Επανελλήνιση και μίσος

Όσοι μιλάνε για ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, πρέπει να καταλάβουν επιτέλους ότι ο όρος αυτός είναι χαζά διαβλητικός. Δηλαδή σαν να λένε ξεκάθαρα ότι δεν είμαστε Έλληνες, και ότι πρέπει να γίνουμε. Άλλοι δε ελληναράδες μιλάνε για επανελληνισμό των Ελλήνων, μην βλέποντας τον πλεονασμό του τίτλου που χρησιμοποιούν! 

Δημιουργώντας εντυπώσεις ότι δήθεν δεν είμαστε Έλληνες, και κατ' αυτόν τον τρόπο δημιουργώντας μίσος, σ' ένα εχθρό που μας στέρησε την ελληνικότητά μας. Και δεν είναι ένα θέμα θρησκείας ή φυλής, γιατί θεωρώ τα της φυλής δίκαια, και δικαίωμα όπως δικαίωμα είναι και των Ινδιάνων, και των Ινδών και θεωρώ τα του εθνικισμού οξύμωρα και φοβικά σχήματα των κατά των δοκούν αριστεριστών θεωρητικών της ευκαιρίας! Και εφόσον η θρησκεία εφόσον ισχυρίζονται κάποιοι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της βιολογικής μας φύσης (και καταγωγής) πως γίνεται άραγε να μας αποστερηθεί;

Είναι πολλά τα ζητήματα του οξύμωρου αυτού σχήματος που περιθάλπτει και γεννά έναν εγωκεντρικό βλακώδη εθνικισμό, αλλά χωράει άνετα στον μεγαλοπρεπή κομπασμό του μέσου φανατικού Έλληνα με τα παραφουσκωμένα μυαλά της έπαρσης. Που αντί να προάγει την παιδεία που τόσο διαφημίζει, την χρησιμοποιεί με πρόσχημα το μίσος, για να υποστηρίξει όχι τους ομοίους του και συνανθρώπους του μ' ένα υγιή φυλετισμό και τοπικισμό, αλλά για να επανορθώσει την πληγωμένη του υπερηφάνεια, αυτού που δεν μπορεί να είναι, αλλά και ούτε προσπαθεί να γίνει. 

Εν τέλει, υπάρχουν δύο ειδών Έλληνες και αυτό νομίζω ότι λύνει το πρόβλημα λογικά. Ο κληρονομικός Έλληνας, που είναι εκείνος ο οποίος έχει κληρονομήσει ένα ελληνικό σώμα, αλλά όχι απαραίτητα και ένα ελληνικό πνεύμα ή μια ελληνική μόρφωση που να προάγει αυτό το πνεύμα, και πόσο μάλλον το χειρότερο που είναι να έχει μια ελληνική μόρφωση αλλά να μην την κατανοεί -και αυτό ισχύει και για τον Εφιάλτη που επίσης ήταν Έλληνας και για άλλους, όπως οι διώκτες μεγάλων φιλοσόφων και πνευμάτων -επίσης Έλληνες. Και είναι και αυτός που είναι Έλλην στο πνεύμα, στην ψυχή, στα ιδεώδη, στην θέληση, στις αυταπόδεκτες και ομιλούντες ΠΡΑΞΕΙΣ, που δεν είναι κατ' ανάγκη γεννημένος από μια Ελληνίδα μητέρα ή πατέρα και δεν μεγάλωσε στα ελληνικά χώματα και θάλασσες. 

Και για να το πάω παραπέρα, μπορεί ούτε και να πήρε την ελληνική παιδεία, αλλά το πνεύμα του να είναι καθαρό, γιατί δεν είναι ο άνθρωπος που κάνει την ψυχή αλλά η ψυχή που κάνει τον άνθρωπο. Και η γλώσσα είναι γλώσσα όταν έχει ψυχή και έχει νόημα και μπορεί να σταθεί μόνη της χωρίς να έχει την ανάγκη της επιβεβαίωσής της από κάποιον άλλο, όπως δεν έχουν τα ψηλά βουνά, και τα αγέρωχα δέντρα. 

Δεν χρειαζόμαστε υπερασπιστές της ελληνικότητάς μας, ούτε μάταιους επαναστάτες στα λόγια. Οι πράξεις μόνο έχουν σημασία, και απ' αυτές βλέπουμε λίγες μπροστά στα παραφουσκωμένα μπλογκ και τα δεκάδες βιβλία της εξύμνησης της ανωτερότητάς μας. 

Αλλά που είναι οι Άριστοι, η Αριστοκρατία της Διάνοιας, η Πνευματική μας κληρονομιά ενσαρκωμένη; Δεν το λέω για να τρέξουμε να φέρουμε τα διαπιστευτήρια που θα μας κάνουν νόμισμους κληρονόμους του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Σωκράτη, του Ηράκλειτου, του Επίκουρου κλπ. αλλά μήπως ανοίξουν τα μάτια οι σιωπηλοί διακηρυχτές του μίσους. 

Στον αγαθό άνθρωπο για κανένα λόγο δεν γεννιέται φθόνος ούτε φόβος ούτε οργή ούτε μίσος.

Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ.

Αγαθώ περί ουδενός εγγίγνεται φθόνος ούτε φόβος ούτε οργή ή μίσος.

Πλάτων

Και για να κλείσω, ένα ρητό του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ που συνοψίζει πραγματικά την άποψη μου για το πως πρέπει κάποιος να μεταδώσει το ΦΩΣ (που οι Ελ-ληνες ισχυρίζονται τόσο ότι έχουν): 

Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό.

Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό.

Martin Luther King

Ας μην τρέφουμε το μίσος. Στα νότια προάστια βλέπω γραμμένο σε κάποιες γέφυρες με τεράστα γράμματα WAKE UP και από δίπλα HATERS. Σας να καλούν δηλαδή τους ανθρώπους να ξυπνήσουν αλλά στο μίσος. Εγώ σας λέω, μην ξυπνήσετε στο μίσος, αλλά ξυπνήστε στην ΑΓΑΠΗ, ξυπνήστε στο ΦΩΣ και όχι στο σκοτάδι, και αναζητήστε το φως και όχι τα σκοτάδια του μίσους. Το μίσος δείχνει φόβο, δείχνει άγνοια. Καλύτερα να χαθείς παρά να μισείς και να φοβάσαι, είπε ο Νίτσε σαν άλλος Ζαρατούστρα. Το πραγματικό θάρρος είναι να βγει κάποιος στο φως και να δει όλα τα ελαττώματά του, να αυτοεξεταστεί και να αλλάξει εις βάθος, σταματώντας να είναι ετερόφωτος, και αρχίζοντας να είναι αυτόφωτος. Τότε θα μετατραπεί σ' ένα ήλιο ΑΡΕΤΗΣ, σε κάποιον που θα διδάσκει σιωπηλά, με το παράδειγμά του και όχι με τις επιβεβλημένες ιδέες του, για το τι θα ήταν καλύτερο, και τις αρτηριοσκληρωτικές ηθικές, και με το στενόμυαλο μίσος. 

ΤΟ FΩS ΕΝ ΤΗ ΣΚΟΤΙΑ ΦΑΙΝΕΙ, ΚΑΙ Η ΣΚΟΤΙΑ ΑΥΤΟ ΟΥ ΚΑΤΕΛΑΒΕΝ