Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

ΑΣΤΑΒΑΚΡΑ ΓΚΙΤΑ - Ο Ασταβάκρα δοκιμάζει τον Τζάνακα

Ο Ασταβάκρα είναι πολύ ευχαριστημένος με την πραγμάτωση της Υπέρτατης Αλήθειας από τον Τζάνακα. Αλλά επιθυμεί να δοκιμάσει την έκταση της νοητικής του μεταμόρφωσης. Προκαλεί τον Τζάνακα με τα ακόλουθα λόγια:
Γνωρίζοντας ότι ο εαυτός σου είναι ο Ένας ακατάστρεπτος Εαυτός, πώς γίνεται τότε εσύ, ενώ είσαι βυθισμένος στη γαλήνη, να αισθάνεσαι ακόμα προσκολλημένος στην απόκτηση πλούτου;
Πόσο γρήγορα η απληστία δείχνει το μοχθηρό της πρόσωπο, όταν κάποιος περνάει μια λαμπερή πέτρα, γαρνιρισμένη με κάλπικο χρυσό, για τον αληθινό χρυσό, επειδή έχει άγνοια της μοναδικής στιλπνότητας του αγνού χρυσού! Έτσι και στον εξαπατημένο άνθρωπο αναδύεται μια ανόητη λαχτάρα για ιδιοκτησία, καθώς με την άγνοια που έχει,
βλέποντας τα απατηλά αντικείμενα του κόσμου, νομίζει ότι έχουν τη λάμψη του αιώνιου Εαυτού. Αλλά εσύ που έχεις γνωρίσει, ότι είσαι η μία ανώτατη ολότητα, στην οποία το σύμπαν εμφανίζεται σαν κύματα στον ωκεανό, γιατί περιπλανιέσαι ακόμα σαν ένας αξιοθρήνητος φουκαράς;

Αφού γνώρισες ότι ο Εαυτός σου είναι Αγνή Συνείδηση και ότι είναι αξεπέραστα όμορφος, πώς μπορείς ακόμα να είσαι προσκολλημένος σε αισθησιακά αντικείμενα και να επιτρέπεις στον εαυτό σου να γίνεται ακάθαρτος; Είναι παράξενο εσύ που εμμένεις στο υπέρτατο Αντβαϊτά (μη δυϊσμό) και έχεις σκοπό την απελευθέρωση, να υπόκεισαι στις απολαύσεις και να επιτρέπεις στον εαυτό σου να συνεχίζει να εξασθενεί από ερωτικές διασκεδάσεις. Όταν γνωρίζεις ότι η ηδονή είναι ένας εχθρός της Γνώσης, όταν πλησιάζεις τις τελευταίες σου μέρες με τη ζωτικότητά σου να χάνεται μέρα με τη μέρα, είναι παράξενο ακόμα να είσαι παθιασμένος για αισθησιακές απολαύσεις.

Με ποιον μπορούμε να συγκρίνουμε αυτή τη μεγάλη Ψυχή, που είναι ικανοποιημένη με την αυτογνωσία και δεν διψάει ούτε καν για απελευθέρωση; Είτε σε γιορτή, είτε σε βάσανα, ο γαλήνιος άνθρωπος της Γνώσης, βλέπει μόνο τον Απόλυτο Εαυτό και παραμένει βυθισμένος στην ειρήνη, χωρίς ποτέ να διψά για αισθησιακή ικανοποίηση ή να νοιώθει θυμό. Αλλά εσύ που έχεις καταλάβει την τελική Αλήθεια και που νοιώθεις αδιαφοροποίητος προς την δράση ακόμα και του δικού σου σώματος, παρατηρώντας το σα να ήταν κάποιου άλλου, πώς μπορείς να επηρεάζεσαι ακόμα από τον έπαινο ή την κατηγορία;

Όταν εσύ με τον σταθερό νου γνωρίζεις ότι τα αντικείμενα της αντίληψης δεν έχουν καμία αξία, πώς μπορείς ακόμα να θεωρείς ένα πράγμα αποδεκτό και ένα άλλο μη αποδεκτό; Όταν έχεις εγκαταλείψει τις εγκόσμιες προσκολλήσεις κι έχεις εξαγνίσει το νου σου απ’ όλες τις επιθυμίες, όταν είσαι πέρα από τα ζεύγη των αντιθέτων και κοιτάς όλες τις εμπειρίες με την ίδια αδιαφορία, βλέποντάς τες σαν απλά συμβάντα που είναι φυσικό να παρουσιάζονται, πώς μπορείς παρόλα αυτά να κυνηγάς την απόλαυση και να απομακρύνεσαι από τον πόνο;

Συνειδητοποιώντας ότι αυτό το σύμπαν είναι μια σκέτη ψευδαίσθηση κι έχοντας χάσει την περιέργειά σου γι’ αυτό, πώς γίνεται εσύ που έχεις πετύχει ένα σταθερό νου, να φοβάσαι την προσέγγιση του θανάτου;



ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: