ο Γκουρτζίεφ μιλάει στους μαθητές του

Οι σημειώσεις που βρίσκονται συγκεντρωμένες σ' αυτό το βιβλίο αναφέρονται σε μερικές από τις συναντήσεις που γινόταν με κέντρο τον Γκουρτζίεφ σχεδόν κάθε βρά­δυ, όποιες κι αν ήταν οι γύρω συνθήκες.

Τα κείμενα αυτά δεν αποτελούν κατά λέξη καταγραφή των συζητήσεων. Στην πραγματικότητα ο Γκουρτζίεφ δεν επέτρεπε ποτέ στους μαθητές του να κρατούν σημειώσεις κατά τη διάρκεια των συναντήσεων. Ευτυχώς όμως κάποι­οι προνοητικοί ακροατές με εξαιρετική μνήμη ένιωσαν την ανάγκη αμέσως μετά να ξανασυντάξουν όσα είχαν ακού­σει. Χωρίς να επιχειρούν να παρουσιάσουν μια συνολική σύνθεση των ιδεών που ανάπτυξε ο Γκουρτζίεφ - όπως επιχείρησε επάξια ο Π. Δ. Ουσπένσκυ στό βιβλίο του «Ανα­ζητώντας τον κόσμο του Θαυμαστού» - αυτές εδώ οι ση­μειώσεις, όσο ημιτελείς κι αν είναι, έχουν αναγνωριστεί από εκείνους που είχαν παρακολουθήσει τις συναντήσεις και θεωρούνται ότι αποτελούν όσο γίνεται πιο πιστές απο­δόσεις της γλώσσας του Γκουρτζίεφ.

Η γλώσσα αυτή, παρά την επιφανειακή της απλότητα, εί­χε πάντα την ικανότητα να αφυπνίζει τον κάθε άνθρωπο προς ό,τι είναι ουσιώδες.

Πριν από τα πρακτικά των συναντήσεων, που σχηματί­ζουν το μεγαλύτερο μέρος αυτού του έργου, βρίσκονται τρία άλλα κείμενα διαφορετικού χαρακτήρα. Το πρώτο, «Αναλαμπές Αλήθειας» που είναι και το αρχαιότερο, με χρονολογία 1914 - είναι η αφήγηση της πρώτης συνάντη­σης ενός Ρώσου μαθητή με τον Γκουρτζίεφ κοντά στη Μό­σχα πριν την Επανάσταση. Τα άλλα δύο κείμενα, με χρονο­λογίες 1918 και 1924, είναι διαλέξεις που απηύθυνε ο Γκουρτζίεφ προς ένα ευρύτερο κοινό.

Οι αφορισμοί που κλείνουν αυτό το έργο ήταν γραμμέ­νοι στους τοίχους του Study House στο Chateau de Prieure μ' ένα αλφάβητο που μόνο οι μαθητές μπορούσαν να ερμηνεύσουν.