Μια ομοίως ρομαντική προκατάληψη βρίσκεται στον δρόμο και εμποδίζει να δώσουμε μιαν περισσότερο φυσική ερμηνεία για τον πίνακα «Η Παλλάς και ο Κένταυρος» (Φιγ. 52)
Την στιγμή της ανακάλυψής του ο πίνακας εξελήφθη –ως μια πολιτική αλληγορία– διότι η κεντημένη επένδυση της Αθηνάς είναι διανθισμένη(142) με ένα έμβλημα των Μεδίκων.
Είχε ερμηνευθεί ως ένα τύπου Tenniel «σοβαρό κινούμενο καρτούν», ένα απίθανο τέχνασμα εις ανάμνησιν της επετείου της νίκης του Λαυρεντίου de’ Medici επί των Pazzi ή επί της εχθρικής συμμαχίας που είχε διαμορφωθεί εναντίον του. Ορισμένοι την είδαν ως ένα ιδιαίτερο μνημείο εορτασμού της νίκης της οξυδερκούς του διπλωματίας επί της αδέξιας βαρβαρότητας των δικαστών της Νάπολης. Πολιτικές αλληγορίες αυτού του τύπου, ωστόσο, φαίνονται ότι είναι μια ύστερη εξέλιξη. Δεν υπάρχει και πάλι καμία –εγγράφως αποδεδειγμένη– παράλληλος που να προσφέρει στήριξη σε αυτήν την μετάφραση.
Η τέχνη της πολιτικής προϋποθέτει ένα κοινό προς το οποίο να διευθύνεται η προπαγάνδα της –και ξέρουμε ότι η Minerva βγήκε από τα ιδιωτικά διαμερίσματα των Μεδίκων στην πόλη, πολύ πιθανότατα από το παλάτι του Λαυρεντίου di Pierfrancesco. Αυτές οι εξωτερικές συνθήκες αλλά και η τυπολογική παράδοση δείχνουν προς την ηθικήν αλληγορία(143). Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα πρόγραμμα με το πνεύμα των φαντασμαγοριών του Ficino ώστε να ταιριάζει καλύτερα σε σχέση με την πολιτικήν ερμηνεία.
Ένα από τα πρωταρχικά θέματα των γραπτών του Ficino είναι αυτό της θέσης του ανθρώπου ανάμεσα στο ζώο και στον Θεό(144). Τα κατώτατα τμήματα της ψυχής μας μας συνδέουν