Υπάρχουν αυτοί που
νομίζουν ότι ο κόσμος υπάρχει και είναι πραγματικός. Υπάρχουν άλλοι που
νομίζουν ότι ο κόσμος δεν υπάρχει και δεν είναι πραγματικός. Σπάνιος είναι
αυτός ο Ευλογημένος που δεν νομίζει, αλλά είναι πάντα ήρεμος, παραμένοντας στο
Απόλυτο.
Ασταβάκρα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Αυτό
το βιβλίο εξιστορεί το διάλογο ανάμεσα στο βασιλιά Τζάνακα και το νεαρό σοφό
Ασταβάκρα, που δίδαξε στο βασιλιά την ανώτατη σοφία, τη γνώση του Εαυτού. Αφορά
την Διδασκαλία του Αντβαϊτά (μη δυϊσμού) όπου παρουσιάζεται η συνομιλία του
μαθητή Τζάνακα και του Διδασκάλου του Ασταβάκρα. Η φώτιση του Τζάνακα, όπως
απεικονίζεται εδώ, συνέβη στους πολύ αρχαίους καιρούς, πολλές χιλιάδες χρόνια
πριν. Αυτές οι διδασκαλίες γνωστές σαν Ασταβάκρα Γκίτα ή Ασταβάκρα Σαμίτα,
έχουν επιβιώσει όλες αυτές τις αμέτρητες χιλιετηρίδες, επειδή περιέχουν την πιο
αγνή αλήθεια που μπορεί να εκφραστεί με λέξεις.
Αυτό
το βιβλίο ήταν και είναι το αγαπημένο των ερημιτών, των γιόγκι, των μυστών, των
σοφών και των περιπλανώμενων αγίων από την αρχαία εποχή. Αγαπούσαν, μελετούσαν
και ξαναμελετούσαν αυτά τα αποστάγματα της υπέρτατης Αλήθειας. Μαζί με τα
Ουπανισάντ, αυτές οι διδασκαλίες είναι μοναδικές στη μυστικιστική παράδοση, για
την εξαιρετική τους καθαρότητα και την ακλόνητη αφοσίωσή τους στην Αλήθεια.
Μεταδίδονταν από το δάσκαλο στο μαθητή σαν μέσο εστίασης στο Απόλυτο.
Αυτός
που μας ενέπνευσε να μελετήσουμε περισσότερο την ιστορία του Τζάνακα και του
Ασταβάκρα ήταν ο Θεϊκός μας Διδάσκαλος Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα. Ο Σάι Μπάμπα μιλά
για τη σοφία των Ουπανισάντ και τις διδασκαλίες του μη δυϊσμού (Αντβαϊτά)
μερικών από τους μεγαλύτερους σοφούς, όπως του Βασίστα, του Ασταβάκρα, του
Σάνκαρα, του Ραμάνα Μαχαρσί και του Νισαργκαντάτα Μαχαράτζ. Σε πολλές ομιλίες
Του αναφέρεται στη παραδειγματική ζωή του Τζάνακα και εξιστορεί με τον μοναδικό
τρόπο Αυτού που ήταν, είναι και θα είναι Πανταχού Παρών λεπτομέρειες της ζωής
του Τζάνακα που υπογραμμίζουν την βαθιά του εσωτερική στάση.
Ο
Τζάνακα ήταν βασιλιάς της Μιτιλαπούρα, περιοχής της αρχαίας Ινδίας που έζησε
την εποχή του Ράμα (Αβαταρική-Θεϊκή ενσάρκωση στην Ινδία πριν 20.000 χρόνια).
Ήταν ο πατέρας της Σίτα που έμελλε να παίξει αργότερα το ρόλο της θεϊκής
συζύγου του Ράμα στο γνωστό Ινδικό έπος Ραμαγιάνα.
Ο
Τζάνακα ήταν ένας κάρμα Γιόγκι ολοκληρωτικά αφιερωμένος στην Υπηρεσία του Θεού
και της Ανθρωπότητας. Δρούσε χωρίς την αίσθηση του δρώντα κι έκανε το καθήκον
του προς το βασίλειό του με πλήρη απόσπαση. Ήταν ένας ένθερμος αναζητητής της
Αλήθειας και δεν ησύχαζε καθόλου μέχρι να φτάσει στο τελικό σκοπό, την πλήρη
και ολοκληρωτική συγχώνευση με το Θείο. Ήταν ένας Ράτζα Γιόγκι, είχε πλήρη
απόσπαση από το σώμα γι’ αυτό και ονομαζόταν βασιλιάς του Βιντέχα (αυτός που
είναι στερημένος σώματος δηλαδή σωματικής συνείδησης).
Η
εσωτερική του στάση και η καθημερινή του πρακτική εφέλκυσαν μεγάλους
Διδασκάλους της Σοφίας να τον διδάξουν και δέχθηκε τη χάρη τους και τις
ευλογίες τους. Τέτοιοι Δάσκαλοι ήταν ο Βασίστα, ο Βισβαμίτρα, ο Γιαγκναβάλκυα,
ο Σούκα, ο Ασταβάκρα.
Ρουφούσε
το Θεϊκό Νέκταρ της Σοφίας τους και ήταν ένα παράδειγμα άμεσης πρακτικής
εφαρμογής αυτών που άκουγε. Ήταν το παράδειγμα του μαθητή που συνειδητοποιεί
πως από τη στιγμή που θα έρθει σε επαφή με τις Διδασκαλίες και τον Διδάσκαλο
δεν υπάρχει καμιά απολύτως δικαιολογία ή λόγος για αναβολή της πραγμάτωσής
τους.
Ο
Τζάνακα δεν ικανοποιούταν μέχρι να φθάσει στο τέλος.
Γνώριζε
πως μέχρι να πραγματώσει πλήρως τον Εαυτό-Ατμα, η Μάγια ή ψευδαίσθηση μπορεί να
ανασυνταχθεί οποιαδήποτε στιγμή και πως το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει. Γι’
αυτό συνέχιζε τα ην πορεία του όποιο κι αν ήταν το τίμημα, υπα- κούοντας
απόλυτα στις Διδαχές και στις Εντολές των Διδασκάλων του. Απαρνιόταν τα πάντα
μέχρι που έφθασε στο τέλος.
Ο
Τζάνακα είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Είναι αυτός που ενώ είναι
επιφορτισμένος με μεγάλες ευθύνες και ζει μέσα στο κόσμο μπορεί και παραμένει
αποσπασμένος από αυτόν. Παραμένει ακλόνητα προσηλωμένος στο πνευματικό μονοπάτι
και στον τελικό σκοπό, την Αυτοπραγμάτωση.
Ο
Τζάνακα είναι η πρόκληση στις Διδαχές του Μπαγκαβάν Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα και η
πραγμάτωσή τους. Είναι αυτός που με το παράδειγμά του υπενθυμίζει τον σκοπό της
Ζωής που είναι η Αυτοπραγμάτωση, η Συγχώνευση με το Θεό, ενώ με την πρακτική
του σκιαγραφεί την επίτευξη του Σκοπού αυτού.
Ο
Ασταβάκρα, ένας από τους Διδασκάλους του Τζάνακα ήταν και αυτός από εκείνους
που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη μεταμόρφωση του Τζάνακα, την ώθηση και την
καθοδήγησή του προς τον τελικό Σκοπό.
Υπάρχει
μια ιστορία στην Μαχαμπαράτα που αφηγείται πως ο Ασταβάκρα πήρε το όνομά του.
Γονείς του Ασταβάκρα ήταν ο Καχόρ, δάσκαλος των Βεδών και μητέρα του η
Σουτζάτα.
Μια
μέρα ο πατέρας του Καχόρ δίδασκε στο δάσος τους μαθητές του απαγγέλλοντας τις
Βέδες. Δίπλα του, πιο κει συνήθιζε να κάθεται η γυναίκα του Σουτζάτα που
εγκυμονούσε τον γιο τους. Ενώ την είχε πάρει για λίγο ο ύπνος το έμβρυο που
βρισκόταν στη κοιλιά της φαίνεται να παρακολουθούσε την απαγγελία των Βεδών που
ο πατέρας του δίδασκε στους μαθητές του. Κάποια στιγμή προς μεγάλη
έκπληξη όλων, το έμβρυο άρχισε να φωνάζει μέσα από τη μήτρα της μητέρας του:
“Πατέρα, χάρη σε σένα έχω ήδη μάθει όλες τις Βέδες ενώ ακόμα βρίσκομαι στη
κοιλιά της μητέρας μου. Λυπάμαι που το λέω όμως κάνεις αρκετά λάθη στην
απαγγελία σου. Έτσι διόρθωσε τον Καχόρ. Αυτός προσβεβλημένος αποκάλεσε τον γιο
του “Ασταβάκρα”, που σημαίνει 8 καμπές. Έτσι σύμφωνα με αυτή την κατάρα το
παιδί που ονομάστηκε Ασταβάκρα γεννήθηκε έχοντας το σώμα του παραμορφωμένο σε 8
σημεία. Σίγουρα ενώ σωματικά ήταν παραμορφωμένο πνευματικά έδειχνε ότι δεν ήταν
ένα συνηθισμένο παιδί αλλά μια ψυχή πραγματωμένη.
Μια μέρα ο Καχόρ, ο πατέρας του Ασταβάκρα πήγε στην
αυλή του βασιλιά Τζάνακα. Ο βασιλιάς είχε τότε στην αυλή του έναν μεγάλο Παντίτ
(λόγιο), τον Βαντίν που ήταν γιος του Βαρούνα (θεότητα των υδάτων) και ήταν
ένας δεινός ερμηνευτής των Βεδών που κανένας τότε δεν μπορούσε να τον
ξεπεράσει. Ο Βαντίν καλούσε τότε σε αντιπαράθεση πολλούς φθασμένους Παντίτ και
τους έβαζε τον εξής όρο: εάν τους νικούσε θα έπρεπε να πέσουν στη θάλασσα και
να χαθούν κι αν ο ίδιος νικιόταν θα έπρεπε κι αυτός να ακολουθήσει τον ίδιο
δρόμο.
Ο Καχόρ καλέστηκε να αντιπαρατεθεί με τον Βαντίν πάνω
στις Βέδες, όμως ηττήθηκε όπως και οι άλλοι Παντίτ και στάλθηκε και αυτός μαζί
με τους προηγούμενους στα βάθη της θάλασσας. Ο χρόνος πέρασε κι όταν ο
Ασταβάκρα ήταν νέος 12 χρονών έμαθε για την άσχημη κατάληξη του πατέρα του και
αμέσως θέλησε να αντιμετωπίσει τον Βαντίν. Έτσι συνοδευόμενος από τον θείο του
Σβετακέτου πήγε στην αυλή του βασιλιά Τζάνακα. Το νεαρό της ηλικίας του
προκάλεσε τη δυσπιστία των ανθρώπων της αυλής και δεν του επέτρεψαν την είσοδο.
Όταν όμως τους έδωσε δείγματα της εξαιρετικής γνώσης του πάνω στις γραφές έγινε
δεκτός με ενθουιασμό. Αμέσως αναζήτησε τον Βαντίν και ξεκίνησε την αντιπαράθεση
μαζί του. Στην αντιπαράθεση αυτή ο Ασταβάκρα είπε στον Βαντίν: “Εάν νικήσω θα
φέρεις πίσω όλους τους Παντίτ και τον πατέρα μου μαζί. Εάν χάσω θα ακολουθήσω
κι εγώ το δρόμο των άλλων”. Ο Βαντίν συμφώνησε. Αμέσως μετά άρχισαν. Το
δωδεκάχρονο αγόρι νίκησε τον μεγαλύτερο Παντίτ της αυλής του βασιλιά. Ο Βαντίν
αναγνώρισε την ήττα του και οδήγησε τον Ασταβάκρα στη θάλασσα. Από εκεί βγήκαν
ο Καχόρ και όλοι οι άλλοι Παντίτ που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκονταν στα βάθη του
ωκεανού και παρίσταντο σαν ιερείς σε μια μεγάλη γιάγκνα
(θυσία, ιεροτελεστία) που έκανε ο ίδιος ο πατέρας του Βαντίν, ο Βαρούνα. Γι’
αυτόν ακριβώς το λόγο ο Βαρούνα είχε στείλει το γιο του Βαντίν που με τις
ιδιαίτερες γνώσεις του είχε καταφέρει να νικήσει όλους τους Παντίτ, να τους
στείλει στα βάθη του ωκεανού που κατοικούσε ο Βαρούνα για να βοηθήσουν να
ολοκληρωθεί η γιάγκνα. Ο Καχόρ ήταν πολύ
ευχαριστημένος με το γιο του και θέλησε να τον απαλλάξει από την επίδραση της
κατάρας. Είπε στον Ασταβάκρα να κάνει μπάνιο στον ποταμό Σαμάνγκα. Ο Ασταβάκρα
μπήκε στον ποταμό και βγήκε από αυτόν έχοντας όλα τα μέλη του ίσια και το σώμα
του ευθύ. Το όνομα όμως Ασταβάκρα έμεινε για πάντα.
Η
Ασταβάκρα Γκίτα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή του Σουάμι Βιβεκανάντα. Το πρώτο
καιρό που ο Βιβεκανάντα είχε γνωρίσει τον Ραμακρίσνα είχε στενή επαφή με την
αδελφότητα (το Μπράχμο Σαμάτζ) και βρισκόταν στην επιρροή των ιδεών και των
διδασκαλιών του. Τότε δεν μπορούσε να πιστέψει και να κατανοήσει το Αντβαϊτά
(μη δυϊσμό) και αντιστεκόταν σε όποια διδασκαλία Αντβαϊτά ήθελε να τού δώσει ο
Ραμακρίσνα. Ο Ραμακρίσνα, όμως έβλεπε στο βάθος του είναι του Βιβεκανάντα, τις
δυνατότητες του και την ωριμότητά του να προσεγγίσει και να κατανοήσει το
Αντβαϊτά. Έτσι βρήκε ένα τρόπο να ξεπεράσει τη δυσκολία και την αντίσταση του
Βιβεκανάντα. Είχε στο δωμάτιό του ένα αντίγραφο της Ασταβάκρα Γκίτα και συχνά
ζητούσε από τον Βιβεκανάντα να του το διαβάζει. Αφού διάβαζε λίγο αυτός
αρνιόταν να συνεχίσει περαιτέρω. Ο Δάσκαλος όμως του ζητούσε να συνεχίσει
λέγοντας ότι δεν χρειάζεται και δεν επιμένει να δεχτεί τις Διδασκαλίες του,
απλά μόνο να διαβάζει για να ακούει ο Ραμακρίσνα.
Με
αυτό το τρόπο το βιβλίο αυτό επηρέασε ιδιαίτερα τον Σουάμι Βιβεκανάντα στα
πρώτα του χρόνια μαζί με τον Σρι Ραμακρίσνα.
Για
να μεταφερθούμε στις εσωτερικές εμπειρίες που βίωνε ο Τζάνακα προκειμένου να
φθάσει στο Τελικό Σκοπό, την Αυτοπραγμάτωση, αλλά και την καθοδήγηση που
δέχθηκε από Δασκάλους αλλά και από τον Ασταβάκρα αναφέρουμε τέσσερις ιστορίες
που περιγραφικά αναφέρει ο Μπαγκαβάν Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα και πιστεύουμε ότι
σηματοδοτούν το δρόμο.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
2. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ
3. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ
4. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ
5. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου