ΑΣΤΑΒΑΚΡΑ ΓΚΙΤΑ - Ο Τζάνακα κάνει την τελική του δήλωση

Ο Τζάνακα κάνει την τελική τον δήλωση, διακηρύσσοντας τη μη πραγματικότητα, όλων αυτών που μπορούν να γίνουν αντιληπτά με το νου, να μιληθούν ή να κατανοηθούν. Σε μια σειρά ερωτήσεων, ο Τζάνακα αναφέρεται στη δική του βαθιά γαλήνη κι επισημαίνει ότι αυτό που είναι πραγματικό δε μπορεί να συλληφθεί με το νου ούτε και να ειπωθεί. Μπορεί μόνο να γνωσθεί, με το να είσαι αυτό.

Άκουσα από σένα μεγάλε Διδάσκαλε, την Αγνή Γνώση της Αλήθειας και με τη Χάρη σου, μπόρεσα να χρησιμοποιήσω αυτή τη Γνώση, για να βγάλω από τα πιο εσωτερικά άδυτα της καρδιάς μου, το αγκάθι της λαθεμένης κατανόησης. Όλες μου οι αμφιβολίες απομακρύνθηκαν.

Πού είναι τώρα οι στόχοι της ανθρώπινης ζωής και πού ακόμα η άσκηση της διάκρισης; Πού είναι το παρελθόν, πού είναι το μέλλον και πού είναι ακόμα το παρόν; Πού είναι ο χώρος και πού είναι ο χρόνος και πού είναι ακόμα η αιωνιότητα για μένα που παραμένω στη δική μου Δόξα;

Πού είναι η απελπισία, και πού η ανησυχία; Πού είναι ο φόβος και πού η ειρήνη; Πού είναι το καλό και το κακό και τα ζεύγη των αντιθέτων και πού είναι ακόμα, η μη διττότητα και η μοναδικότητα; Πού είναι το όνειρο; Πού είναι ο βαθύς ύπνος; Πού είναι η εγρήγορση και πού είναι ακόμα η υπέρβαση;

Πού είναι η δουλεία και πού η απελευθέρωση και η γνώση του Εαυτού; Πού είναι οι ιερές διδασκαλίες, πού είναι ο νους που ελευθερώθηκε από τα αντικείμενα των αισθήσεων και πού είναι ακόμα η ικανοποίηση και η έλλειψη επιθυμιών; Πού είναι ο μη εαυτός και πού είναι ο Εαυτός για μένα που Είμαι πάντα Υπάρχων, πάντα Ελεύθερος, πάντα Αγέννητος και πάντα πέρα από τη σκέψη;

Πού είναι το εγώ και το δικό μου, πού είναι αυτό κι εκείνο και πού είναι ακόμα εκείνοι και τα δικά τους; Πού είναι η ζωή και. πού ο θάνατος; Πού είναι ο κόσμος και πού οι εγκόσμιες σχέσεις; Πού είναι η λήθη και πού είναι η θύμηση της αλήθειας, για μένα που κατοικώ στη δική μου Δόξα;

Πού είναι η απόσταση, πού είναι, η εγγύτητα, πού είναι το εξωτερικό, πού είναι το εσωτερικό, πού είναι το χονδροειδές και πού το λεπτοφυές; Πού είναι το κενό, πού είναι τα στοιχεία, πού είναι το σώμα, πού τα όργανα και πού ο νους για μένα που είμαι πάντα εκ φύσεως Αψεγάδιαστος;

Πού είναι ο πράττων; Πού είναι αυτός που απολαμβάνει; Πού είναι η παύση της σκέψης ή η απαρχή της σκέψης, πού είναι η άμεση γνώση ή η αντανακλόμενη γνώση, για μένα που είμαι πάντα Απρόσωπος;

Το να μιλάμε για τους στόχους της ζωής είναι άχρηστο, το να μιλάμε για γιόγκα είναι άσκοπο, ακόμα και να μιλάμε για σοφία είναι άσχετο με μένα που ησυχάζω στον Εαυτό. Πού είναι το κάρμα που κυβερνά τις πράξεις του σώματος, πού είναι η εν ζωή απελευθέρωση και πού είναι ακόμα η απελευθέρωση στο θάνατο, για μένα τον πάντα Αδιαφοροποίητο;

Πού είναι η δημιουργία και πού η καταστροφή; Πού είναι ο σκοπός και πού τα μέσα; Πού είναι ο αναζητητής και πού το αναζητούμενο; Πού είναι ο κόσμος και πού ο ζηλωτής της απελευθέρωσης; Πού είναι ο στοχαζόμενος άνθρωπος και πού ο άνθρωπος της γνώσης; Πού είναι η δέσμια ψυχή και πού η απελευθερωμένη ψυχή;

Πού είναι ο γνώστης, πού είναι τα μέσα για τη γνώση, πού είναι το αντικείμενο της γνώσης και πού ακόμα και η ίδια η γνώση; Πού είναι το κάτι και πού το τίποτα, για μένα πού είμαι πάντα Αγνός και εκ φύσεως μη δυαδικός;

Πού είναι η προσκόλληση και πού η απόσπαση; Πού είναι η πλάνη και πού η υπέρβαση; Πού είναι η ευτυχία και πού η δυστυχία; Πού είναι ο περισπασμός και πού η συγκέντρωση; Πού είναι η χαρά και πού η θλίψη; Πού είναι η ευτυχία και πού η άγνοια;

Πού είναι οι πνευματικές διδασκαλίες και πού οι εντολές των γραφών; Πού είναι ο μαθητής και πού ο δάσκαλος; Πού πραγματικά είναι ο σκοπός της ζωής για μένα, που είμαι πάντα Αγνός και πάντα Αδρανής;

Πού είναι η ύπαρξη και πού η μη ύπαρξη; Πού είναι η διττότητα και πού η ενότητα; Πού είναι η δράση, πού η αδράνεια; Πού είναι η απελευθέρωση και πού η δουλεία; Πού είναι ο κόσμος, πού είναι το άτομο και πού είναι ακόμα και αυτή η ύστατη ευδαιμονία για μένα που είμαι πάντα Αμετάβλητος και Αδιαίρετος;

Τι άλλο μπορεί να ειπωθεί; Πώς μπορούν οι λέξεις να εκφράσουν το Ανέκφραστο;

Τίποτα πια δεν απορρέει από μένα.

Έτσι σε βαθιά σιωπή τελειώνει ο διάλογος ανάμεσα στον Ασταβάκρα και τον βασιλιά Τζάνακα.

Ο Εαυτός είναι τα πάντα.

Ο Εαυτός μόνο είναι πραγματικός και τίποτε άλλο

δεν υπάρχει.

Μόνο στην Αυτοπραγμάτωση μπορεί η ζωή να βρει

την εκπλήρωση.

JAI SAI RAM

< ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ | ΤΕΛΟΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

2. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}:  

Η αληθινή απάρνηση στρέψει το νου σας προς το Θεό

3. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Ο Γιόγκα της Δράσης - Εγκατάλειψη τον Καρπού

4. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Ανάπτυξη της Εσωτερικής Όρασης

5. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Για να ελευθερωθείτε, παραδώστε ολοκληρωτικά το νου σας στο Θεό

6. Ο Ασταβάκρα ξεκινά την ομιλία του

7. Ο Τζάνακα διακηρύσσει τη φώτισή του

8. Ο Ασταβάκρα δοκιμάζει τον Τζάνακα      

9. Ο Τζάνακα απαντά στην πρόκληση του Ασταβάκρα

10. Ο Ασταβάκρα οδηγεί τον Τζάνακα προς την διάλυση του εγώ        

11. Ο Τζάνακα μιλά για την κατάσταση που δεν έχει όρια

12. Ο Ασταβάκρα υποδεικνύει τις παγίδες στην ατραπό   

13. Ο Τζάνακα περιγράφει την κατάσταση της αυτοπραγμάτωσης        

14. Ο Ασταβάκρα επαναλαμβάνει τις υπέρτατες διδασκαλίες

15. Ο Ασταβάκρα περιγράφει αυτόν τον φωτισμένο         

16. Ο Ασταβάκρα αναπτύσσει την κατάσταση της τελικής ειρήνης       

17. Ο Τζάνακα κάνει την τελική του δήλωση

18. Ο διάλογος τελειώνει σε βαθιά σιωπή