Ότι δεν μπορούμε να χωνέψουμε

Ότι δεν μπορούμε να χωνέψουμε, και δεν θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε το πετάμε στο χρονοντούλαπο του ασυνείδητού μας. Αλλά το κάνουμε συνειδητά; Φυσικά και δεν το κάνουμε συνειδητά! Προτιμάμε να αφήνουμε την συνείδησή μας να κοιμάται από το να αντιμετωπίσουμε καμιά φορά την πραγματικότητα... Και τότε ποιός είναι αυτός που δρα ή αντιδρά στα γεγονότα, αυτός που παράγει τα αρνητικά συναισθήματα, τις αρνητικές σκέψεις κτλ; Μα φυσικά το πολλαπλό εγώ, με τις εκατοντάδες χιλιάδες εκφράσεις του, τις παρανοήσεις του, τις νευρώσεις του και τις ψυχώσεις του... Πραγματικά δεν γνωρίζουμε το μηχανισμό της ψυχολογίας μας, τα κρυφά ελατήρια της κάθε πράξη μας, τα κρυφά μας κίνητρα, τις αληθινές μας επιδιώξεις στην ζωή, και πολύ περαιτέρω δεν έχουμε αναλύσει αυτόν τον μηχανισμό. Έτσι γινόμαστε έρμαιο των γεγονότων, και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αντιδράμε μηχανικά απέναντι στα γεγονότα και τις καταστάσεις τα οποία μας προκαλούν ταύτιση και εν τη συνεχεία ύπνο. Αν θέλουμε να ξυπνήσουμε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πρώτα ότι κοιμόμαστε. Να γίνουμε συνειδητοί της συνείδησής μας και περαιτέρω της ασυνειδησίας μας. Μετατρέπουμε το ασυνείδητο σε συνειδητό σε κάθε στιγμή, και πολύ περισσότερο βγάζουμε τους σκελετούς και τα φαντάσματα από την ντουλάπα.