ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΕΣ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΕΣ

του ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΕΛ από το: Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΑΡΣΙΑ

Υπάρχουν παντού πολλοί απατεώνες του πνεύματος, χωρίς θετικό προσανατολισμό και δηλητηριασμένοι από τον αηδιαστικό σκεπτικισμό.

Σίγουρα το αποκρουστικό δηλητήριο του σκεπτικισμού, μόλυνε τους ανθρώπινους νόες με ανησυχητικό τρόπο τον 18ο αιώνα.

Πριν από τον αιώνα εκείνο , το περίφημο νησί Νομτραβάδα ή Ενκουβιέρτα τοποθετημένο απέναντι από τις ισπανικές ακτές γινόταν ορατό και απτό συνέχεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τέτοιο νησί βρίσκεται στην τέταρτη διάσταση. Είναι πολλά τα ανέκδοτα σχετικά με το μυστηριώδες νησί.. Μετά τον 18ο αιώνα το νησί αυτό χάθηκε στην αιωνιότητα και κανείς δεν ξέρει τίποτε γι’ αυτό. 

Στην εποχή του βασιλιά Αρθούρου και των ιπποτών της στρογγυλής τράπεζας, τα στοιχειώδη της φύσης εκδηλώνονταν παντού εισβάλλοντας βαθιά στην φυσική μας ατμόσφαιρα.

Υπάρχουν ακόμη πολλοί μύθοι για καλικάντζαρους και Νηρηίδες που ακόμη αφθονούν στην πράσινη Έριμ, την Ιρλανδία. Δυστυχώς όλα αυτά τα ωραία πράγματα, όλη αυτή η ομορφιά της ψυχής του Κόσμου, δεν τα αντιλαμβάνεται πια η ανθρωπότητα, εξ αιτίας των ψευτοφιλοσόφων, των απατεώνων του πνεύματος και της δυσανάλογης ανάπτυξης του κτηνώδους Εγώ.

Σήμερα οι ψευτοσοφοί κρυφογελούν με τα πράγματα αυτά, δεν τα παραδέχονται αν και κατά βάθος δεν έχουν πετύχει ακόμα την ευτυχία.

Αν ο κόσμος καταλάβαινε ότι έχουμε τρεις νόες, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, ίσως ενδιαφέρονταν γι’ αυτές τις σπουδές.

Δυστυχώς οι αγνοούντες μορφωμένοι, απορροφημένοι από την δύσκολη πολυμάθειά τους, δεν έχουν καιρό να ασχοληθούν σοβαρά με τις σπουδές μας.

Αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι είναι αυτάρκεις, υπερηφανεύονται για την κούφια πνευματικότητά τους, πιστεύουν ότι βαδίζουν στον σωστό δρόμο και δεν υποψιάζονται καθόλου ότι βρίσκονται μπλεγμένοι σε αδιέξοδο.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πούμε ότι έχουμε τρεις νόες σε σύνθεση. Τον πρώτο μπορούμε και οφείλουμε να τον ονομάσουμε αισθητικό νου, τον δεύτερο ενδιάμεσο νου και τον τρίτο Εσωτερικό νου.

Και τώρα ας μελετήσουμε ξεχωριστά και συνετά τους τρεις αυτούς νόες:

Αναμφίβολα ο νους των αισθήσεων ή αισθητικός νους επεξεργάζεται τις ιδέες περιεχομένου, διαμέσου των εξωτερικών αισθήσεων αντίληψης.

Με τις συνθήκες αυτές ο αισθητικός νους είναι φοβερά υλιστικός και αδαής, δεν δέχεται τίποτε που δεν αποδεικνύεται με φυσικό τρόπο.

Οπωσδήποτε οι ιδέες περιεχομένου του αισθητικού νου έχουν σαν βάση τα εξωτερικά δεδομένα των αισθήσεων. Αναμφίβολα αυτός δεν μπορεί να ξέρει τίποτε για το πραγματικό, για την αλήθεια, για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, για την ψυχή και το πνεύμα κ.λ.π.

Για τους απατεώνες της διανόησης που είναι φυλακισμένοι τελείως στα εξωτερικά αισθητήρια και μποτιλιαρισμένοι στις αντιλήψεις με περιεχόμενο του νου των αισθήσεων, οι εσωτερικές μας σπουδές τους φαίνονται τρελές. 

Μέσα στην λογική, την χωρίς λογική, στον κόσμο του παραλόγου, έχουν δίκιο επειδή είναι περιορισμένοι από τον εξωτερικό κόσμο των αισθήσεων. Πως θα μπορούσε ο αισθητικός νους να δεχθεί κάτι που δεν προέρχεται από τα εξωτερικά αισθητήρια;

Αν τα δεδομένα των αισθήσεων χρησιμεύουν σαν κρυφό ελατήριο για όλες τις λειτουργίες του αισθητικού νου, είναι φανερό ότι αυτές θα παράγουν αισθησιακές ιδέες.

Ο ενδιάμεσος νους είναι διαφορετικός, όμως δεν ξέρει τίποτε σε άμεση μορφή για το πραγματικό, αλλά περιορίζεται να πιστεύει και αυτό είναι όλο.

Στον ενδιάμεσο νου βρίσκονται οι θρησκευτικές πίστεις, τα απαράβατα δόγματα κ.λ.π.

Ο εσωτερικός νους είναι βασικός για την άμεση εμπειρία της αλήθειας.

Αναμφίβολα ο εσωτερικός νους επεξεργάζεται τις αντιλήψεις περιεχομένου του από τα δεδομένα που προμηθεύεται από την υπέρτατη συνείδηση του Είναι.

Ασυζητητί η συνείδηση μπορεί να δοκιμάσει και να πειραματισθεί το πραγματικό. Είναι αναμφίβολο ότι η συνείδηση γνωρίζει πραγματικά.

Όμως η συνείδηση, για την εκδήλωσή της, χρειάζεται ένα μέσον, ένα όργανο δράσης και αυτό είναι ο εσωτερικός νους.

Η Συνείδηση γνωρίζει απ’ ευθείας την αλήθεια κάθε φυσικού φαινομένου και μπορεί να την εκφράσει μέσα από τον εσωτερικό νου.

Το άνοιγμα του εσωτερικού νου θα ήταν το κατάλληλο, με σκοπό να φύγουμε από τον κόσμο των αμφιβολιών και της άγνοιας.

Αυτό σημαίνει ότι μόνο ανοίγοντας τον εσωτερικό νου γεννιέται η αληθινή πίστη στον άνθρωπο.

Αν παρατηρήσουμε αυτό το ζήτημα από άλλη σκοπιά, θα πούμε ότι ο υλιστικός σκεπτικισμός είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της άγνοιας. Σίγουρο είναι ότι οι αγνοούντες μορφωμένοι καταλήγουν 100% σκεπτικιστές.

Η πίστη είναι άμεση αντίληψη του πραγματικού, βασική σοφία, εμπειρία αυτού που είναι πολύ μακριά από τα αισθητά και το νου.

Ας ξεχωρίσουμε την πίστη από την πεποίθηση. Οι πεποιθήσεις τοποθετούνται στον ενδιάμεσο νου.

Η πίστη είναι χαρακτηριστικό του εσωτερικού νου.

Δυστυχώς υπάρχει πάντα γενική ροπή στο να γίνεται πάντα σύγχυση ανάμεσα στην πίστη και την πεποίθηση. Αν και φαίνεται παράδοξο θα τονίσουμε το εξής: «Όποιος έχει πίστη δεν χρειάζεται να πιστεύει».

Η αυθεντική πίστη είναι εμπειρική γνώση, ακριβής επίγνωση, άμεση πείρα.

Εδώ και πολλούς αιώνες συμβαίνει να συγχέεται η πίστη με την πεποίθηση και έτσι τώρα χρειάζεται πολλή δουλειά για να καταλάβει ο κόσμος ότι η πίστη είναι πραγματική σοφία και όχι μάταιη πεποίθηση.

Οι σοφές δραστηριότητες του εσωτερικού νου έχουν σαν ουσιώδη κίνητρα όλα αυτά τα καταπληκτικά δεδομένα της γνώσης που περιέχει η συνείδηση.

Όποιος έχει ανοίξει τον εσωτερικό νου, θυμάται τις προηγούμενες ζωές του, γνωρίζει τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, όχι από αυτό που διάβασε ή από αυτό που κάποιος είπε, όχι από αυτό που πίστεψε ή δεν πίστεψε αλλά από άμεση πληροφόρηση, ζωντανή, φοβερά πραγματική.

Αυτά που λέμε φυσικά δεν μπορεί να τα δεχθεί ο εξωτερικός νους, γιατί ξεφεύγουν από την κυριαρχία του, δεν έχουν καμία σχέση με τα εξωτερικά αισθητηριακά νοήματά του, είναι κάτι ξένο για τις ιδέες που αυτός περιέχει, για εκείνο που διδάχθηκε στο σχολείο ή εκείνο που έμαθε σε διάφορα βιβλία κ.λ.π.

Ούτε και ο ενδιάμεσος νους δέχεται αυτά που έχουμε πει γιατί είναι αντίθετα με τις πεποιθήσεις του. Αποδυναμώνει αυτό που τον έκαναν να μάθει απ’ έξω οι θρησκευτικοί του δάσκαλοι.

Ο Ιησούς Χριστός ειδοποίησε τους μαθητές του λέγοντας: «Προσοχή στη ζύμη των γραμματέων και των φαρισαίων».

Ο Ιησούς Χριστός με τα λόγια αυτά αναφέρεται σαφώς στις θεωρίες των αγνοούντων μορφωμένων και στους υποκριτές φαρισαίους.

Η διδασκαλία των Σαδουκαίων βρίσκεται στον αισθητικό νου και είναι η διδασκαλία των πέντε αισθήσεων.

Η διδασκαλία των Φαρισαίων βρίσκεται τοποθετημένη στον ενδιάμεσο νου, αυτό είναι αναμφισβήτητο, αναντίρρητο.

Είναι φανερό ότι οι φαρισαίοι μαζεύονται στις λειτουργίες τους για να πουν ότι είναι καλοί άνθρωποι, για να προσποιούνται μπροστά στους άλλους, αλλά ποτέ δεν εργάζονται για τον εαυτό τους.

Δεν θα ήταν δυνατόν να ανοίξει ο εσωτερικός νους αν δεν μάθουμε να σκεπτόμαστε ψυχολογικά.

Προφανώς όταν αρχίζει κανείς να παρατηρεί τον εαυτό του, είναι σημάδι ότι αρχίζει να σκέπτεται ψυχολογικά.

Όσο δεν δέχεται κανείς την πραγματικότητα της προσωπικής του ψυχολογίας και την δυνατότητα να αλλάξει, αναμφίβολα δεν αισθάνεται την ανάγκη της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης.

Όταν κανείς δέχεται την διδασκαλία των πολλών Εγώ και καταλαβαίνει την ανάγκη να εξαλείψει τα διαφορετικά Εγώ που φορτώνουν τον ψυχισμό του, με σκοπό να ελευθερώσει την συνείδησή του, την ουσία, τότε πραγματικά και με προσωπικό ενδιαφέρον αρχίζει την ψυχολογική του αυτοπαρατήρηση.

Προφανώς η εξάλειψη των ανεπιθύμητων στοιχείων που φέρουμε στον ψυχισμό μας, προκαλεί το άνοιγμα του εσωτερικού νου.

Αυτό σημαίνει ότι το άνοιγμα αυτό είναι κάτι που πραγματοποιείται βαθμιαία, σύμφωνα με τον ρυθμό που εξαλείφονται τα ανεπιθύμητα στοιχεία που κρατάμε μέσα στην ψυχή μας.

Όποιος μπορέσει να εξαφανίσει 100% από το εσωτερικό του τα ανεπιθύμητα στοιχεία, θα ανοίξει σαφώς και 100% τον εσωτερικό του νου.

Ένα τέτοιο άτομο θα κατέχει μία πίστη αδιαμφισβήτητη. Τώρα λοιπόν μπορούμε να καταλάβουμε τα λόγια του Χριστού: «Αν είχες πίστη ως κόκκον σινάπεως, θα μπορούσες να κινήσεις βουνά».

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΕΣ

Από διάλεξη του Δάσκαλου Σαμαέλ

Το να ξέρουμε να ακούμε είναι πολύ δύσκολο, το να ξέρουμε να μιλάμε είναι περισσότερο εύκολο. Συμβαίνει το πως όταν ακούμε χρειαζόμαστε να είμαστε ανοιχτοί στο καινούργιο, με Νου αυθόρμητο, ελεύθερο από προαντιλήψεις, προκαταλήψεις κ.τ.λ. Αλλά συμβαίνει πως το ΕΓΩ, ο ΕΑΥΤΟΣ μου, δεν ξέρει να ακούει. Όλα τα μεταφράζει με βάση τις προκαταλήψεις, όλα τα εξηγεί σύμφωνα με αυτό που έχει αποθηκευμένο στο Μορφοποιητικό του Κέντρο.

Ποιο είναι αυτό το Μορφοποιητικό Κέντρο; Η Μνήμη. Γιατί ονομάζεται Μορφοποιητικό Κέντρο; Επειδή εκεί τροφοδοτείται ο σχηματισμός των διανοητικών αντιλήψεων.

Γίνεται επείγον να μάθουμε να ακούμε με καινούργιο Νου, όχι επαναλαμβάνοντας αυτό που έχει αποθηκευμένο στη μνήμη.

Μετά από αυτόν τον πρόλογο, θα εξυπηρετούσε στο να συμφωνούσαμε επάνω σε μερικές ιδέες, αντιλήψεις κ.τ.λ.

Πρώτα απ' όλα είναι απαραίτητο να ξέρουμε, εάν το Διανοητικό, από τον εαυτό του, μπορεί να μας φέρει κάποια φορά στην εμπειρία του πραγματικού. Υπάρχουν λαμπρές διάνοιες, αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε, αλλά αυτές ουδέποτε έχουν εμπειριώσει αυτό που είναι η Αλήθεια.

Πρώτα απ' όλα δεν είναι υπερβολικό να ξέρουμε πώς υπάρχουν μέσα μας ΤΡΕΙΣ ΝΟΕΣ.

Τον πρώτο θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟ ΝΟΥ. Το δεύτερο να τον χαρακτηρίσουμε ως ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΝΟΥ. Και τον τρίτο ως ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΝΟΥ.

Αλλά ας σκεφθούμε για λίγο αυτό που είναι ο Αισθησιακός Νους, που όλοι χρησιμοποιούμε καθημερινώς.

Εγώ θα έλεγα πως επεξεργάζεται τις αντιλήψεις του περιεχομένου του, με δεδομένα προερχόμενα από τις πέντε αισθήσεις. Και με αυτές τις αντιλήψεις σχηματίζει τους συλλογισμούς του.

Βλέποντας τα πράγματα από αυτήν την γωνία, είναι σαφές πως η υποκειμενική ή αισθησιακή λογική, βασίζεται στις εξωτερικές αισθητήριες αντιλήψεις.

Εάν λοιπόν ως μοναδικά κίνητρα των λειτουργιών του, είναι αποκλειστικά τα δεδομένα τα προερχόμενα από τις πέντε αισθήσεις, αναμφισβήτητα δεν θα έχει πρόσβαση τέτοιος Νους, σ' αυτό που διαφεύγει του ελαττωματικού κύκλου των εξωτερικών αισθητηρίων αντιλήψεων, αυτό είναι σαφές.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να ξέρει τέτοιος Νους, επάνω στην πραγματικότητα των μυστηρίων της ζωής ή του θανάτου, επάνω στην Αλήθεια, περί Θεού κ.τ.λ. Λοιπόν από που θα μπορούσε να εξάγει πληροφορίες τέτοιος Νους, εάν η μοναδική του γέφυρα εκτροφής είναι τα δεδομένα, τα προερχόμενα από τις πέντε αισθήσεις; Σαφώς δεν έχει με τι δύναμη να γνωρίσει το Υψηλών.

Μου έρχεται στη μνήμη αυτές τις στιγμές κάτι πολύ ενδιαφέρον. Κάποτε πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο Συνέδριο στη Βαβυλώνα, στην εποχή των Αιγυπτιακών μεγαλείων.

Στο λεχθέν Συνέδριο, ήρθαν άνθρωποι από την Ασσυρία, την Αίγυπτο, τη Φοινίκη κ.τ.λ. Είναι σαφές πως το θέμα που αποτελούσε το ενδιαφέρον όλων, ήταν πως ήθελαν να ξέρουν, βασιζόμενοι σε αναλυτικές συζητήσεις, εάν το ανθρώπινο ον είχε ή όχι Ψυχή.

Τότε σαφώς οι πέντε αισθήσεις είχαν εκφυλισθεί πάρα πολύ. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε πως οι άνθρωποι της εποχής εκείνης, διάλεξαν αυτό το θέμα ως αιτία πραγματοποιήσεως τέτοιου Συνεδρίου.

Σε άλλους καιρούς, ένα τέτοιο Συνέδριο θα κατέληγε γελοίο. Ουδέποτε θα ερχόταν η ιδέα στους Λεμουρίους να τελέσουν ένα Συνέδριο αυτού του χαρακτήρα. Στους λαούς της Ηπείρου Μου, τους αρκούσε να εξέλθουν από το φυσικό τους σώμα και να ξέρουν εάν είχαν ή όχι Ψυχή.

Το έκαναν με μια ευκολία τρομερή. Δεν ήσαν ιδιαιτέρως καθυστερημένοι στη φυσική μηχανικότητα. Κατά τρόπον ώστε ένα θέμα αυτού του τύπου, μόνο θα μπορούσε να τους έρθει μια ιδέα για μια γενικώς Ανθρωπότητα, καθοδικά εξελισσόμενη.

Αποτέλεσμα λοιπόν αυτού ήταν να υπάρχουν πολλές γνώμες, άλλες υπέρ και άλλες κατά. Ως και πολλές έριδες επάνω στο εν λόγω θέμα.

Στο τέλος ανήλθε στο βήμα της ευγλωττίας ένας μεγάλος Ασσύριος Σοφός. Αυτός ο άνθρωπος καλλιεργήθηκε στην Αίγυπτο. Υπήρξε λοιπόν μελετητής των Μυστηρίων και μίλησε με φωνή πολύ δυνατή λέγοντας: "Η λογική δεν μπορεί να ξέρει τίποτα πάνω στην Αλήθεια, πάνω στην πραγματικότητα, πάνω στο ανήθικο. Η λογική το ίδιο μπορεί να χρησιμεύσει για να στηρίξει μια πνευματική θεωρία, όπως και μια υλιστική. Θα μπορούσε να επεξεργασθεί μια πνευματική θεωρία με μια διαμορφωμένη λογική. Επίσης θα μπορούσε να κατασκευάσει, από αντίθεση, ένα θέμα του υλιστικού τύπου, με μια παρόμοια λογική. Κατά τρόπον λοιπόν που η ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ή ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΗ, να τροφοδοτείται από τα δεδομένα τα προερχόμενα από τις πέντε αισθήσεις, με το να δίδει απαντήσεις σε όλα.

Μπορεί να κατασκευάσει ένα θέμα του πνευματικού τύπου, ή ένα θέμα του υλιστικού τύπου. Τότε δεν είναι κάτι στο οποίο δύναται να δικαιολογηθεί.

Υπάρχει μια αίσθηση διαφορετική, είναι η ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΗΣ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ, είναι η Ικανότητα του ΕΙΝΑΙ.

Αλλά η υποκειμενική λογική από τον εαυτό της, δεν μπορεί να μας δώσει αληθινά, κανένα δεδομένο πάνω στην Αλήθεια, πάνω στο Πραγματικό.

Τίποτα δεν μπορεί να ξέρει η ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΗ ΛΟΓΙΚΗ, από τα Μυστήρια της ζωής και του θανάτου.

Έτσι μίλησε εκείνος ο μεγάλος σοφός και είπε ακόμη πως: "Εσείς με γνωρίζετε, εγώ έχω φήμη ενώπιον σας. Ξέρετε πολύ καλά πως έρχομαι από την Αίγυπτο. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ζωή μου έχει γίνει διαφορετική και ο Νους μου ο ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΣ δεν θα μπορούσε να φέρει δεδομένα πάνω στο πραγματικό." Έτσι μίλησε εκείνος ο άνθρωπος και εξήγησε σ' αυτούς τους υπερήφανους.

"Εσείς δεν μπορείτε να ξέρετε με τις λογικές σας τίποτα πάνω στην Αλήθεια, πάνω στην Ψυχή ή πάνω στο Πνεύμα. Ο ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΣ ή ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΣ Νους, δεν μπορεί να ξέρει τίποτα πάνω σ' αυτό."

Καλά, εστί μίλησε εκείνος ο άνθρωπος με πολύ ευγλωττία και ύστερα απομακρύνθηκε. Τελειωτικά προήρχετο από ολόκληρο το σχολαστικισμό και προτίμησε ν' αφήσει παράμερα τον υποκειμενικό ορθολογισμό και να αναπτύξει στον εαυτό του εκείνη την ικανότητα την ήδη λεγμένη από αυτόν και που γνωρίζετε με το όνομα της ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΟΥΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ. Ικανότητα που σε άλλη εποχή την είχε η Ανθρωπότητα, γενικά. Αλλά ατρόφησε με το να διαμορφώσει το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ, τον ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ, αναπτύσσοντας το.

Εκείνος ο σοφός Ασσύριος, επιστρέφοντας από την Αίγυπτο, λένε πως απομακρύνθηκε από όλες τις σχολές και ασχολήθηκε με το να καλλιεργεί τη γη και να εμπιστεύεται αποκλειστικά την αξιοθαύμαστη ικανότητα του ΕΙΝΑΙ, την γνωριζόμενη ως "ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ".

Αλλά ας πάμε λίγο πιο μακριά. Υπάρχει ένας Νους διαφορετικός από τον ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟ ΝΟΥ, θέλω να αναφερθώ κατά τρόπο εμφατικό στον ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΝΟΥ. Σ' αυτόν το ενδιάμεσο νου συναντάμε τις θρησκευτικές πίστεις όλων των τύπων. Σαφώς τα δεδομένα τα προερχόμενα από τις θρησκείες, στο τέλος και μέχρι τέλους λαμβάνουν χώρα στον ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΝΟΥ.

Τέλος υπάρχει ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΝΟΥΣ. Ο Εσωτερικός νους, στον εαυτό του και για τον εαυτό του, λειτουργεί αποκλειστικά με τα δεδομένα τα προερχόμενα από την Συνείδηση του ΕΙΝΑΙ. Ο εσωτερικός νους, δεν θα μπορούσε ουδέποτε να λειτουργήσει χωρίς αυτά τα δεδομένα, που αναλογούν στην Εσωτερική Συνείδηση του ΕΙΝΑΙ.

Να εδώ οι ΤΡΕΙΣ ΝΟΕΣ. Ο ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΣ ΝΟΥΣ στα Ευαγγέλια γνωρίζεται από όλες τις θεωρίες του κ. τ. λ., ως προζύμι των Σαδδουκαίων. Ο Ιησούς Χριστός ειδοποίησε λέγοντας: "Προσέχετε από το προζύμι των Σαδδουκαίων, λέγεται από τις υλιστικές διδασκαλίες, τις αθεϊστικές. Αυτός ο τύπος των διδασκαλιών, ανταποκρίνεται ειδικά στη διδασκαλία των Σαδδουκαίων, για την οποίαν μιλάει ο Χριστός.

Αλλά ειδοποιεί επίσης ο Κύριος της Τελειότητας, επάνω στη διδασκαλία των Φαρισαίων. Αυτή η διδασκαλία των Φαρισαίων ανταποκρίνεται στον ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΝΟΥ. Και ποιοι είναι οι Φαρισαίοι; Είναι εκείνοι που παρίστανται στους Ναούς τους, στις σχολές τους και κρυφές θρησκείες τους κ. τ. λ. για να τους βλέπουν όλοι, ακούν τον λόγο αλλά δεν κάνουν τίποτα για τον εαυτό τους. Είναι σαν τους ανθρώπους που κοιτάζονται στον καθρέπτη και μετά γυρίζουν την πλάτη και φεύγουν. Μόνο παρίστανται για να τους βλέπουν οι άλλοι. Αλλά ουδέποτε δουλεύουν επάνω στον εαυτό τους. Αυτό είναι βαρύτατο, ευχαριστιούνται απλώς με το να πιστεύουν. Δεν τους ενδιαφέρει η εσωτερική μεταβολή, η ολοκληρωτική. Χάνουν το χρόνο τους άθλια και αποτυγχάνουν.

Ας απομακρυνθούμε λοιπόν από το προζύμι των Σαδδουκαίων και των Φαρισαίων και ας σκεφθούμε στο να ανοίξουμε τον ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΝΟΥ. Πως θα τον ανοίξουμε; Λοιπόν με το να ξέρουμε να σκεπτόμαστε Ψυχολογικά. Έτσι ανοίγεται ο εσωτερικός νους και αυτός λειτουργεί με τα δεδομένα της Υπερθετικής Συνείδησης, του ΕΙΝΑΙ. Τότε εμπειριώνει κανείς, χάρις σ' αυτόν, την Αλήθεια των διαφόρων φαινομένων της Φύσης.

Με τον εσωτερικό νου ανοιχτό, μπορούμε εμείς να μιλήσουμε π. χ. πάνω στο Νόμο του Κάρμα, όχι από αυτό που λέγεται ή αφήνεται να λεχθεί, αλλά μόνο από την απευθείας εμπειρία.

Επίσης με τον εσωτερικό νου ανοιχτό, είμαστε αρκετά προπαρασκευασμένοι για να ομιλούμε πάνω στην Επανενσάρκωση, πάνω στο Νόμο της Αιώνιας Επιστροφής, πάνω στη Διαμετακομιδή των Ψυχών, σε όλα τα πράγματα. Αλλά εκ των πραγμάτων και όχι βασιζόμενοι σ' αυτό που διαβάσαμε ή ακούσαμε από κάποιους συγγραφείς. Αλλά μόνο από αυτό που εμείς οι ίδιοι έχουμε εμπειριώσει κατά τρόπο πραγματικό και απευθείας, αυτό είναι σαφές.

Ο Δον Εμμανουέλ Καντ ο Φιλόσοφος, κάνει μια διαφοροποίηση, μεταξύ της κριτικής της υποκειμενικής λογικής και της κριτικής της καθαρής λογικής.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η υποκειμενική λογική ή συλλογιστική, ουδέποτε θα μπορούσε να μας φέρει τίποτε από αυτό που δεν θα ανήκε στον κόσμο των πέντε αισθήσεων.

Το διανοητικό από τον εαυτό του, είναι συλλογιστικό και υποκειμενικό. Όταν ακούει ένα θέμα π.χ. πάνω στην επανενσάρκωση, πάνω στο κάρμα κ. τ. λ. πάντοτε απαιτεί δοκιμές, αποδείξεις.

Οι Αλήθειες που μόνο μπορούν να είναι αντιληπτές διαμέσου του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΝΟΥ, δεν θα μπορούσαν να αποδειχθούν στον ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟ κόσμο. Το να απαιτεί κανείς δοκιμασίες πάνω σ' αυτό, στον Αισθητήριο Εξωτερικό Κόσμο, ισοδυναμεί με το να απαιτεί κανείς από έναν μικροβιολόγο να μελετήσει τα μικρόβια με το τηλεσκόπιο, όπως και να απαιτήσει κανείς από έναν αστρονόμο να μελετήσει τα αστέρια, με ένα μικροσκόπιο.

Το ίδιο ισχύει και για την υποκειμενική λογική, επειδή δεν έχει τίποτε που να σχετίζεται με εκείνο που δεν ανταποκρίνεται στον κόσμο των πέντε αισθήσεων.

Τα θέματα όπως της επανενσάρκωσης, του κάρμα, της ζωής μετά θάνατον κ. τ. λ. είναι εκ των πραγμάτων αποκλειστικά του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΝΟΥ και ουδόλως του ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΥ ΝΟΥ,

Στον εσωτερικό νου μπορούν να αποδειχθούν, αλλά ως επί το πλείστον απαιτείται όπως έχουμε ανοιχτό τον ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΝΟΥ. Εάν δεν τον έχουμε ανοιχτό, πως θα μπορούσαμε να του κάνουμε μια απόδειξη αυτού του τύπου; Αδύνατον. Αλήθεια;

Είναι εμφανές και με πλήρη σαφήνεια, πως πρέπει να συμφωνήσουμε στο να εμβαθύνουμε τώρα έπ’ ολίγο στο ερώτημα περί ικανοτήτων.

Μια διάνοια στον εαυτό της είναι μια από τις ικανότητες τις πιο πρόστυχες των επιπέδων του ΕΙΝΑΙ.

Εάν θέλουμε όλα να περιστρέφονται γύρω από τη διάνοια, ουδέποτε θα φθάσουμε στη μάθηση των Κοσμικών Αληθειών.

Αναπόφευκτους υπάρχει πιο μακριά από τη διάνοια, άλλη ικανότητα της Αντίληψης, θέλω να αναφερθώ κατά τρόπο εμφατικό στη ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Πολύ έχει υπερεκτιμηθεί τέτοια ικανότητα, μερικοί μέχρι που να την κατονομάζουν εξοργιστικά, ο Τρελός του σπιτιού. Τίτλος λανθασμένος, επειδή, εάν δεν υπήρχε η φαντασία, δεν θα υπήρχε το μαγνητόφωνο, το αυτοκίνητο, το τρένο κ.τ.λ.

Η ίδια η Φύση φαντάζεται, αυτό είναι σαφές. Εάν δεν είχε ΦΑΝΤΑΣΙΑ, όλα τα δημιουργήματα της Φύσης θα ήσαν τυφλά. Αλλά χάρις σ' αυτήν τη δυνατότατη ικανότητα, υπάρχει η Αντίληψη με την οποίαν σχηματίζονται οι εικόνες στο αντιληπτικό κέντρο του ΕΙΝΑΙ, ή αντιληπτικό κέντρο των αισθήσεων.

Στη Δημιουργική Φαντασία της Φύσης, οφείλονται τα πολλαπλά υπάρχοντα σχήματα σε όλο αυτό που υπάρχει.

Την εποχή των Υπερβορείων ή των Λεμουρίων, δεν χρησιμοποιείτο η διάνοια, χρησιμοποιείτο η ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Τότε το ανθρώπινο ον ήταν αθώο και στο θαυμάσιο θέατρο της ζωής, ο κόσμος αντανακλούσε σαν μια κρυστάλλινη λίμνη, πάνω στη φαντασία του. Ήταν άλλος τύπος ανθρωπότητας. Σήμερα με πόνο βλέπουμε, πως πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει και αυτήν την ίδια τη Φαντασία. Λέγεται, έχει εκφυλισθεί τρομακτικά, αυτή η ικανότητα.

Είναι δυνατόν να αναπτύξει κανείς τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Αυτό θα μας έφερνε πιο μακριά από τον Αισθησιακό Νου. Αυτό θα μας έφερνε εμάς στο να σκεπτόμαστε Ψυχολογικά. Μόνο με το να σκέπτεται κανείς Ψυχολογικά, μπορεί να του ανοιχτούν οι πόρτες του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΝΟΥ.

Εάν κάποιος αναπτύξει τη Φαντασία, μπορεί να μάθει να σκέπτεται Ψυχολογικά.

ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΕΜΠΝΕΥΣΗ και ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ, είναι οι τρεις υποχρεωτικοί δρόμοι της Μύησης.

Αλλά εάν εμείς μείνουμε μποτιλιαρισμένοι στις αισθησιακές λειτουργίες της διανοητικής συσκευής, δεν θα μπορέσουμε να ανέλθουμε από τα σκαλοπάτια της ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ, της ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ και της ΔΙΑΙΣΘΗΣΗΣ.

Δεν θέλω να σας πω πως η διάνοια δεν εξυπηρετεί, θα ήταν μακριά από του να κάνουμε μια τέτοια δήλωση, αυτό που είναι να διασαφηνίσουμε γνώμες.

Κάθε ικανότητα μέσα στην τροχιά της είναι ωφέλιμος, ένας οποιοσδήποτε πλανήτης είναι ωφέλιμος μέσα στην τροχιά του, έξω από την τροχιά του είναι ανώφελος και καταστροφικός.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις ικανότητες του Ανθρωπίνου Όντος και αυτές έχουν την τροχιά τους.

Το να θέλουμε να εξάγουμε τη λογική από την τροχιά της, την αισθησιακή λογική, είναι παράλογο, θα πέσει στον υλιστικό σκεπτικισμό.

Πολλοί άνθρωποι από τους καλουμένους του Ψευτοεσωτεριστικού και Ψευτοαποκρυφιστικού τύπου μελετητές, που τόσο φημίζονται σ' αυτούς τους καιρούς, αγωνίζονται πάντοτε εναντίον των αμφιβολιών.

Γιατί πολλοί πηγαίνουν πεταλουδίζοντας από σχολές σε σχολές και έτσι φθάνουν στα γηρατειά, χωρίς να έχουν πραγματοποιήσει τίποτα; Από προσωπική εμπειρία, έχω μπορέσει να παρατηρήσω, πως εκείνοι που μένουν μποτιλιαρισμένοι στο διανοητικό αποτυγχάνουν, εκείνοι που θέλουν να επαληθεύσουν με το διανοητικό τις μεγάλες Αλήθειες που δεν είναι του διανοητικού, αποτυγχάνουν. Διαπράττουν το λάθος να θέλουν να μελετήσουν την Αστρονομία, θα λέγαμε ομιλώντας κατά τρόπο συμβολικό, με το Μικροσκόπιο και επίσης να μελετήσουν τη Μικροβιολογία, με το τηλεσκόπιο.

Ας αφήσουμε την κάθε ικανότητα στον τόπο της, στην τροχιά της. Χρειαζόμαστε να σκεπτόμαστε Ψυχολογικά και είναι σαφές πως πρέπει να απορρίψουμε από το σχέδιο τη διδασκαλία την ονομαζόμενη προζύμι των Σαδδουκαίων και των Φαρισαίων και να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε Ψυχολογικά.

Δεν θα ήταν αυτό δυνατόν, εάν συνεχίζουμε να είμαστε μποτιλιαρισμένοι μέσα στο διανοητικό.

Αλλά αξίζει περισσότερο να αρχίζουμε να ανεβαίνουμε από το σκαλοπάτι της ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ, αργότερα θα περάσουμε από το δεύτερο σκαλοπάτι που είναι αυτό της ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ και στο τέλος θα φθάσουμε στην ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ.