ΑΣΤΑΒΑΚΡΑ ΓΚΙΤΑ - Ο Τζάνακα διακηρύσσει τη φώτισή του

Μέσα σε μια ξαφνική λάμψη φώτισης που προκλήθηκε από τα λόγια του Γκουρού ο Τζάνακα διακήρυξε:

Ω, Ευλογημένε Διδάσκαλε, τώρα γνωρίζω ότι είμαι η αψεγάδιαστη, γαλήνια, αγνή Συνειδητότητα. Είμαι πέρα από αυτόν τον αισθητό κόσμο κι όλα του τα φαινόμενα. Έχοντας απαρνηθεί τον κόσμο μαζί με το σώμα, τώρα μέσω της χάρης Σου συνειδητοποιώ την υπέρτατη σοφία της Αυτογνωσίας.

Όλον αυτόν τον καιρό νόμιζα πως ήμουν του κόσμου. Για τόσο καιρό ξεγελάστηκα από την πλάνη. Αλλά τώρα γνωρίζω· είμαι ο αθάνατος Εαυτός. Εγώ μόνο φωτίζω αυτό το σώμα και το σύμπαν, γιατί Εγώ μόνο υπάρχω.

Όπως ακριβώς τα κύματα, ο αφρός κι οι φυσαλίδες δεν διαφέρουν από το νερό, έτσι ακριβώς και το σύμπαν δεν διαφέρει στο παραμικρό από Εμένα. Όπως το ύφασμα δεν είναι φτιαγμένο

από τίποτα άλλο, παρά από νήμα, έτσι και το σύμπαν δεν είναι φτιαγμένο από τίποτα άλλο, παρά από τον υπέρτατο Εαυτό.

Όπως κάθε μόριο της ζάχαρης, που παράγεται από το ζαχαροκάλαμο, διαποτίζεται από το χυμό από τον οποίο προήλθε, έτσι και κάθε μόριο του σύμπαντος που παράγεται μέσα μου, διαπερνάται από Εμένα πέρα για πέρα.

Εξαιτίας της άγνοιας, εμφανίζεται ένα φίδι εκεί που υπάρχει μόνο ένα σχοινί. Με τον ίδιο τρόπο εξαιτίας της άγνοιας, ένας κόσμος εμφανίζεται εκεί που υπάρχει μόνο ο Εαυτός. Ο κόσμος δεν έχει δική του ύπαρξη. Είναι μια ψευδαίσθηση προβαλλόμενη πάνω στην Αλήθεια. Εμφανίζεται εξαιτίας της άγνοιας του Εαυτού, και εξαφανίζεται με τη γνώση του Εαυτού. Είναι σαν το προβαλλόμενο φίδι που εμφανίζεται εξαιτίας του σκότους της άγνοιας στη θέση του σχοινιού κι εξαφανίζεται με τη γνώση του σχοινιού.

Όπως ένα πήλινο σκεύος τελικά μεταμορφώνεται σε πηλό, όπως ένα κύμα στο τέλος χάνεται στο νερό, και μια χρυσή αλυσίδα τελικά μετατρέπεται σε χρυσό, έτσι και το σύμπαν έχοντας προέλθει από μένα εξαιτίας της άγνοιας, θα διαλυθεί πίσω σε μένα με την ανατολή της αυτογνωσίας. Όταν όλα τα απατηλά ονόματα και οι μορφές θα έχουν εξαφανιστεί, θα παραμείνω μόνο Εγώ, ο υπέρτατος Εαυτός.

Ω, πόσο υπέροχος Είμαι! Προσφέρω λατρεία στον Εαυτό μου που δεν γνωρίζει τη φθορά κι επιβιώνει ακόμα και μετά την καταστροφή του κόσμου. Ω, πόσο δοξασμένος είμαι Εγώ, που ενώ εμφανίζομαι σαν ένα σώμα, σαν να είμαι Ένας ανάμεσα σε αναρίθμητα πολλούς, στην πραγματικότητα είμαι ο Ένας κι ο Μοναδικός που υπήρξε ποτέ. Δεν έχω έλθει από πουθενά. Είμαι παντοτινά στο αιώνιο τώρα, παραμένοντας στον Εαυτό μου.

Η ίδια η φύση μου είναι φως. Είμαι πάντα ακτινοβόλος και μεγαλειώδης. Όταν αυτό το σύμπαν εκδηλώνεται, είμαι Εγώ μόνο που λάμπω.

Ω, υποκλίνομαι στον Εαυτό μου που δεν είμαι τίποτα που μπορεί ποτέ κανείς να το σκεφτεί ή να το πει, αλλά είμαι και τα πάντα που μπορεί να σκεφτεί ή να πει κανείς. Εγώ μόνο κρατώ αυτό το σύμπαν μέσα στην αιωνιότητα χωρίς αυτό ποτέ να με αγγίζει ή να με επηρεάζει.

Ω, πόσο δοξασμένος είμαι Εγώ στον οποίο όλες οι ψευδαισθήσεις εμφανίζονται και εξαφανίζονται. Στην κατάσταση του βαθύ ύπνου, αυτός που ονειρεύεται, ο ονειρικός κόσμος και η διαδικασία του ονείρου, παρ’ όλο που εμφανίζονται να είναι πραγματικά, φαίνονται αργότερα να είναι απατηλά και μη πραγματικά. Έτσι ακριβώς και στην κατάσταση της εγρήγορσης αυτός που αντιλαμβάνεται, αυτό που αντιλαμβάνεται και η διαδικασία της αντίληψης, είναι όλα απατηλά και μη πραγματικά. Εγώ μόνο είμαι ο αψεγάδιαστος Εαυτός στον οποίο όλες οι πλάνες εμφανίζονται εξαιτίας της άγνοιας.

Η ρίζα κάθε δυστυχίας είναι η διττότητα. Δεν υπάρχει κανένα άλλο ίαμα γι’ αυτήν την ασθένεια, εκτός από την συνειδητοποίηση ότι όλα τα αντικείμενα των εμπειριών είναι μη πραγματικά και πως ό,τι υπάρχει είναι η Μία, η αγνή Συνειδητότητα κι Ευδαιμονία.

Εξαιτίας της άγνοιας επέβαλα στον εαυτό μου τους περιορισμούς του σώματος, του νου και του κόσμου. Αλλά τώρα παραμένω στον Εαυτό μου, το Απόλυτο, αδιάκοπα αντανακλούμενος στην Αλήθειά μου, σαν αγνή Συνειδητότητα.

Δε γνωρίζω ούτε δεσμά, ούτε ελευθερία, γιατί είμαι Αιώνια Ελεύθερος. Με το θάνατο της άγνοιας, η πλάνη του κόσμου έχασε τη βάση της και ο κόσμος έπαψε να υπάρχει. Μόλις η πλάνη διαλυθεί και αποκαλυφθεί ότι υπάρχει μόνο το σχοινί, πώς μπορεί η ψευδαίσθηση του φιδιού να εμφανισθεί και να παρθεί στα σοβαρά;

Γνωρίζω με βεβαιότητα ότι το σώμα και το σύμπαν δεν είναι τίποτα και ότι μόνο ο Εαυτός είναι Αγνή Συνειδητότητα. Σώμα, παράδεισος και κόλαση, δουλεία κι ελευθερία και επίσης δυστυχία, βάσανα και φόβος είναι σκέτη φαντασία. Τι έχω να κάνω Εγώ μ’ όλα αυτά, Εγώ που η φύση μου είναι η Αγνή Συνειδητότητα;

Ω, δεν βρίσκω καμία διττότητα. Παρ’ όλο που φαίνεται να υπάρχει ένα πλήθος ατομικών όντων, Εγώ βλέπω μόνο τον Εαυτό μου. Αφού δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό πέρα από τον Εαυτό μου, σε τι θα μπορούσα να προσδώσω έναν απατηλό εαυτό;

Δεν είμαι αυτό το σώμα και ούτε έχω ένα σώμα. Δεν είμαι αυτός ο νους και ούτε έχω ένα νου. Δεν είμαι εξατομικευμένη προσωπικότητα και ούτε έχω προσωπικότητα. Δεν είμαι ούτε το εγώ, ούτε η ψυχή. Είμαι Αγνή Συνειδητότητα. Αυτά ήταν πραγματικά τα δεσμά μου, ότι διψούσα για ζωή νομίζοντας ότι θα έφτανα σ’ ένα τέλος, κι έτσι αρνήθηκα την αιώνια φύση του Εαυτού μου.

Ω, σε μένα που είμαι ο Άπειρος, Απεριόριστος Ωκεανός, το φύσημα του ανέμου του νου δημιουργεί τα πολυποίκιλα κύματα του κόσμου. Με τη γαλήνια χαραυγή της Γνώσης, χάνονται και πάλι χωρίς να αφήσουν ίχνη. Σε μένα τον Απέραντο Ωκεανό, τα κύματα των ατομικών εαυτών με τα αμέτρητα ονόματα και μορφές αναδύονται, χτυπούν το ένα το άλλο, παίζουν για λίγο και εξαφανίζονται, σύμφωνα με τη φύση τους. Εγώ ο ωκεανός μένω ανεπηρέαστος.

Το εγώ εμπορεύεται καλούς και κακούς καρπούς κι επιτυγχάνει κέρδη και απώλειες, μέσα από ατελείωτα πήγαιν’ έλα, χρησιμοποιώντας το πλοίο του κόσμου για να συνεχίζει το εμπόριό του. Αλλά δυστυχώς γι’ αυτό, όταν ο νους εξαφανίζεται κι η πλάνη του κόσμου καταστρέφεται, τότε σβήνει τελείως. Τέτοια είναι η εμπειρία μου.

< ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ | ΕΠΟΜΕΝΟ >

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

2. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}:  

Η αληθινή απάρνηση στρέψει το νου σας προς το Θεό

3. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Ο Γιόγκα της Δράσης - Εγκατάλειψη τον Καρπού

4. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Ανάπτυξη της Εσωτερικής Όρασης

5. ΣΑΪ ΜΠΑΜΠΑ

{ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ}: 

Για να ελευθερωθείτε, παραδώστε ολοκληρωτικά το νου σας στο Θεό

6. Ο Ασταβάκρα ξεκινά την ομιλία του

7. Ο Τζάνακα διακηρύσσει τη φώτισή του

8. Ο Ασταβάκρα δοκιμάζει τον Τζάνακα      

9. Ο Τζάνακα απαντά στην πρόκληση του Ασταβάκρα

10. Ο Ασταβάκρα οδηγεί τον Τζάνακα προς την διάλυση του εγώ        

11. Ο Τζάνακα μιλά για την κατάσταση που δεν έχει όρια

12. Ο Ασταβάκρα υποδεικνύει τις παγίδες στην ατραπό   

13. Ο Τζάνακα περιγράφει την κατάσταση της αυτοπραγμάτωσης        

14. Ο Ασταβάκρα επαναλαμβάνει τις υπέρτατες διδασκαλίες

15. Ο Ασταβάκρα περιγράφει αυτόν τον φωτισμένο         

16. Ο Ασταβάκρα αναπτύσσει την κατάσταση της τελικής ειρήνης       

17. Ο Τζάνακα κάνει την τελική του δήλωση

18. Ο διάλογος τελειώνει σε βαθιά σιωπή