Ο Λένιν και η ερωτική ελευθερία

Αναδημοσιεύω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Σαράντου Ι. Καργάκου προς συνέχιση του προηγούμενου άρθρου που δημοσίευσα σε αυτό εδώ το μπλογκ (εδώ) σε σχέση με την σεξουαλικότητα. 

Είναι ενδιαφέρον να δούμε πάλι αυτή τη σύγκριση της ελευθεριότητας που διαποτίζει την σημερινή καπιταλιστική κοινωνία σε αντίθεση με τα πιο προοδευτικά και επαναστατικά μυαλά. Το παράδοξο δε είναι όταν στη σήμερον ήμερα υπάρχει ένας ιδεολογικός αχταρμάς ο οποίος προκαλείται από την υιοθέτηση αντικρουόμενων ιδεών, λόγω μιας έλλειψης μιας βασικής εκπαίδευσης των ανθρώπων, μιας εσωτερικής εκπαίδευσης, καθότι όπως έχω πολλές φορές πει, ο διαλεκτικός υλισμός είναι η βάση της σημερινής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, είτε αυτή φοράει αριστερό είτε δεξιό προσωπείο. 

Για να μην το πλατειάζω πολύ όμως, θέλω να εστιαστώ στην σεξουαλικότητα, που είναι η πρώτη πραγματική βάση την οποία κάποιος πρέπει να έχει, αν και εφόσον θέλει να θέσει τα θεμέλια ενός υγιούς σώματος, και ενός υγιή νου... Προκαταλήψεις ή επιστημονική αλήθεια; Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι λέει ο ίδιος ο Λένιν παρατιθέμενος στο παρακάτω άρθρο του κ. Καργάκου και να επανέλθουμε με σχόλια. 

Ο Λένιν και η ερωτική ελευθερία

Πηγή: 

 Ἑστία

Ημερομηνία: 

 13/06/2014

Είναι πολλά και περίεργα αυτά που συμβαίνουν στον πα­ρόντα καιρό στον ελληνικό πληθυσμό σ’ ένα μεγάλο του πο­σοστό, που μάλιστα αυτοχαρακτηρίζεται «Αριστερό». Στα παιδικά και νεανικά μου χρόνια οι Αριστεροί (χωρίς εισαγω­γικά) σε θέματα σεξουαλικής συμπεριφοράς ήσαν πιο αυστη­ροί απ’ ό,τι οι αυστηρότεροι Αγιορείτες μοναχοί. Σήμερα παρατηρούμε κάποιους περίεργους «Αριστερούς» να γίνονται πρόμαχοι παντός σεξουαλικού εκτραχηλισμού.

Βέβαια, και σε παλαιότερους καιρούς κάποιοι και κάποιες που είχαν ενταχθεί στο κομμουνιστικό κίνημα πίστευαν ότι η επαναστατική επικράτηση του προλεταριάτου θα σημάνει την επανάσταση στον έρωτα. Ταύτιζαν την πολιτική με την ερωτική ελευθερία. «Όλα στον έρωτα επιτρέπονται».

Υπέρ της ερωτικής ελευθερίας είχε ταχθεί και η περί­φημη Γερμανίδα επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν (1857-1933), που είχε συμπαρασταθεί και στον Βλαδίμηρο Λένιν και στη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Το 1921 μάλιστα κατά το τρί­το συνέδριο της Γ΄ Διεθνούς είχε εκλεγεί μέλος της εκτε­λεστικής επιτροπής και του προεδρείου της. Το 1932 ως το γηραιότερο μέλος είχε εκλεγεί πρόεδρος του Ράϊχσταγκ.

Όταν οι Μπολσεβίκοι επικράτησαν στη Ρωσία, η Κλάρα Τσέτκιν διατύπωσε κάποιες θέσεις σχετικά με την ελευθεριότη­τα των ερωτικών σχέσεων που ενόχλησαν τον Λένιν, ο όποιος ως προς αυτό υπήρξε καταπελτικός. Θυμίζω στους νεώτερους Αριστερούς και «Αριστερούς» την περίφημη περικοπή που σε παλαιότερη εποχή ήταν κανόνας ζωής για τους οπαδούς του:

«Η επανάσταση απαιτεί από τις μάζες κι από το άτομο συγκέντρωση, ένταση των δυνάμεων. Δεν ανέχεται τις οργιακές καταστάσεις, σαν εκείνες που είναι συνήθειες στους ήρωες και τις ηρωίδες της λογοτεχνίας της παρακμής του Ντ’ Αννούτσιο. Η έλλειψη αυτοκυριαρχίας στη σε­ξουαλική ζωή είναι αστική: είναι σημάδι αποσύνθεσης. Το προλεταριάτο είναι τάξη που ανεβαίνει. Δεν έχει ανάγκη από μεθύσι που θα το αποβλάκωνε ή θα το ερέθιζε. Δεν του χρειάζεται ούτε το μεθύσι του σεξουαλικού εκτραχηλισμού ούτε το μεθύσι με αλκοόλ. Δεν του επιτρέπεται και δεν θέ­λει να ξεχάσει την ποταπότητα, τη βρωμιά και την βαρβα­ρότητα του καπιταλισμού. Αντλεί τα ισχυρότερα κίνητρα για πάλη από την κατάσταση της τάξης του, από το κομμου­νιστικό ιδανικό. Του χρειάζονται ξεκάθαρα πράγματα, ξε­κάθαρα και πάλι ξεκάθαρα. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνω δεν θα πρέπει να υπάρχει κανένα αδυνάτισμα, καμμία εξάντλη­ση και καταστροφή δυνάμεων. Αυτοκυριαρχία, αυτοπειθαρ­χία-όχι υποδούλωση. Αυτά χρειάζονται και στον έρωτα».

Θυμίζω προχείρως ότι ο Ντ’ Άννούτσιο ήταν ένας διάση­μος Ιταλός ποιητής, έξαλλος εθνικιστής που άνοιξε το δρό­μο στον ερωτικώτατο Μουσσολίνι. Όσο για τον Λένιν, φαί­νεται πως οι τωρινοί φορείς των «αριστερών» ιδεών τον έχουν καταγράψει στο κιτάπι των αντιδραστικών. Η δική τους επανάσταση ξεκινάει πρώτα από το σεξ και επεκτείνε­ται στο χρήμα. Πρότυπο ζωής ο έκλυτος βίος των μεγαλο­αστών της προπολεμικής Γερμανίας, τους όποιους σατίρισε σκληρά ο Μπρεχτ βάζοντας τους να τραγουδούν ομαδικά:

«Πρώτα έρχεται η μάσα

και μετά η ηθική...».

Ό,τι λοιπόν, τον παλαιότερο καιρό από τους αυθεντι­κούς Αριστερούς εθεωρείτο αστικός εκφυλισμός, από τούς νεο-αριστερούς των ποικίλων κομμάτων, ρευμάτων και σχηματισμών θεωρείται -ακόμη κι αν είναι διασυρμός- συρμός και σε τελευταία ανάλυση προοδευτισμός. Αυτά που έλεγε ο Λένιν για την ελευθεριότητα στις ερωτικές σχέσεις («Δεν μπορείς να πίνεις από ποτήρι που ήπιε άλλος»), θεωρούνται ξεπερασμένα ταμπού, που ασφαλώς στον πρέποντα βαθμό είναι.

Αυτή, όμως, η αυστηρότητα σε βαθμό πουριτανισμού έδινε στους παλαιούς Αριστερούς ένα επαναστατικό σφρί­γος, μια άτεγκτη ηθική που τους έκανε ευαγγελιστές μιας νέας ζωής, απαλλαγμένης από τη «σαπίλα» της αστικής κοινωνίας. Βέβαια, κάποια ηγετικά στελέχη, για να μπο­ρούν απερίσπαστα από σεξουαλικές ανάγκες να δια­νοούνται πιο άνετα, είχαν κάπως κρυφά ένα χαρεμάκι. Ωστόσο η μάζα της Αριστεράς είχε μία συμπαγή σεξουαλική ηθική, που έσπασε λίγο πριν και κυρίως μετά τη με­ταπολίτευση. Το να είσαι νυμφευμένος επί 20ετία με την ίδια γυναίκα, είναι ρουτινιέρικος κομφορμισμός. Ερώτη­σα φίλο μου Αριστερό, που είχα 20 χρόνια να τον δω, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, «Τι κάνει η γυναίκα σου;» και εισέπραξα μία αποσβολωτική απάντηση: «Ποια απ’ όλες;». Είχε ανέβει οικονομικά και κοινωνικά και βρισκό­ταν στα πρόθυρα τρίτου διαζυγίου!

Αλλά το πιο διασκεδαστικό είναι το ακόλουθο περιστα­τικό. Καλλιτέχνης Αριστερός μου είπε κάποτε επιδεικτικά: «Έλα να σου γνωρίσω τη νόμιμη σύζυγό μου». Περνώ κάθε πρωί με τον Ηλεκτρικό από τον Περισσό και βλέπω σαν κρατημένο από αόρατη αρτάνη το κεφάλι του Λένιν και νιώθω ειλικρινά οίκτο για τον άνθρωπο που πέρασε μια ολόκληρη ζωή με την Κρούπσκαγια που μόνο sex appeal δεν μπορεί να της προσάψει κανείς.

Τούτες τις μέρες τις μετεκλογικές πολλοί εκπλήσ­σονται για το θρίαμβο της Λεπέν. Κι άλλοτε μου έχει δοθεί η ευκαιρία να γράψω στην «Εστία» ότι ο εθνικι­σμός και ο ρατσισμός έχουν βαθειές ρίζες στη Γαλλία. Η γαλλική «ελίτ» έζησε ζωή χαρισάμενη στο Παρίσι στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Αλλά δεν πρόκει­ται μόνο περί αυτού. Ο γαλλικός λαός είναι συντηρητι­κός στο βάθος, και σιχάθηκε την ερωτική ζωή των ηγε­τικών στελεχών της πολιτικής του ζωής. Κάποτε η Υβόννη Ντε Γκωλλ είχε πει: «Μετά από 40 χρόνια γά­μου τώρα περνάμε με το Στρατηγό την ωραιότερη φάση της ερωτικής μας ζωής». Κι όταν κάποιος δημοσιογρά­φος τη ρώτησε, αν φοβάται μήπως την απατήσει ο Στρα­τηγός, η πανέξυπνη Υβόν αποκρίθηκε τάχα αφελώς: «Αποκλείεται! Λατρεύει τις μαρμελάδες μου...»! Αλλά και ο Στρατηγός, όπως με είχε διαβεβαιώσει στενός συ­νεργάτης του, όταν ρωτήθηκε στο γέρμα της ζωής του, ποια υπήρξε η μεγαλύτερη επιτυχία του, κοιτάζοντας την Υβόν, αποκρίθηκε: «Ο γάμος μου»!

Το ένστικτο των λαών είναι δείκτης αλάθητος. Η κατα­στροφή των κρατών αρχίζει από την έκλυση των ηθών.

~Σαράντος Ι. Καργάκος

πηγή

Το ενδιαφέρον στην παραπάνω θεματολογία εκτός από την ιστορική της, ηθικοφιλοσοφική της και πολιτική της πλευρά είναι και η εν κατακλείδι άποψη του κ. Καργάκου (ότι: η καταστροφή των κρατών αρχίζει από την έκλυση των ηθών) και θα συμπληρώσω εγώ των εθνών, των οικογενειών κλπ., αλλά και η άποψη εκείνη του Λένιν που χαρακτηρίζει την ελευθεριότητα στην σεξουαλική ζωή ως "μεθύσι που αποβλακώνει" και ιδιαίτερα ως "αδυναμία, εξάντληση και καταστροφή δυνάμεων". 

Χωρίς να επεκταθώ στην εσωτεριστική ή την αλχημιστική πλευρά του θέματος, δεν είναι άσκοπο να πούμε ότι αυτή είναι μια γνώση που φαίνεται οι άνθρωποι πάντα να κατείχαν, και γιατί την ξέχασαν τώρα;

Οι αθλητές αποφεύγουν τις σεξουαλικές επαφές πριν από ένα μεγάλο αγώνα, και γενικά οι προπονητές και οι μάνατζερ φαίνονται να το γνωρίζουν αυτό. Το ίδιο ισχύει και για τα ζώα που πηγαίνουν σε αγώνες, τα άλογα ή τους κόκορες στις κοκορομαχίες κλπ. που φυσικά δεν τα ζευγαρώνουν πριν από κάποιον αγώνα. 

Και αυτό όχι επειδή η ίδια η σεξουαλική πράξη είναι κουραστική (από μια άλλη προοπτική και τονωτική μπορεί να είναι) αλλά διότι το χάσιμο της σεξουαλικής ενέργειας, η εκσπερμάτιση ή ο οργασμός εξαντλείει τον οργανισμό, ο οποίος μπαίνει σε μια διαδικασία αναδημιουργίας αυτής της λεπτεπίλεπτης και τρομερά δυνατής ενέργειας, μια διαδικασία που δεσμεύει τρομερές δυνάμεις. 

Είναι εξάλλου γνωστό ότι μετά της σεξουαλική πράξη (και όπως αυτή σήμερα είναι αχώριστα συνδεδεμένη με την εκσπερμάτιση), οι ερωτευμένοι σπεύδουν με μεγάλη όρεξη να φάνε, διότι ο οργανισμός χρειάζεται να εκπληρώσει αυτές τις ενέργειες τις οποίες έχασε (και εννοώντας τις σεξουαλικές). Δυστυχώς όμως δεν μπορεί αυτή η ραφιναρισμένη ενέργεια να επαναδημιουργηθεί με ένα ή δύο γεύματα, αλλά είναι μια πιο μακρόχρονη διαδικασία. 

Περαιτέρω, στους καιρούς μας δεν μιλάμε για μια απλά εκσπερμάτιση, δεν μιλάμε για "κανονικές" ερωτικές σχέσεις, αλλά μιλάμε πλέον για την υπερβολή, μιλάμε για την διαστροφή, και την σταδιακή νομιμοποίηση (ρητή ή πολιτική) των εκφυλισμένων ηθών της ανθρωπότητας. 

Τα πάθη που καταλαμβάνουν έναν άνθρωπο, τον αρρωσταίνουν (ψυχικά μιλώντας) δημιουργώντας εξαρτήσεις, εμμονές και εν τέλη ψυχώσεις. Είναι παραδεκτό πλέον ότι η πορνογραφία είναι ένα ισχυρό ναρκωτικό, επειδή αλλοιώνει την χημεία του εγκεφάλου (παράγοντας ντοπαμίνη), και ως ναρκωτικό ο χρήστης έχει ανάγκη κάθε φορά και από περισσότερη δόση, κάθε φορά και από σκληρότερο και ωμότερο πορνό, από περισσότερη βία, κακοποίηση κλπ. ώστε να καταφέρει να εκκρίνει ο εγκέφαλος τις απαραίτητες ορμόνες και επομένως να λάβει την δόση του. 

Το αντίκτυπο έχει αυτό στην κοινωνία μας; Μήπως τα πάθη αυτά, τα οποία μεγαλύνονται και στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αφήνονται ανεξέλεγκτα να υποσκάψουν την ίδια μας την ψυχή, και την ίδια μας την ανθρωπιά, και τον αληθινό έρωτα, την αγάπη, τον σεβασμό, το χάδι, το βλέμμα και το άγγιγμα -αυτά που πραγματικά μας κάνουν ανθρώπους- και εν τέλει αλλοτριώνουν το ίδιο το άτομο και κατ'  επέκτασιν την κοινωνία; 

Ως υπερσεξουαλικότητα σήμερα θεωρούνται οι ζωώδεις επιδόσεις και ακόμα και το τάντρα έχει πλέον διαφημιστεί ως η αύξηση του χρόνου της ερωτικής πράξης, και περαιτέρω της απόλαυσης... 

Αλλά ο εκφυλισμός έχει βαθιά τις ρίζες τους στην σεξουαλικότητά μας, το ένα πόλο που είναι ελευθεριότητα, η ασυδοσία και η ακολασία και τον άλλο πόλο ο οποίος είναι η νευρωτική εγκράτεια, η χωρίς κατανόηση αποχή, και ο θρησκευτικός φανατισμός. Αυτοί οι δύο πόλοι ερωτοτροπούν και ανατροφοδοτούν ο ένας τον άλλο αμοιβαία. Εκεί που δεν υπάρχει κατανόηση υπάρχουν τα άκρα, και εκεί που δεν υπάρχει εσωτερικότητα και πνευματικότητα υπάρχει η φαυλότητα και ακολουθεί ο εκφυλισμός. 

Εκεί όπου συναντάται το εξωτερικό με το εσωτερικό, ο οριζόντιος δρόμος της ζωής με τον κάθετο του πνεύματος, και αυτό είναι στην καρδιά του ανθρώπου, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια εσωτερική ζωή και τον δρόμο της μαθητείας. 

Ο στενός δρόμος προϋποθέτει την μεταλλαγή, και αυτό είναι μια πραγματική Επανάσταση, είναι ένας δρόμος για πραγματικούς επαναστάτες. 

Μόνον που αυτή η Επανάσταση είναι Εσωτερική, είναι Συνειδησιακή, και όχι εξωτερική. Επαναστατεί ο άνθρωπος απέναντι στον εαυτό του, βγάζοντας από μέσα του όλα τα συστήματα που του έχουν μεταδοθεί και έχει αποδεχθεί μηχανιστικά, ξεσκαρτάροντας όλα τα ελαττώματά του, και κρατώντας τις αξίες, αυτό που έχει σημασία, μέχρις ότου παραμείνει αγνός και τέλειος. 

Αυτή η μεταλλαγή, αυτή η μετάλλαξη, αυτή η μετατροπή, ισχύει τόσο και για την σεξουαλικότητά του ανθρώπου όσο ισχύει για την ψυχολογία του. Μόνο που μυστηριωδώς για τον επιφανειακό μόνο άνθρωπο αυτά είναι συνδεδεμένα. Η ποιότητα της βιολογικής μηχανής είναι μια αντανάκλαση της ψυχικής, η οποία δονείται σε ένα εσωτερικό πεδίο και αντανακλά στο φυσικό. 

Τα αρνητικά συναισθήματα, οι αρνητικές σκέψεις, τα πάθη, οι εγωϊσμοί, οι φοβίες, οι ανησυχίες, οι εμμονές, οι αντιπάθειες κλπ. κλπ. έχουν αρνητική επίδραση πάνω στον οργανισμό μας, και μέχρι που μπορούν να μας αρρωστήσουν. 

Τουναντίον στην αντίπερα όχθη, τα θετικά και ανώτερα συναισθήματα, οι όμορφες σκέψεις, τα ωραία λόγια, το εσωτερικό σθένος, η ηθική, η έμπνευση, η αφοσίωση, η λατρεία κλπ. μπορούν να μας ανεβάσουν και να έχουν ευεργετική επίδραση πάνω στον οργανισμό μας. 

Οι ενέργειες που ρέουν από μέσα μας μπορούν να μας Αναζωογονήσουν, ή να μας καταστρέψουν. Μπορούν να ρέουν προς τα μέσα και προς τα πάνω ή προς τα έξω και προς τα κάτω και αυτό με τα ανάλογα ψυχοπαθολογικά και βιολογικά αποτελέσματα. 

Οι σεξουαλικές μας δυνάμεις μπορούν να μας ζωογονήσουν, να μας αναγεννήσουν, αν τις διατηρήσουμε και τις κατευθύνουμε προς τα μέσα και προς τα πάνω. Οι κρυφές παραδόσεις του κόσμου μιλάν για αυτήν την Αναγέννηση, την Εσωτερική Γέννηση, την Δεύτερη Γέννηση.

Θα επανέλθω με περισσότερα άρθρα περί σεξουαλικότητος.