ΑΣΤΑΒΑΚΡΑ ΓΚΙΤΑ - Ο Ασταβάκρα επαναλαμβάνει τις υπέρτατες διδασκαλίες

Ξανά ο Ασταβάκρα επαναλαμβάνει τις ανώτατες διδασκαλίες, που οδηγούν στη γνώση τον Εαυτού. Συνιστά στον Τζάνακα να παραμένει άγρυπνος, ώστε να μην υποπέσει στην πλάνη και τη δουλεία, ούτε για μία στιγμή.

Ένας άνθρωπος που η διάνοιά του είναι ελεύθερη από το σκοτάδι και το πάθος και είναι γεμάτη με φως, πραγματώνει τον Εαυτό, οπουδήποτε και με όποιο τρόπο δίνονται από τον γκουρού, οι διδασκαλίες της σοφίας. Για έναν τέτοιο προικισμένο υποψήφιο, ακόμα και λίγες οδηγίες που δόθηκαν τυχαία είναι αρκετές για να τον αφυπνίσουν στην Αλήθεια. Αλλά ένας άνθρωπος με ακάθαρτη διάνοια, που δεν έχει ετοιμάσει τον εαυτό του με τις απαραίτητες πειθαρχίες, μένει συγχυσμένος στην προσπάθειά του να αντιληφθεί τον Εαυτό, ακόμα και μετά από την αναζήτηση της αυτογνωσίας, στη διάρκεια όλης του της ζωής.

Η απελευθέρωση δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η μη προσκόλληση στα πλασματικά αντικείμενα των αισθήσεων, ενώ η δουλεία είναι η προσκόλληση στα πλασματικά αντικείμενα των αισθήσεων. Αυτή είναι η ουσία όλων των διδασκαλιών. Είναι η μόνη πραγματικότητα. Γνωρίζοντας αυτό, πράξε όπως θέλεις.

Μόλις ο Εαυτός πραγματωθεί και η Αλήθεια γνωσθεί,

δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να επιτευχθεί. Η γνώση της Αλήθειας κάνει έναν ομιλητικό, πολυμαθή και δραστήριο άνθρωπο, μουγκό, αδρανή και ακίνητο. Γι’ αυτό η αυτογνωσία, αποφεύγεται από εκείνους που θέλουν να ευχαριστηθούν τον κόσμο.

Είσαι η ίδια η Συνειδητότητα. Δεν είσαι το σώμα, ούτε και το σώμα είναι δικό σου. Δεν είσαι ο πράττων που εκτελεί τις πράξεις, ούτε είσαι αυτός που απολαμβάνει ή υποφέρει από τα αποτελέσματα των πράξεων. Είσαι ο Αιώνιος Μάρτυρας που είναι παντοτινά ελεύθερος. Πορεύσου με ευτυχία.

Η επιθυμία γι’ αυτό που ο νους βρίσκει ελκυστικό και η απέχθεια γι’ αυτό που ο νους βρίσκει αποκρουστικό είναι αυτά που σε κρατούν δέσμιο. Αλλά ο νους δεν είναι δικός σου ποτέ. Τα χαρακτηριστικά του δεν έχουν τίποτα να κάνουν με Εσένα. Εσύ είσαι αμετάβλητος. Είσαι η ίδια η Επίγνωση, πάντα ελεύθερος από συγκρούσεις. Πορεύσου ευτυχισμένος.

Είσαι ο ένας Εαυτός. Είσαι ό,τι υπάρχει.. Όλα είναι μέσα σου και είσαι μέσα σε όλα. Είσαι πάντα ελεύθερος από τον εγωισμό και την αίσθηση του “εγώ” και “δικό μου”. Είσαι ο Ωκεανός, στον οποίο όλοι οι κόσμοι εκδηλώνονται ως κύματα. Οι κόσμοι έρχονται και παρέρχονται, δημιουργημένοι από το νου, αλλά Εσύ δεν επηρεάζεσαι. Να είσαι ευτυχής.

Έχε πίστη παιδί μου, έχε πίστη. Ποτέ να μην συγχύζεσαι. Να είσαι ελεύθερος από τον πυρετό του νου. Είσαι η Μία Πραγματικότητα, η Αμετάβλητη Αλήθεια. Είσαι η ίδια η Γνώση, είσαι ο Εαυτός, είσαι ο Κύριος, είσαι πάντα πέρα από τη φύση.

Αυτό το σώμα, όπως όλα τα πράγματα του πλασματικού κόσμου, είναι φτιαγμένα από τα πέντε στοιχεία. Κυβερνάται. από τις τρεις ιδιότητες της φύσης: αδράνεια, ενεργητικότητα και ισορροπία. Γεννιέται, παραμένει για λίγο και πεθαίνει. Ο Εαυτός είναι Αιώνιος και Αμετάβλητος. Ούτε έρχεται, ούτε φεύγει. Γιατί τότε θρηνείς γι’ αυτό το εφήμερο σώμα; Άφησε το σώμα να φθάσει ως το τέλος της ηλικίας του ή άφησέ το να φύγει αυτή τη μέρα. Πώς αυτό σε επηρεάζει; Πού είναι η μείωση ή η αύξηση σε σένα, που είσαι Αγνή Συνειδητότητα και πάντα ελεύθερος;

Σε σένα, τον Άπειρο Ωκεανό, το σύμπαν είναι σαν τα κύματα που αναδύονται και πέφτουν σύμφωνα με τη φύση τους. Εσύ ο Ωκεανός ούτε αυξάνεσαι, ούτε μειώνεσαι απ’ αυτό. Το σύμπαν ανακυκλίζεται ασταμάτητα μέσα από τις φάσεις τις δημιουργίας και της διάλυσης. Εσύ όμως, που είσαι πάντα πέρα από το χρόνο και το χώρο, δεν επηρεάζεσαι από τα “πήγαινε-έλα” του. Πού μπορεί να υπάρχει κέρδος ή απώλεια για σένα, ό,τι κι αν συμβαίνει στο σύμπαν;

Παιδί μου, είσαι η Αγνή Διάνοια, είσαι η ίδια η Σοφία. Όταν αναζητήσεις την αληθινή βάση του σύμπαντος, θα ανακαλύψεις ότι είναι ο ίδιος ο Εαυτός σου. Στην πραγματικότητα το σύμπαν δεν διαφέρει από εσένα, γιατί μόνο Εσύ υπάρχεις. Μπορεί τα χρυσά κοσμήματα, όπως τα δακτυλίδια, τα περιδέραια και οι ταυτότητες, να είναι τίποτε άλλο, παρά χρυσός από τον οποίο είναι φτιαγμένα; Είναι τα κύματα τίποτε άλλο, παρά ο ωκεανός από τον οποίο αναδύθηκαν; Εγκατέλειψε οριστικά κάθε διάκριση. Θεώρησε τα πάντα σαν τον Εαυτό κι ας είσαι ευτυχής.

Τι μπορείς να επιθυμήσεις ή να απορρίψεις, γνωρίζοντας πως ό,τι υπάρχει είναι ένα με Εσένα; Τι μπορεί ποτέ να είναι χωριστό από Εσένα; Τι μπορεί να γεννηθεί και τι μπορεί να πεθάνει; Ποιος υπάρχει για να δράσει ή να παραμείνει αδρανής; Πού υπάρχει χώρος για ένα εγώ, όταν το καθετί που υπάρχει είναι Εσύ, η Μία Αμετάβλητη, Αψεγάδιαστη Αγνή Συνειδητότητα;

Μέσω της άγνοιας φαντάζεσαι ένα χωριστό σύμπαν, αλλά το σύμπαν δεν έχει ύπαρξη πέρα από Εσένα. Ένα ξεχωριστό σύμπαν είναι απλά μία πλάνη. Δεν είναι τίποτα. Δεν υπάρχει ατομικός εαυτός και δεν υπάρχει υπέρτατος εαυτός, άλλος εκτός από Εσένα, τον ένα Εαυτό. Όταν συνειδητοποιήσεις αυτό, μένεις χωρίς επιθυμία και τυλίγεσαι στην Ειρήνη.

Στον ωκεανό του κόσμου, μόνο Ένας ήταν, είναι και θα είναι. Ω! Αγνή Διάνοια, μη διαταράσσεις το νου σου με καταφάσεις και αρνήσεις. Δεν έχεις δουλεία, ούτε απελευθέρωση. Εγκατέλειψε ολοκληρωτικά την πρακτική του στοχασμού και του διαλογισμού. Μείνε ήρεμος και ικανοποιημένος. Μην κρατάς τίποτε, ό,τι κι αν είναι αυτό, στο νου σου. Τι θα πετύχεις με τη σκέψη; Τι θα μπορούσε ακόμα να υπάρχει για σένα ώστε να το επιθυμήσεις; Είσαι παντοτινά ελεύθερος. Παρέμεινε ευτυχισμένος στον Εαυτό σου, που είναι η ίδια η Ευδαιμονία.

Παιδί μου, μόνο ο Εαυτός υπάρχει. Τίποτε άλλο δεν είναι πραγματικό. Όταν η σωματική συνείδηση ή αυτή των πραγμάτων του κόσμου, απασχολούν την προσοχή σου, δεν μπορείς να παραμείνεις στον Εαυτό. Ο Εαυτός δεν μπορεί να γνωσθεί μέσω της διάνοιας. Ακόμα κι αν γεμίσεις το νου σου με τις ανώτατες πνευματικές διδασκαλίες, δε θα οδηγηθείς στην αυτογνωσία. Για να πραγματώσεις τον Εαυτό πρέπει να τα ξεχάσεις όλα.

Ω αγαπητέ μου! Μπορεί να αγωνίζεσαι και να είσαι ενεργός στον κόσμο, μπορεί να επιδιώκεις την απόλαυση των πραγμάτων του κόσμου, μπορεί να επιλέγεις την αδράνεια στον κόσμο και να καταπιάνεσαι με διάφορες πνευματικές πρακτικές. Ο,τι κι αν κάνεις, η καρδιά σου πάντα θα λαχταρά να είναι ελεύθερη από όλα τα “κάνω” και τις επιθυμίες και να παραμένει γαλήνια στη δική της αληθινή φύση.

Όλοι είναι δυστυχείς επειδή καταβάλλουν προσπάθειες. Η προσπάθεια προϋποθέτει επιθυμία και η επιθυμία, εκπληρωμένη ή ανεκπλήρωτη, είναι η αιτία όλων των δεινών. Αυτός, ο Ευλογημένος, μπορεί εξωτερικά να είναι δραστήριος ή αδρανής, αλλά πάντα είναι αδρανής εσωτερικά, έχοντας ξεριζώσει όλες του τις επιθυμίες. Παραμένει σταθερά στον Εαυτό, εντελώς αποσπασμένος από όλες τις νοητικές και τις σωματικές δραστηριότητες. Η αληθινή ευτυχία ανήκει σε ένα τέτοιο άτομο, εξαιρετικά αδρανές, στο οποίο ακόμα και το άνοιγμα και κλείσιμο των βλεφάρων με πρόθεση, θα ήταν ένα βάσανο.

Όταν ο νους είναι ελεύθερος από την αίσθηση του καθήκοντος και δε στέκεται πια στα αντίθετα, όπως “αυτό που πρέπει να γίνει” και “αυτό που δεν πρέπει να γίνει”, σταματά την επιδίωξη της αισθησιακής απόλαυσης και της εγκόσμιας ευημερίας. Γίνεται ολοκληρωτικά αδιάφορος προς όλες τις επιθυμίες και τους στόχους της ζωής. Ακόμα και αναζήτηση για θρησκευτικά οφέλη και απελευθέρωση είναι χωρίς νόημα γι’ Αυτόν.

Αυτός που εποφθαλμιά τα αντικείμενα των αισθήσεων, προσκολλάται σ’ αυτά. Αυτός που αποστρέφεται ή απαρνείται τα αντικείμενα των αισθήσεων, αποσπάται από αυτά. Αλλά αυτός που πραγματώνει ότι όλα είναι ο Εαυτός, δεν είναι ούτε προσκολλημένος, ούτε αποσπασμένος. Γι’ Αυτόν δεν μπορεί να υπάρχει καμία σκέψη αποδοχής ή απόρριψης για κάτι.

Όσο καιρό τα συναισθήματα της προσκόλλησης και της απώθησης ή της επιθυμίας και της απέχθειας, συνεχίζονται, σκοτίζουν την κατανόηση της αληθινής φύσης του κόσμου. Αυτά τα ζεύγη των αντιθέτων προέρχονται από την άγνοια. Απαρτίζουν τις ρίζες και τα κλαδιά του δένδρου της φαινομενικής ζωής. Σε εξαπατούν και σε κάνουν να νομίζεις ότι το απατηλό είναι πραγματικό και το πραγματικό απατηλό.

Η δράση που παρακινείται από την επιθυμία, γεννά προσκόλληση. Η αποχή από τη δράση γεννά απέχθεια. Ο άνθρωπος της σοφίας είναι ελεύθερος από τα ζεύγη των αντιθέτων. Έχει την ίδια γαλήνη στη δράση και την αδράνεια. Είναι παιχνιδιάρης σαν ένα αθώο παιδί, ελεύθερο από προσκόλληση ή απέχθεια για οτιδήποτε.

Νομίζοντας ότι η αιτία όλης της θλίψης βρίσκεται στον κόσμο, αναζητάς να τον απαρνηθείς, για να αποφύγεις την περαιτέρω θλίψη. Δεν είναι όμως ο κόσμος η ρίζα της δυστυχίας σου αλλά η προσκόλλησή σου σ’ αυτόν είναι που προκαλεί τη θλίψη. Όταν είσαι ολοκληρωτικά ελεύθερος από προσκόλληση, η θλίψη δεν μπορεί να σε αγγίξει. Δεν αισθάνεσαι δυστυχής ούτε μέσα στον κόσμο.

Αν θεωρείς το σώμα σαν δικό σου, αν είσαι εγκλωβισμένος στην αίσθηση του “εγώ” και “δικό μου” και τρέφεις εγωιστικά αισθήματα σε σχέση με τις πνευματικές σου επιτεύξεις, δεν είσαι ούτε γιόγκι, ούτε σοφός άνθρωπος, αλλά μόνο ένας εξαπατημένος που υποφέρει από δυστυχία.

Ακόμα κι αν ο Κύριος του σύμπαντος ερχόταν και σου δίδασκε τις ανώτατες διδασκαλίες, ο Υπέρλαμπρος Εαυτός δεν θα εξέπεμπε τη λάμψη του και δε θα αποκάλυπτε τον Εαυτό του, αν εσύ δεν ξεχνούσες τα πάντα και δεν υπερέβαινες ολοκληρωτικά το νου.

< ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ | ΕΠΟΜΕΝΟ >

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

2. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}:  

Η αληθινή απάρνηση στρέψει το νου σας προς το Θεό

3. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Ο Γιόγκα της Δράσης - Εγκατάλειψη τον Καρπού

4. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Ανάπτυξη της Εσωτερικής Όρασης

5. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Για να ελευθερωθείτε, παραδώστε ολοκληρωτικά το νου σας στο Θεό

6. Ο Ασταβάκρα ξεκινά την ομιλία του

7. Ο Τζάνακα διακηρύσσει τη φώτισή του

8. Ο Ασταβάκρα δοκιμάζει τον Τζάνακα      

9. Ο Τζάνακα απαντά στην πρόκληση του Ασταβάκρα

10. Ο Ασταβάκρα οδηγεί τον Τζάνακα προς την διάλυση του εγώ        

11. Ο Τζάνακα μιλά για την κατάσταση που δεν έχει όρια

12. Ο Ασταβάκρα υποδεικνύει τις παγίδες στην ατραπό   

13. Ο Τζάνακα περιγράφει την κατάσταση της αυτοπραγμάτωσης        

14. Ο Ασταβάκρα επαναλαμβάνει τις υπέρτατες διδασκαλίες

15. Ο Ασταβάκρα περιγράφει αυτόν τον φωτισμένο         

16. Ο Ασταβάκρα αναπτύσσει την κατάσταση της τελικής ειρήνης       

17. Ο Τζάνακα κάνει την τελική του δήλωση

18. Ο διάλογος τελειώνει σε βαθιά σιωπή