Νους υποκειμενικός & νους αντικειμενικός

Ανώτερος νους και κατώτερος νους. Αισθησιακός και ενδιάμεσος και ανώτερος ή εσωτερικός νους.

Νους στην υπηρεσία του Είναι και της Συνείδησης ενωμένης με το Είναι, και νους συνδεδεμένος με το εγώ, ο οποίος έχει εγκλωβισμένη την συνείδηση, την ουσία, το μπουδάτα. Ένας υποκειμενικός νους, μπορεί να γνωρίζει με υποκειμενικό τρόπο.

Ένας νους στην υπηρεσία του Είναι και της απελευθερωμένης Συνείδησης μπορεί να γνωρίζει αντικειμενικά. Μέσα στο νου, τις ιδέες,

 τις αισθήσεις, τις συναισθήσεις κλπ. ο νους δεν μπορεί να γνωρίζει το αληθινό, το πραγματικό, το πέρα για πέρα αντικειμενικό, χωρίς να αντικειμενικοποιεί το υποκειμενικό, δηλαδή να εκλογικεύει και να φέρνει στα μέτρα του τα πράγματα, δηλαδή να κάνει ερμηνεία για να μπορεί να εξηγήσει ικανοποιητικά τα αντικείμενα της πρόσληψής του αλλά και αυτά που δεν μπορεί να προσλάβει, ν' αντιληφθεί μερικώς ή πλήρως.

Η απελευθερωμένη συνείδηση, μπορεί να χρησιμοποιήσει ως όχημα του νου, για να διοχετεύσει πληροφορίες σε αυτόν. Το εγώ είναι υποκειμενικό 100%. Ακόμα και οι υπεραισθήσεις εφόσον μεσολαβεί ο νους μπορεί να καταλήξουν υποκειμενικές, όταν δεν υπάρχει φαντασία, έμπνευση και διαίσθηση, δηλαδή αφυπνισμένη συνείδηση στα διάφορα επίπεδα. Όπως λέει και ένας Δάσκαλος κάποιος για να είναι αντικειμενικός πρέπει να είναι τρείς φορές γεννημένος. Οι αισθήσεις, υπεραισθήσεις, αντιλήψεις είναι βυθισμένες στον υποκειμενικό ψυχισμό και αυτό γίνεται επικίνδυνο όταν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε επειδή το λαμβάνουμε και το εξηγούμε μέσω της αντίληψης. Και το εγώ έχει αντίληψη.

Κάποιος πρέπει να κατέχει μια Αφυπνισμένη μη-νοητική Διάκριση -ικανότητα της απελευθερωμένης και ενεργοποιημένης/ αφυπνισμένης συνείδησης, ώστε να μπορεί να ξεχωρίσει το υποκειμενικό από το αντικειμενικό μ' έναν απόλυτα αντικειμενικό τρόπο, πέρα από εκλογικεύσεις, ιδέες, ερμηνείες ενός προσωπικού τύπου. Η αληθινή γνώση είναι απρόσωπη και υπερβατική. Ο κατέχοντας είναι απλώς το όχημα έκφρασης της Αλήθειας που έρχεται από πάνω και αυτής που έρχεται από κάτω καθαρισμένης. Ακόμα όμως και αυτή η κατανόηση -αν υπάρχει- δεν πρέπει να μας κάνει να επαναπαυτούμε στην γνώση της, αλλά θα πρέπει να ενσαρκωθεί μέσα μας ως τρόπο θέασης και αντίληψης, μιας αντίληψης που απελευθερώνεται ολοένα και περισσότερα από προκαταλήψεις, ιδέες και πεποιθήσεις, και αποζητά να εισέρχεται διαρκώς εκ νέου στην βαθύτερη ουσιαστικότητα των πραγμάτων.