Ο Τζάνακα ήρεμα αποκρίνεται στην πρόκληση του
Ασταβάκρα:
Ω,
φωτισμένε Διδάσκαλε! Ο Γνώστης του Εαυτού που είναι πάντα συνειδητός της
αλήθειας του, παίζει το παιχνίδι της ζωής στον κόσμο, αλλά δεν αγγίζεται απ’
αυτό. Πώς μπορεί να συγκριθεί με τον αδαή άνθρωπο του κόσμου, που είναι περιστοιχισμένος
και φορτωμένος με προσκολλήσεις, όπως ένα φορτωμένος γάιδαρος;
Ο
άνθρωπος της Αυτογνωσίας, παραμένει στη γαλήνια κατάσταση της ικανοποίησης, που
είναι η αληθινή του φύση, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια, χωρίς να νοιώθει τα
κεντρίσματα της επιθυμίας ή της λαχτάρας, ενώ ακόμα και οι επουράνιες στρατιές,
λιώνουν από καημό για την εμπειρία αυτής της εκστατικής κατάστασης.
Πώς
μπορεί η καρδιά αυτού που έχει γνωρίσει τον Αιώνιο Εαυτό, να αγγιχτεί ποτέ από
την αρετή ή από την αμαρτία; Είναι σαν τον ουρανό, ο οποίος δεν επηρεάζεται από
τα σύννεφα που φαίνεται να τον σκοτίζουν ή από το ουράνιο τόξο που φαίνεται να
τον ομορφαίνει.
Αυτή
η μεγάλη Ψυχή, που έχει γνωρίσει ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι μόνο ο Εαυτός,
πάντα θα δρα αυθόρμητα και φυσικά, χωρίς ίχνος επιθυμίας. Άφοβα κάνει αυτό που
είναι άξιο να γίνει, χωρίς να νοιάζεται για τον έπαινο ή την κατηγορία.
Ανάμεσα
σ’ όλα τα δημιουργημένα όντα, από την κατώτερη τούφα χορταριού ως το ψηλότερο
ουράνιο ον, μόνο ο σοφός δρα χωρίς επιθυμία ή απέχθεια. Ευλογημένος είναι
πράγματι αυτός ο σπάνιος Φωτισμένος, που πάντα παραμένει στο Απόλυτο και
γνωρίζει ότι ο Υπέρτατος Εαυτός είναι τα πάντα που ανέκαθεν υπήρξαν και
υπάρχουν.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
2. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ
3. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ
4. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ
5. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ
18. Ο διάλογος τελειώνει σε βαθιά σιωπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου