Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

"Όταν κάποιος Θυμάται τον Εαυτό του, όταν εργάζεται πάνω στον εαυτό του, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με όλα τα προβλήματα της ζωής, όντως θα περπατήσει ΣΤΟ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ." 

Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

κομμάτια πάνω στην τρίτη κατάσταση 

από την Διδασκαλεία του Α.Δ. Samael Aun Weor

____________

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Όσοι υποφέρουν, όσοι κλαίγονται, όσοι υπήρξαν θύματα προδοσίας ή την πλήρωσαν άσχημα στη ζωή από κάποια αχαριστία, από κάποια συκοφαντία ή απάτη, ξεχνούν τον εαυτό τους πραγματικά, το Πραγματικό εσωτερικό τους Είναι, ταυτίζονται απόλυτα με την ηθική τους τραγωδία…

Η Εργασία με τον εαυτό  μας είναι το  βασικό χαρακτηριστικό του Κάθετου Δρόμου. Κανείς δεν μπορεί να περπατήσει το Μονοπάτι της Μεγάλης Ανταρσίας, αν δεν εργάζεται καθόλου πάνω στον εαυτό του.

Η Εργασία στην οποία αναφερόμαστε είναι Ψυχολογικού είδους. Κατέχει την αδιαμφισβήτητη μετατροπή της στιγμής του παρόντος, μέσα στην οποία βρισκόμαστε. Χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε από στιγμή σε στιγμή…

Για παράδειγμα κάποιος που βρίσκεται σε απελπισία εξ’ αιτίας κάποιου συναισθηματικού προβλήματος, ή κάποιου οικονομικού ή πολιτικού προβλήματος, προφανώς έχει ξεχάσει τον εαυτό του…

Ένα τέτοιο άτομο, αν σταματήσει για μια στιγμή, εάν παρατηρήσει την κατάσταση, αν προσπαθήσει να θυμηθεί τον Εαυτό του και ύστερα κάνει μια προσπάθεια για να κατανοήσει την σημασία των πράξεων του· αν συλλογιστεί λίγο, αν σκεφτεί ότι όλα περνούν, ότι η ζωή είναι απατηλή, περαστική και ότι ο θάνατος κάνει στάχτη όλες τις ματαιότητες του κόσμου· αν καταλάβει ότι το πρόβλημά του δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια «μεγάλη φούσκα», κάτι το φευγαλέο το οποίο γρήγορα σβήνει, θα δει ξαφνικά ότι όλα αλλάζουν…

Το να μετατρέψουμε τις μηχανικές αντιδράσεις είναι δυνατόν μέσω της Λογικής Αντιμετώπισης και του Εσωτερικού Αυτό-Συλλογισμού του Είναι…

Είναι φανερό ότι οι άνθρωποι αντιδρούν μηχανικά εμπρός στις διάφορες συνθήκες της ζωής…

Φτωχοί άνθρωποι! Συνηθίζουν να συμπεριφέρονται πάντα σαν θύματα. Όταν κανείς τους κολακέψει χαμογελούν, όταν τους ταπεινώσουν υποφέρουν, βρίζουν όταν τους βρίσουν, πληγώνουν όταν τους πληγώσουν , ποτέ δεν είναι ελεύθεροι. Οι όμοιοί τους μπορούν να τους σέρνουν από την χαρά στη λύπη, από την ελπίδα στην απελπισία.

Κάθε άτομο που βαδίζει στον Οριζόντιο Δρόμο μοιάζει με ένα μουσικό όργανο, που κάθε όμοιός του το παίζει σύμφωνα με την όρεξή του…

Όποιος μάθει να μετατρέπει τις μηχανικές σχέσεις, κατ’ ουσίαν έχει μπει στον «Κάθετο Δρόμο».

Αυτό φανερώνει μια βασική αλλαγή στο Επίπεδο του Είναι· είναι εξαιρετικό αποτέλεσμα της «Ψυχολογικής Ανταρσίας».

«Το να θέλουμε να βιώσουμε τις μεγάλες πραγματικό­τητες των Ανωτέρων Κόσμων χωρίς να έχουμε Αφυπνίσει την Συνείδηση στο εδώ και τώρα, είναι να προχωράμε στον λανθασμένο δρόμο. Η Αφύπνιση της Συνείδησης προκαλεί την ανάπτυξη της Χωρικής Αίσθησης και μας επιτρέπει να πειραματιστούμε με Αυτό που εί­ναι ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ».

 _____________________

1.             Η ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

____________

Είναι πολύ σπάνιο το να βρεις στη ζωή κάποιο πρόσωπο ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ και ΞΥΠΝΙΟ.

Οι άνθρωποι ονειρεύονται όταν το σώμα κοιμάται και ονειρεύονται επίσης όταν το σώμα είναι σε κατάσταση εγρήγορσης. Οι άνθρωποι οδηγούν αυτοκίνητα ονειρευόμενοι, εργάζονται ονειρευόμενοι, περπατούν στους δρόμους ονειρευόμενοι, ζουν την κάθε τους στιγμή ονειρευόμενοι.

Είναι πολύ φυσικό ένας καθηγητής να ξεχάσει την ομπρέλα του ή να ξεχάσει στο αυτοκίνητο κάποιο βιβλίο ή το πορτοφόλι. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ο καθηγητής έχει κοιμισμένη τη Συνείδηση: Ονειρεύεται...

Είναι πολύ δύσκολο να παραδεχθούν οι άνθρωποι ότι Κοιμούνται. Όλος ο κόσμος πιστεύει τον εαυτό για Ξύπνιο. Αν κάποιος παραδεχόταν ότι έχει τη Συνείδηση κοιμισμένη, είναι φανερό ότι από τη στιγμή εκείνη θα άρχιζε να Ξυπνά.

Ο μαθητής ή η μαθήτρια ξεχνά το βιβλίο στο σπίτι, ή το τετράδιο που πρέπει να πάρει μαζί του στο σχολείο. Τέτοια λησμονιά φαίνεται εντελώς κανονική και είναι, αλλά δείχνει την κατάσταση του ύπνου που βρίσκεται η Ανθρώπινη Συνείδηση.

Οι επιβάτες κάθε δημόσιου μεταφορικού μέσου των πόλεων, μερικές φορές συνηθίζουν να προσπερνούν τη στάση τους, γιατί κοιμούνται και όταν Ξυπνούν, συνειδητοποιούν ότι πέρασαν τη στάση τους και τώρα θα πρέπει να γυρίσουν με τα πόδια πίσω κάμποσα τετράγωνα.

Σπάνιες οι φορές στη ζωή που ο άνθρωπος είναι πραγματικά Ξύπνιος, και όταν ξυπνήσει έστω και για μια στιγμή, όπως στις στιγμές ατέλειωτου τρόμου, βλέπει τον εαυτό του προς στιγμή με τρόπο ολοκληρωτικό. Αυτές οι στιγμές είναι αξέχαστες.

Ο άνθρωπος, που γυρίζει στο σπίτι του αφού διέτρεξε όλη την πόλη, είναι δύσκολο να θυμάται με λεπτομέρειες όλες του τις σκέψεις, τα συμβάντα, τα πρόσωπα, τα πράγματα, τις ιδέες, κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.  Στην προσπάθεια του να θυμηθεί, θα συναντήσει στη μνήμη του μεγάλα κενά που αντιστοιχούν συγκεκριμένα στις στιγμές του βαθύτερου ύπνου.

Μερικοί σπουδαστές της ψυχολογίας έχουν προσπαθήσει να ζήσουν σε εγρήγορση από λεπτό σε λεπτό, αλλά ξαφνικά αποκοιμούνται, καμιά φορά συναντώντας κάποιο φίλο στο δρόμο, μπαίνοντας σε κάποιο κατάστημα για να αγοράσουν κάτι κ.λπ., και όταν ώρες αργότερα θυμηθούν την απόφαση τους να ζήσουν σε εγρήγορση και ξύπνιοι λεπτό προς λεπτό, τότε καταλαβαίνουν ότι είχαν κοιμηθεί όταν είχαν μπει στο τάδε μέρος ή όταν συνάντησαν τον τάδε άνθρωπο κ.λπ., κ.λπ.

Το να είσαι ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ είναι κάτι το πολύ δύσκολο, αλλά μπορούμε να φτάσουμε σ' αυτή την κατάσταση μαθαίνοντας να ζούμε σε εγρήγορση και ΕΠΑΓΡΥΠΝΟΙ από ΣΤΙΓΜΗ σε ΣΤΙΓΜΗ. Αν θέλουμε να φτάσουμε στην ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ χρειάζεται να ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ μορφή.

Όλοι εμείς έχουμε το ΕΓΩ, τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. Το Εγώ είναι που χρειαζόμαστε να εξερευνήσουμε για να Γνωρίσουμε τον Εαυτό Μας και να γίνουμε ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ.

Είναι ΕΠΕΙΓΟΝ να ΑΥΤΟ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΟΥΜΕ, να ΑΝΑΛΥΣΟΥΜΕ και να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ κάθε ένα από τα Ελαττώματα μας. Είναι αναγκαίο να μελετήσουμε τους εαυτούς μας στα πεδία του Νου, των Συναισθημάτων, των Συνηθειών, των Ενστίκτων και του Σεξουαλικού.

Ο Νους έχει πολλά ΕΠΙΠΕΔΑ, έχει περιοχές ή διαμερίσματα ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ τα οποία πρέπει να γνωρίσουμε σε βάθος μέσω της ΑΥΤΟ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ, της ΑΝΑΛΥΣΗΣ, ΤΟΥ ΒΑΘΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ και της ΒΑΘΕΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ.

Οποιοδήποτε Ελάττωμα μπορεί να εξαφανιστεί από ένα Διανοητικό Επίπεδο και να εξακολουθήσει να υπάρχει σε  άλλα Υποσυνείδητα Επίπεδα του Νου.

Το πρώτο που χρειάζεται είναι η ΑΦΥΠΝΙΣΗ για να κατανοήσουμε την ίδια μας τη ΜΙΖΕΡΙΑ, τη ΜΗΔΑΜΙΝΟΤΗΤΑ και τον ΠΟΝΟ. Μετά αρχίζει το ΕΓΩ να ΠΕΘΑΙΝΕΙ από στιγμή σε στιγμή.  ΕΠΕΙΓΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΓΩ.

Μόνο Πεθαίνοντας Γεννιέται το Αληθινά ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΙΝΑΙ μέσα μας. Μόνο το ΕΙΝΑΙ μπορεί να ασκήσει αληθινή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

ΝΑ ΞΥΠΝΑΜΕ, ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ· αυτές είναι οι τρεις ψυχολογικές φάσεις που μας οδηγούν στην ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΥΠΑΡΞΗ.

Πρέπει να Ξυπνήσουμε για να ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ και πρέπει να Πεθάνουμε για να ΓΕΝΝΗΘΟΥΜΕ. Αυτός που πεθαίνει χωρίς να έχει ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙ μεταμορφώνεται σε έναν ΧΑΖΟ ΑΓΙΟ. Αυτός που γεννιέται χωρίς να έχει Πεθάνει, μεταμορφώνεται σε ένα άτομο με ΔΙΠΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, την πολύ ΣΩΣΤΗ και την πολύ διεστραμμένη.

Η άσκηση της αληθινής ΕΞΟΥΣΙΑΣ μπορεί να εφαρμοστεί μόνο από εκείνους που κατέχουν το Συνειδητό ΕΙΝΑΙ. Εκείνοι που ακόμη δεν κατέχουν το ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΙΝΑΙ, εκείνοι που δεν είναι ακόμα ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ, συνήθως κάνουν ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και προξενούν πολλές ζημιές.

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να μάθουν να διατάζουν και οι μαθητές πρέπει να μάθουν να υπακούν.

Εκείνοι οι ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ που καταφέρονται κατά της υπακοής είναι εκ των πραγμάτων πολύ λανθασμένοι γιατί κανείς δεν μπορεί να διατάζει συνειδητά εάν προηγουμένως δεν έχει μάθει να υπακούει.

Πρέπει να ξέρεις να διατάζεις ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και πρέπει να ξέρεις να υπακούς συνειδητά.

_____________________

2. Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

____________

«Όποιος θέλει να αφυπνίσει Συνείδηση πρέπει να εξασκήσει, από στιγμή σε στιγμή, την εσωτερική ενθύμηση του ίδιου του εαυτού.

«Η ενθύμηση του εαυτού από στιγμή σε στιγμή, είναι στ’ αλήθεια μία εργασία πολύ δύσκολη, μόνο μια στιγμή απροσεξίας και το όνειρο αρχίζει»

Φαίνεται απίστευτο, αλλά ακόμα και όταν ο μαθητής παρατηρεί τον εαυτό του, δεν θυμάται τον εαυτό του.

Οι μαθητευόμενοι, χωρίς καμία αμφιβολία, στην πραγματικότητα δεν αισθάνονται τον εαυτό τους, δεν έχουν συνείδηση του εαυτού τους.

Μοιάζει κάτι απίστευτο, το ότι όταν ο γνωστικός μαθητευόμενος αυτοπαρατηρεί τον τρόπο που γελά, μιλά, βαδίζει κλπ, ξεχνά τον εαυτό του, αυτό είναι απίστευτο, αλλά βέβαιο.

Παρόλα αυτά είναι απαραίτητο να προσπαθούμε να θυμηθούμε τον εαυτό μας, ενώ αυτό-παρατηρούμαστε, αυτό είναι βασικό για να κατορθώσουμε το ξύπνημα της συνείδησης.

Το να αυτό-παρατηρούμαστε, το να αυτό-γνωριζόμαστε χω­ρίς να ξεχνάμε τον εαυτό μας, είναι τρομερά δύσκολο, αλ­λά τρομακτικά επείγον, για να κατορθώσουμε το ξύπνημα της συνείδησης.

Αυτό που λέμε μοιάζει με κουταμάρα, οι άνθρωποι αγνοούν ότι κοιμούνται, αγνοούν ότι δεν θυμούνται τον εαυτό τους, ούτε ακόμη όταν κοιτάζονται στον ολόσωμο καθρέφτη, ούτε ακόμα και όταν παρατηρούν τον εαυτό τους με λεπτομε­ρειακή προσοχή.

Αυτή η λησμονιά του εαυτού μας, το να μην θυμόμαστε τον εαυτό μας, είναι στην πραγματικότητα το causa causarum[1] όλης της ανθρώπινης άγνοιας.

Όταν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος φθάσει στο να κα­ταλάβει σε βάθος ότι δεν μπορεί να θυμάται τον εαυτό του, ότι δεν είναι συνειδητός του εαυτού του, είναι πολύ κοντά στο ξύπνημα της συνείδησης.

Μιλάμε για κάτι που πρέπει να στοχαστούμε βαθειά, αυτό που λέμε εδώ είναι πολύ σπουδαίο και δεν μπορεί να γίνει κατανοητό αν διαβάζεται μηχανικά.

Οι αναγνώστες μας θα πρέπει να στοχάζονται. Ο κόσμος δεν είναι ικανός να αισθάνεται το δικό του Εγώ ενόσω αυτοπαρατηρείται, ούτε ενόσω αυτό περνάει από ένα κέντρο σε άλλο κλπ.

Το να παρατηρείς τον δικό σου τρόπο ομιλίας, γέ­λιου, βαδίσματος κλπ, κλπ, χωρίς να ξεχνάς τον εαυτό σου, αισθανόμενος αυτό το Εγώ μέσα σου, είναι πολύ δύσκολο, και ωστόσο βασικό, θεμελιώδες, για να κατα­φέρουμε το ξύπνημα της συνείδησης.

Ο μεγάλος Δάσκαλος Ουσπένσκι είπε: "Η πρώτη εντύπωση που μου προξένησε η προσπάθεια, για να είμαι συνειδητός του Είναι μου, για να έχω συνείδηση του εαυτού μου ως Εγώ, για να πω στον εαυτό μου: Εγώ περπατώ, Εγώ πράττω, και να προσπαθήσω να διατηρώ ζωντανό αυτό το Εγώ, να το αισθάνομαι μέσα μου, υπήρξε η ακόλουθη: Η σκέψη έμενε σαν κοιμισμένη, όταν εγώ έκανα το Εγώ, δεν μπορούσα ούτε να σκεφθώ ούτε να μι­λήσω, μέχρι που ελάττωνα την ένταση της αίσθησης· επί πλέον κάποιος θα μπορούσε να διατηρηθεί σε παρόμοια κατάσταση, μόνο για ένα σύντομο χρονικό διάστημα".

Είναι αναγκαίο να διαλύσουμε το πολλαπλό Εγώ, να το κάνουμε στάχτη, αλλά οφείλουμε να το γνωρίσουμε·  να το μελετήσουμε στα σαρανταεννέα υποσυνείδητα διαμερίσμα­τα που συμβολίζονται μεταξύ των γνωστικών με τα σαραντα­εννέα δαιμόνια του Ιαλδαβαώθ.

Αν ένας γιατρός πρόκειται να αφαιρέσει έναν καρκινικό όγκο, χρειάζεται πρώτα να τον γνωρίσει, αν ένας άνθρωπος θέλει να διαλύσει το Εγώ, πρέπει να το μελετήσει, να το συνειδητοποιήσει, να το γνωρίσει στα σαρανταεννέα υποσυνείδητα διαμερίσματα.

Κατά την εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας, σ’ αυτή την τρομερή υπερπροσπάθεια για να είσαι συνειδητός του δικού σου Εγώ, είναι φανερό ότι η προσοχή διαιρείται και εδώ επανερχόμαστε στο θέμα αυτό της διαίρεσης της προ­σοχής. Ένα μέρος της προσοχής κατευθύνεται όπως είναι λογικό προς την προσπάθεια, το άλλο προς το πολλαπλό Εγώ.

Η εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας είναι κάτι πα­ραπάνω από την ανάλυση του εαυτού μας, είναι μια καινούργια κατάσταση, που γνωρίζεται μόνο διά μέσου της άμεσης εμπειρίας.

Κάθε ανθρώπινο ον έχει βιώσει  κάποια φορά αυτές τις στιγ­μές, καταστάσεις εσωτερικής ανάμνησης του εαυτού του,  κάποια φορά σε κάποια στιγμή ατελείωτου τρόμου, κάποια φορά στην βρεφική ηλικία ή σε κάποιο ταξίδι όταν αναφωνούσε: Και τι κάνω εγώ εδώ; Γιατί είμαι εγώ εδώ;

Η αυτό-παρατήρηση, συνοδευόμενη ταυτόχρονα με την εσωτερική ανάμνηση του δικού μας Εγώ, είναι τρομερά δύσκολη και όμως απαραίτητη για να αυτό-γνωριστούμε αληθινά.

Το πολλαπλό Εγώ καταλήγει πάντα κάνοντας το αντίθετο στην διάρκεια του διαλογισμού, αυτό χαίρεται μοιχεύοντας όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε την λαγνεία, αυτό βροντά και αστράφτει σε οποιοδήποτε από τα σαρανταεννέα υποσυνείδητα διαμερίσματα του Ιαλδαβαώθ, όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον θυμό, αυτό ζηλεύει να μην είναι ζηλιάρικο όταν προσπαθούμε να ελαττώσουμε σε σκόνη[2] την ζήλεια.

Εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας είναι να αντιλαμβανόμαστε όλες αυτές τις διαδικασίες του υποσυνείδητου του εαυτού μας, το Εγώ, το πολλαπλό Εγώ.

Η αυτό-παρατήρηση του τρόπου σκέψεώς μας, ομιλίας, γέλιου, βαδίσματος, φαγητού, αισθήματος κλπ χωρίς να ξεχνάμε τον εαυτό μας, τις εσωτερικές διαδικασίες του εγώ, αυτού που συμβαίνει εκεί μέσα στα σαρανταεννέα διαμερίσματα του υποσυνείδητου του Ιαλδαβαώθ, καταλήγει τρομαχτικά δύσκολο και όμως βασικό για την αφύπνιση της συνείδησης.

Η αυτοπαρατήρηση, η εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας, ξεκινά την ανάπτυξη της χωρικής αίσθησης που φθάνει στην πλήρη ωριμότητα με την αφύπνιση της συνείδησης.

Τα αναφερόμενα τσάκρας από τον κύριο Leadbeater[3] και από πολλούς άλλους συγγραφείς είναι σε σχέση με την χωρική αίσθηση όπως τα λουλούδια σε σχέση με το δέντρο της ζωής.

Το θεμελιώδες είναι το δέντρο. Η χωρική αίσθηση είναι η κανονική λειτουργία της αφυπνισμένης συνείδησης.

Κάθε άνθρωπος αληθινά αφυπνισμένος μπορεί να δει, να ακούσει, να αγγίξει, να μυρίσει, και να πιάσει όλα όσα συμβαίνουν στα σαρανταεννέα υποσυνείδητα διαμερίσματα του Ιαλδαβαώθ.

Κάθε άνθρωπος αληθινά αφυπνισμένος, μπορεί να διαπιστώσει από μόνος του διά μέσου της άμεσης εμπειρίας τα όνειρα των ανθρώπων, μπορεί να δει αυτά τα όνειρα στα άτομα που περπατούν στους δρόμους, σ’ αυτούς που εργάζονται σε εργοστάσια, στους κυβερνώντες, σε κάθε πλάσμα.

Κάθε άνθρωπος αφυπνισμένος αληθινά, μπορεί να δει, να ακούσει, να μυρίσει, να αγγίξει και να πιάσει όλα τα πράγματα των ανωτέρων κόσμων.

Όποιος θέλει να δοκιμάσει την πραγματικότητα όλων όσων συμβαίνουν στις ανώτερες διαστάσεις του χώρου, πρέπει να αφυπνίσει συνείδηση, εδώ και τώρα.

_____________________

3.     H ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ
ΚΑΙ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΕ ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ

____________

«Η Συγκέντρωση είναι μια φάση της συνειδητής προσοχής κατευθύνεται εκούσια προς τα πέντε κέντρα της οργανικής μηχανής για να παρατηρηθεί πως συμπεριφέρεται το Εγώ.

Η Συνειδητή Προσοχή καλείται επίσης «εσωτερική αντίληψη», η οποία από την άλλη, πρέπει να είναι πλήρης, φυσική, αυθόρμητη, χωρίς τίποτα το τεχνητό. Όταν η προσοχή πληροί αυτές τις προϋποθέσεις και γίνεται χρησιμοποιώντας την Τρίτη Κατάσταση Συνείδησης, αυτήν της ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ, λέγεται τότε ότι είναι μια συγκέντρωση τέλεια.»

Γνωστικός Εκπαιδευτής

(1)Στα σχολεία, τα λύκεια και τα πανεπιστήμια διδάσκουν στους σπουδαστές να ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ στα μαθήματα και οι μαθητές και οι μαθήτριες προσέχουν για να αποφύγουν την επίπληξη, το τράβηγμα των αυτιών, το ξύλο με το χάρακα κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Όμως, δυστυχώς δεν τους διδάσκουν να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το τι είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ.

Με την πειθαρχεία ο σπουδαστής προσέχει και ξοδεύει Δημιουρ­γική Ενέργεια πολλές φορές με τρόπο μάταιο.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι η πιο λεπτή μορφή Δύναμης που παράγεται από την Οργανική Μηχανή.

Εμείς τρώμε και πίνουμε και όλες οι διαδικασίες της χώνευ­σης είναι, κατά βάθος, μια κατάληξη όπου οι χονδρές ύλες με­τατρέπονται σε υλικά και δυνάμεις χρήσιμες.

Η δημιουργική ενέργεια είναι η λεπτότερη μορφή ΥΛΗΣ και ΔΥΝΑΜΗΣ που επεξεργάζεται ο οργανισμός.

Αν ξέρουμε να δώσουμε ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ μπορούμε να εξοικονομήσουμε Δημιουργική Ενέργεια. Δυστυχώς οι εκ­παιδευτικοί δεν διδάσκουν στους μαθητές τους το τι είναι ΣΥ­ΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ.

Οπουδήποτε και αν στρέψουμε την ΠΡΟΣΟΧΗ ξοδεύουμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Μπορούμε να εξοικονομήσουμε αυτή την ενέργεια διαιρώντας την προσοχή, αν δεν ταυτιζόμα­στε με τα πράγματα, με τα πρόσωπα και με τις ιδέες. Όταν εμείς ταυτιζόμαστε με τα πρόσωπα, με τα πράγματα, και με τις ιδέες, ξεχνάμε τον εαυτό μας και τότε χάνουμε τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ με τον πιο λυπηρό τρόπο.

ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ να ξέρουμε ότι χρειαζόμαστε την εξοικονό­μηση της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ για να αφυπνίσουμε τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και ότι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι το ΖΩ­ΝΤΑΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ο ΦΟΡΕΑΣ της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, το όργανο για το ΞΥΠΝΗΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Όταν μάθουμε να ΜΗΝ ξεχνάμε τους ΕΑΥΤΟΥΣ μας, όταν μάθουμε να διαιρούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ ανάμεσα στο ΥΠΟΚΕΙ­ΜΕΝΟ, το ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ και τον ΤΟΠΟ, εξοικονομούμε ΔΗ­ΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ για να ξυπνήσουμε τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

ΕΙΝΑΙ αναγκαίο να μάθουμε να καθοδηγούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ για να ξυπνήσουμε τη συνείδηση, αλλά οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν ξέρουν τίποτα γι' αυτό, γιατί οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ δεν τους το έχουν διδάξει.

ΟΤΑΝ μάθουμε να χρησιμοποιούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ συνειδη­τά, τότε η πειθαρχία περιττεύει.

Ο μαθητής ή η μαθήτρια που είναι προσεκτικοί στην τάξη, στα μαθήματα, στους κανόνες, ΔΕΝ χρειάζονται πειθαρχία καμι­άς μορφής.

Είναι ΕΠΕΙΓΟΝ να καταλάβουν οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ την ανα­γκαιότητα να συμφιλιώσουν με εξυπνάδα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και την ΤΑΞΗ και αυτό είναι δυνατόν μέσω της ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ αποκλείει αυτό που ονομάζεται ΤΑΥΤΙΣΗ. Όταν ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΣΤΕ με τα πρόσωπα, με τα πράγ­ματα και με τις ιδέες, έρχεται η ΓΟΗΤΕΙΑ και αυτή η τελευταία φέρνει ΥΠΝΟ στη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Πρέπει να ξέρουμε να δίνουμε την προσοχή χωρίς ΤΑΥΤΙΣΗ. ΟΤΑΝ προσέχουμε κάτι η κάποιον και ξεχνιόμαστε εμείς οι ίδιοι, το αποτέλεσμα είναι η ΓΟΗΤΕΙΑ και αυτή δημιουργεί ΥΠΝΟ στην ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Παρατηρείστε με προσοχή ένα θεατή του κινημα­τογράφου. Βρίσκεται κοιμισμένος, όλα τα αγνοεί, αγνοεί ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό, είναι άδειος, μοιάζει με υπνοβάτη, ονειρεύεται με την ταινία που βλέπει, με τον ήρωα του φιλμ.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες πρέπει να προσέξουν στα μαθή­ματα, χωρίς να ξεχνούν τους εαυτούς τους, για να μην πέσουν στον ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΥΠΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Ο μαθητής πρέπει να βλέπει τον εαυτό του στη σκηνή όταν διαγωνίζεται ή όταν βρίσκεται μπροστά στον πίνακα μετά από διαταγή του δάσκαλου, ή όταν μελετά ή ξεκουράζεται ή παίζει με τους συμμαθητές του.

Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ σε ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ: ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΟΠΟΣ είναι εκ των πραγμάτων ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Όταν δεν διαπράττουμε το ΛΑΘΟΣ να ΤΑΥΤΙ­ΣΤΟΥΜΕ με τα πρόσωπα, τα πράγματα, και τις ιδέες κ.λπ., αποταμιεύουμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ και προκαλούμε μέ­σα μας το ξύπνημα της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Αυτός που θέλει να ξυπνήσει ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ στους ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, πρέπει να αρχίσει να ΞΥΠΝΑ εδώ και τώρα.

 Όταν ο σπουδαστής διαπράττει το σφάλμα να ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ με τα πρόσωπα, τα πράγματα και τις ιδέες, όταν διαπράττει το σφάλμα να ξεχάσει τον εαυτό του, τότε πέφτει στη γοητεία και τον ύπνο.

Η πειθαρχία δεν διδάσκει στους σπουδαστές να ΠΡΟΣΕ­ΧΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Η πειθαρχία είναι μια αληθινή φυλακή του νου.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες πρέπει να μάθουν να καθοδηγούν τη ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ από τα ίδια τα θρανία του σχολείου έτσι ώστε αργότερα στην πρακτική ζωή, έξω από το σχολείο, να μην διαπράξουν το σφάλμα να ξεχάσουν τους εαυτούς τους.

Ο άνθρωπος που ξεχνά τον εαυτό του όταν τον προσβάλλει κάποιος, ταυτίζεται μ' αυτόν, γοητεύεται, πέφτει στον Ύπνο της Συνείδησης και τότε τραυματίζει ή σκοτώνει και πάει αναπόφευκτα στη φυλακή.

Αυτός που δεν αφήνεται να γοητευτεί από αυτόν που τον προσβάλλει, αυτός που δεν ταυτίζεται μ' αυτόν, αυτός που δεν ξεχνά τον εαυτό του, αυτός που ξέρει να δώσει ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν θα ήταν ικανός να δώσει σημασία στα λόγια αυτού που τον προσβάλλει ή να τον τραυματίσει ή να τον σκο­τώσει.

Όλα τα λάθη που διαπράττει το ανθρώπινο ον στη ζωή του οφείλονται στο ότι ξεχνά τον εαυτό του, ταυτίζεται, γοητεύεται και πέφτει σε ύπνο.

(2) Πρέπει να ξυπνήσετε φίλοι και να μάθετε να ζείτε επάγρυπνοι από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή. Είναι μη αναβλητέο να διαιρείτε πάντα την προσοχή σε τρία μέρη:

1^ο : ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ,

2^ο: ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ,

3^ο: ΤΟΠΟΣ.

Υποκείμενο: Να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, να είμαστε αυτό-επάγρυπνοι  κάθε δευτερόλεπτο,  κάθε λεπτό. Αυτό απαιτεί κατάσταση επαγρύπνησης σε σχέση με τις σκέψεις μας, χειρονομίες, δράσεις, συγκινήσεις, συνήθειες, λόγια κτλ.

Αντικείμενο: Λεπτομερή παρατήρηση όλων εκείνων των αντικειμένων ή των απεικονίσεων[4] που μέσω των αισθήσεων φθάνουν στον νου.  Να μην ταυτιζόμαστε ποτέ με τα πράγματα, διότι έτσι πέφτει κανείς στην γοητεία και στον ύπνο της Συνείδησης.

Τόπος: Καθημερινή παρατήρηση του σπιτιού μας, της κρεβατοκάμαράς μας, σαν να ήταν κάτι καινούργιο· να ρωτάμε καθημερινά τον εαυτό μας: Γιατί έχω έρθει εγώ σε αυτό το μέρος; Σε αυτήν την αγορά; Σε αυτό το γραφείο; Σε αυτόν τον ναό; κτλ.

Αυτές οι τρεις όψεις της διαίρεσης της προσοχής, με κανέναν τρόπο δεν αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο, ούτε κάτι διαφορετικό από την διαδικασία της διάλυσης του Εγώ.

Ασυζητητί χρειάζεται να Αυτομελετηθούμε, να αυτοπαρατηρηθούμε από στιγμή σε στιγμή, εάν στην πραγματικότητα επιθυμούμε να ανακαλύψουμε τα ίδια μας τα Ψυχολογικά Ελαττώματα, διότι όπως ήδη είπαμε, σε σχέση με τους ομοίους μας, τα κρυμμένα ελαττώματα ανθίζουν αυθόρμητα, φυσιολογικά.

Δεν πρόκειται απλώς να αυτοπαρατηρούμε τα βήματα που κάνουμε, ούτε το σχήμα του σώματος κτλ. Η επαγρύπνιση  πάνω στον  ίδιο μας τον εαυτό συνεπάγεται την σιωπηλή και ήρεμη μελέτη όλων των εσωτερικών μας ψυχολογικών διαδικασιών, συγκινήσεων, παθών, σκέψεων, λόγων κτλ.

Η παρατήρηση των πραγμάτων χωρίς να ταυτιστούμε, μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τις διαδικασίες της απληστίας, την προσκόλληση, την φιλοδοξία κτλ.

Είναι σίγουρο πως σε έναν πλεονέκτη, θα του κοστίσει πολύ δουλειά να μη ταυτιστεί, με ένα δακτυλίδι από διαμάντια ή μερικά χαρτονομίσματα κτλ.

Η παρατήρηση όσον αφορά τις τοποθεσίες, θα μας επιτρέπει να γνωρίσουμε μέχρι που φθάνουν οι προσκολλήσεις μας και οι γοητείες σε σχέση με τα διάφορα μέρη.

Είναι     λοιπόν   αυτό   το  τριπλό   παιχνίδι  της  προσοχής,  μία   άσκηση  πλήρης   για   να  αυτό-ανακαλυφθούμε και να αφυπνίσουμε συνείδηση.

 _____________________

4.     Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ:
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

____________

(1) « Ο κόσμος των σχέσεων έχει τρείς όψεις πολύ διαφορετικές που χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε με ακρίβεια.

Πρώτη: σχετιζόμαστε με το πλανητικό σώμα, δηλαδή το φυσικό σώμα.

Δεύτερη: ζούμε στον πλανήτη Γη και συνεπώς λογικό είναι να σχετιζόμαστε με τον εξωτερικό κόσμο και τα ζητήματα που μας αφορούν: οικογενειακά, εμπορικά, χρηματικά, πολιτικά κ.λ.π.

Τρίτη: η σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του τον ίδιο. Για τους περισσότερους ανθρώπους αυτού του είδους η σχέση δεν έχει την παραμικρή σημασία. Δυστυχώς τους ανθρώπους τους ενδιαφέρουν μόνον οι δύο πρώτες μορφές σχέσεων. Αντιμετωπίζουν την τρίτη σχέση με την πιο απόλυτη αδιαφορία)».

(2)  Ποτέ μην ξεχνάτε τον εαυτό σας. Όταν λέω να μην ξεχνιέστε, αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό με το σωστό τρόπο. Ένας αθλητής για παράδειγμα, θα φαινόταν ότι δεν ξεχνάει τον εαυτό του κι ωστόσο τον έχει ολότελα ξεχασμένο. Ένας αναχωρητής, ένας ερημίτης που ζει σε μια μοναχική σπηλιά, που κάνει μεγάλες νηστείες με το σώμα του γεμάτο από στάχτες και χώματα, νεκρωμένος από ένδεια, αδύνατος και πεινασμένος, παραδομένος σε εσωτερικά ζητήματα, θα φαινόταν πραγματικά ότι δεν ξεχνάει τον εαυτό του. Όμως στην πραγματικότητα έχει ολότελα ξεχάσει τον εαυτό του. Και γιατί αυτό; Διότι έχει ξεχάσει το φυσικό του σώμα, διότι δεν το διατηρεί καθώς πρέπει.

Το σώμα είναι ένα όργανο που μας έχει δοθεί για την εσώτερη αυτο-πραγμάτωση του Είναι. Όταν το εγκαταλείπουμε, αυτό σημαίνει ότι έχουμε ξεχάσει τον εαυτό μας, κι έτσι το σώμα έχει ένα σκοπό που έχει ορισθεί από το Νόμο, χρησιμεύει για την εκτέλεση του Κάρμα. Χρησιμεύει όμως επίσης για την αυτο-πραγμάτωση του Είναι, είναι ένα θαυμαστό εργαστήριο που πρέπει να το προσέχουμε.

Παρατηρείστε λοιπόν αυτά τα δύο άκρα-αντίθετα, του αθλητή που θα φαινόταν σαν να μην είχε λησμονήσει ποτέ τον εαυτό του, και του αναχωρητή που ζει στις σπηλιές πεθαίνοντας στην πείνα, που επίσης θα φαινόταν σαν κάποιος, που ουδέποτε ξέχασε τον εαυτό του. Όμως και οι δύο είναι παράλογα άκρα, τόσο ο ένας όσο κι ο άλλος έχουν ξεχάσει τον εαυτό τους, κι ο ένας κι ο άλλος έχουν παραβιάσει το Νόμο της Ζυγαριάς, τόσο ο ένας όσο κι ο άλλος βρίσκονται σε τέλεια ανισορροπία.

Ποιος θα ήταν ο τέλειος τρόπος ενέργειας για να μην ξεχνάει κανείς τον εαυτό του; Αληθινά, μόνο μέσω της τέλειας σχέσης μεταξύ συνείδησης, σώματος και εξωτερικού περιβάλλοντος πετυχαίνεται αυτή η θαυμαστή γνώση του πνεύματος και αυτή η αυθεντική διαγωγή με την οποία ουδέποτε ξεχνάει κανείς τον εαυτό του. Η συνείδηση, το σώμα και το εσωτερικό περιβάλλον απόλυτα ισορροπημένα, επιτρέπουν πραγματικά και αληθινά τη διατήρηση μιας θαυμάσιας σχέσης που χαρακτηρίζει, με απόλυτη ακρίβεια, εκείνον που ποτέ δεν ξεχνάει τον εαυτό του.

Η συνείδηση πρέπει να εκφράζεται μέσω των οργάνων του σώματος, μέσω της οργανικής μηχανής. Η συνείδηση πρέπει να βρίσκεται σε επαγρύπνηση και εγρήγορση, όπως ο σκοπός σε εποχή πολέμου. Είναι μέσω της μηχανής που σχετιζόμαστε με το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Έτσι λοιπόν, συνείδηση, σώμα και  περιβάλλον σε τέλεια ισορροπία, είναι αναγκαίο, αν δεν θέλουμε να ξαναξεχάσουμε, ποτέ πια τον εαυτό μας. Αν η συνείδηση δεν συσχετίζεται έξυπνα με το σώμα, έρχονται οι αρρώστιες. Αν δεν συσχετίζεται σωστά με το περιβάλλον, έρχονται οι συγκρούσεις.

Έτσι λοιπόν συνείδηση, σώμα και περιβάλλον είναι καθοριστικά, πρωταρχικά, ζωτικά, για εκείνον που δεν ξεχνάει τον εαυτό του. Όποιοι ξεχνούν τον εαυτό τους, βαδίζουν στο δρόμο του λάθους. Όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας εμπρός σ' ένα ποτήρι κρασί, καταλήγουμε μεθύστακες όταν λησμονούμε τον εαυτό μας εμπρός σ' ένα άτομο του αντίθετου φύλου, καταλήγουμε να μοιχεύουμε· όταν ξεχνιόμαστε εμπρός σε κάποιον που μας προσβάλλει, καταλήγουμε να προσβάλουμε κι εμείς.

Επομένως στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να φτάσει στην αφύπνιση της συνείδησης, αν ξεχνάει τον εαυτό του. Πως προχωρούμε στην καθημερινή ζωή; Αν παρατηρήσουμε τον κόσμο να βαδίζει στο δρόμο ή όταν είναι στη δουλειά του ή στο σπίτι του, μπορούμε να διαπιστώσουμε το ξεκάθαρο γεγονός ότι ξεχνούν τον εαυτό τους.

Είναι φανερό ότι αυτός που ξεχνάει τον εαυτό του, δεν θα μπορεί να αυτο-ανακαλύπτεται και θα συνεχίζει με τη συνείδηση κοιμισμένη. Αναμφισβήτητα χρειάζεται να αυτο-ανακαλυπτόμαστε, κι αυτό είναι δυνατό μόνο μέσα από τις αμοιβαίες σχέσεις δηλαδή, με τη συμβίωση. Στην σχέση μας με τους άλλους τα ελαττώματα που φέρουμε κρυμμένα ξεπηδούν αυθόρμητα και αν είμαστε επάγρυπνοι και σε επιφυλακή, όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου, τότε τα βλέπουμε.

Το ελάττωμα που έχει ανακαλυφθεί, πρέπει να υποβληθεί σε μελέτη μέσω του αποκαλυπτικού αυτοσυλλογισμού του Είναι. Το ελάττωμα που έχει ανακαλυφθεί πρέπει να υποβληθεί στο διαλογισμό. Μόνο μέσα απ' αυτό το βαθύ δρόμο της διάκρισης μπορούμε να γινόμαστε συνειδητοί οποιουδήποτε ψυχολογικού τύπου ελαττώματος.

Αναμφισβήτητα, κάθε ελάττωμα αντιπροσωπεύεται από ένα ψυχικό πρόσθετο. Αυτά τα πρόσθετα μπορούν να γίνονται ορατά μόνο με την αίσθηση της ψυχολογικής αυτο-παρατήρησης. Αναντίρρητα, αυτή η αίσθηση βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση σ' όλους τους ανθρώπους. Όμως θα λέγαμε ότι: όργανο που δεν χρησιμοποιείται ατροφεί και όργανο που χρησιμοποιείται αναπτύσσεται. Καθώς λοιπόν θα βαδίζουμε χρησιμοποιώντας την αίσθηση της ψυχολογικής αυτο-παρατήρησης, αυτή θα αναπτύσσεται.

Αναμφισβήτητα, η ανάπτυξη μιας τέτοιας αίσθησης θα μας επιτρέψει να βλέπουμε τα ιδιαίτερα ψυχικά μας πρόσθετα.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να είμαστε μάρτυρες του ίδιου μας του εαυτού. Να βλέπουμε πως αυτά τα πρόσθετα κονιορτοποιούνται με τρόπο διδακτικό και διαλεκτικό. Είναι προφανές ότι για να πετύχουμε την αποσύνθεση αυτού ή εκείνου του πρόσθετου, είναι αναγκαίο να επικαλούμαστε μια ισχύ που να είναι ανώτερη του νου. Αυτή η δύναμη υπάρχει και είναι λανθάνουσα μέσα στον καθένα μας. Οι Ινδοστανοί την ονομάζουν Φίδι των Μαγικών μας δυνάμεων. Είναι η Κουνταλίνη, είναι η Κοσμική Μητέρα, είναι η Μάραχ, είναι η Τοναντζίν, η Ίσις, η Ντιάνα, η Κυβέλη, κ.τ.λ.

Είναι αναντίρρητα μια δύναμη που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση σε κάθε οργανική και ανόργανη ύλη. Είναι ένα μέρος του ίδιου μας του Είναι, που όμως είναι παράγωγο του. Μπορούμε να βοηθηθούμε από τη Μάραχ, από την Κοσμική μας Μητέρα, κατά την διάρκεια του βαθύ εσωτερικού διαλογισμού, οπότε Αυτή θα μπορεί να αποσυνθέτει το οποιοδήποτε πρόσθετο που προηγουμένως έχει κατανοηθεί σ' όλα τα επίπεδα του νου.

Είναι, λοιπόν, επομένως καλό να συλλογιστούμε βαθιά πάνω σ' όλα αυτά. Είναι πρόσφορο να καταλάβουμε βαθιά, την ωμή πραγματικότητα αυτών των ζητημάτων. Η Μαρία, η Ίσις, η Αδωνία, η Ινσομπέρτα, η Ρέα, η Κυβέλη, μας προσφέρουν τη βοήθεια τους. Κι εμείς πραγματικά χρειάζεται να βοηθηθούμε. Η συνείδηση κανονικά βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στα ψυχικά πρόσθετα. Κάθε πρόσθετο μοιάζει με μια φιάλη, μέσα στην οποία είναι εγκλωβισμένη η Συνείδηση, κι αν σπάσουμε τη φιάλη, θα απελευθερωθεί.

Είναι αναγκαίο να αφυπνίζουμε τη συνείδηση, για να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην αλήθεια. Είναι ανάγκη να αφυπνίζουμε τη συνείδηση, για να κατορθώνουμε το συνεχές Σαμαντί. Είναι ανάγκη να ελευθερώνουμε τη συνείδηση, για να βιώνουμε με άμεση εμπειρία εκείνο που δεν είναι ο χρόνος, εκείνο που βρίσκεται πιο πέρα από το σώμα, τα πάθη και το νου.

Έτσι λοιπόν, αδελφοί, ελπίζω να κατανοείτε την ανάγκη να είστε επάγρυπνοι, όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου. Αυτή η κατάσταση εγρήγορσης δεν πετυχαίνεται μέσω των άκρων, αλλά βρίσκεται στο μέσο, στο κέντρο. Είπα ήδη ότι ένας αθλητής δεν είναι επάγρυπνος, ότι έχει ξεχάσει τον εαυτό του. Είπα επίσης ότι ένας αναχωρητής χωμένος σε μια μοναχική σπηλιά με το σώμα πεινασμένο, ούτε αυτός είναι αληθινά επάγρυπνος, έχει επίσης ξεχάσει τον εαυτό του. Ο δρόμος βρίσκεται στο κέντρο. Βρίσκεται στο να ξέρει κανείς να συσχετίζει την κατάσταση εγρήγορσης, την επάγρυπνη συνείδηση, με υγιές σώμα και με κατάλληλο περιβάλλον: μόνο έτσι δεν θα ξεχνάμε τον εαυτό μας.

Ο δρόμος είναι εσωτερικός, βαθύς.

 _____________________

5.     Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ

____________

«ΓΝΩΣΙΣ είναι μια λέξη που σημαίνει "Γνώση", "Πολυμάθεια". Την Πολυμάθεια[5], την ΣΟΦΙΑ, είναι που χρειαζόμαστε, και δεν την βρίσκουμε έξω από τον εαυτό μας, παρά μέσα σε αυτόν τον ίδιο...

   Πρέπει να ξεφύγουμε από τα ρεύματα της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, και να  προχωρήσουμε στην  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ, βαθιά, προς τα μέσα, να βιώσουμε  το Πραγματικό.  Χρειάζεται να αυτο-γνωριστούμε· μόνο έτσι είναι δυνατόν να φτάσουμε στην εμπειρία αυτού που είναι πέρα από το χρόνο. Έτσι, ξεχνώντας την πάλη και τις συγκρούσεις μεταξύ της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, εμείς αυτο-εξεταζόμαστε με απευθείας  τρόπο για να αυτό-γνωριστούμε, και ανακαλύπτουμε μέσα από την πραγματική εμπειρία, αυτό που δεν γνωρίζουν οι οπαδοί των διαφόρων σχολών της αριστεράς και της δεξιάς: την Αλήθεια.»

Πάνω απ’ όλα είναι  επείγον, μη αναβλητέο, δεν επιδέχεται καθυστέρησης (όπως είχα πει σε μια προηγούμενη συνάντηση), ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ, να μάθουμε να σκεφτόμαστε με ένα τρόπο νέο, με ένα τρόπο ξεχωριστό, επειδή η ΓΝΩΣΙΣ παρά το γεγονός ότι είναι μία Γνώση τόσο αρχαία, είναι νέα.

Και γράφει το Ευαγγέλιο του Χριστού, «Κανείς δεν βάζει οίνον νέο σε παλιούς ασκούς, διότι ο νέος οίνος (και έτσι είναι γραμμένο) θα καταστρέψει τους παλιούς ασκούς» ... Έχει επίσης ειπωθεί στο Ευαγγέλιο του Χριστού, «Κανείς δεν βάζει μπάλωμα κόβοντας καινούριο ύφασμα, για να μπαλώσει παλιό ένδυμα, το οποίο δεν χρησιμοποιείται πια, είναι άχρηστο.»[6] ... (Θα ήταν παράλογο, από κάθε άποψη, να το κάνει αυτό).  Σκεφτείτε εσείς τι σημαίνει αυτό, για παράδειγμα, να κόψετε ένα κομμάτι από ένα νέο ένδυμα για να επιδιορθώσετε ένα παλιό ένδυμα· αυτό είναι παράλογο εκατό τοις εκατό...

Έτσι, στην αληθινή πραγματικότητα, αγαπητά μου αδέλφια, πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε με ένα εντελώς νέο τρόπο, χρειάζεται ένας νοητικός μετασχηματισμός.

Παρ’ όλα αυτά, ας εμβαθύνουμε λίγο παραπάνω ... Υπάρχουν τέσσερα είδη συνείδησης, ή τέσσερις καταστάσεις συνείδησης,  οι οποίες είναι ωφέλιμο για εσάς να τις κατανοήσετε εις βάθος:

Η πρώτη είναι αυτή στην οποία το άτομο  κοιμάται βαθειά στο κρεβάτι του. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Εγώ περιπλανιέται, πηγαίνει έξω ​​από το φυσικό σώμα, αλλά τελείως ασυνείδητο, σε «κωματώδη κατάσταση». Είναι καλό να κατανοηθεί ότι οι νεκροί μετά την αναχώρησή τους από το φυσικό σώμα, ζουν στους Εσωτερικούς Κόσμους με τη Συνείδηση εντελώς κοιμισμένη·  Συνήθως περπατούν ονειρευόμενοι, ασυνείδητοι τελείως, πέρα για πέρα. Το ίδιο συμβαίνει και σε αυτόν  το «μικρό-θάνατο», ο οποίος είναι ο συνήθης ύπνος: ενώ το φυσικό σώμα κοιμάται, το Εγώ περιπλανιέται ασυνείδητο, κοιμισμένο ...

Η δεύτερη Κατάσταση ονομάζεται «Κατάσταση Εγρήγορσης». Συμβαίνει ότι όταν ένα άτομο επιστρέφει στην κατάσταση της εγρήγορσης, εξακολουθεί να ονειρεύεται, εξίσου κοιμισμένος όπως όταν κοιμόταν, μόνο που τώρα το σώμα του είναι ενεργό για τα όνειρα· και συνεπώς είναι και πιο επικίνδυνο...

Είναι διαφορετικό, όταν το σώμα είναι παθητικό για τα όνειρα (τότε δεν υπάρχει τόσος κίνδυνος) και εντελώς διαφορετικό όταν το σώμα είναι ενεργό για τα όνειρα, και τότε ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος. Στην λεγόμενη «Κατάσταση της Εγρήγορσης», το φυσικό σώμα είναι ενεργό για τα όνειρα και τότε είναι που γίνονται τα λάθη όλων των ειδών. Όλη ανθρωπότητα ζει σε αυτές τις δύο καταστάσεις της συνείδησης.

Είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε στην Τρίτη Κατάσταση Συνείδησης.  Και θα μπορέσουμε να περάσουμε στην τρίτη κατάσταση της συνείδησης, η οποία είναι Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ,  ξεκινώντας με το να αλλάξουμε τον δικό μας τρόπο του σκέπτεσθαι. Γιατί αν έρθουμε εδώ, σε αυτό το Λουμισιάλ, για να λάβουμε τις διδασκαλίες και εν συνέχεια, όταν θα βγούμε έξω στο δρόμο είμαστε και πάλι αυτό που ήμασταν  πριν, ποια ήταν η αλλαγή που πραγματοποιήθηκε στον τρόπο σκέψης;

Τι εξυπηρετεί να λαμβάνουμε τις διδασκαλίες, εδώ, σε αυτή την διάλεξη, εάν στο δρόμο, στο σπίτι, ή στην δουλειά, συνεχίζουμε όπως πάντα με τα αρνητικά μας συναισθήματα; Με τις αντιδράσεις μας στον αντίκτυπο του εξωτερικού κόσμου[7], με τις ίδιες ζηλοτυπίες όπως πάντα , με τα ίδια συνήθη μίση, κλπ.;

Πρέπει να αλλάξουμε, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο,  τον τρόπο του σκέπτεσθαι· να μάθουμε να σκεπτόμαστε  σύμφωνα με τις αξίες των διδασκαλιών που λαμβάνουμε εδώ πέρα. Εάν λάβουμε, λοιπόν, τις διδασκαλίες και ο μηχανικός τρόπος σκέψης συνεχίσει ως συνήθως, τότε πού είναι η αλλαγή; Δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσουμε σε τρίτο επίπεδο ή την Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης (που είναι η Ανάμνηση του Εαυτού Μας), αν δεν αλλάξουμε πρώτα τον τρόπο που σκεπτόμαστε.

Αναμφίβολα, εάν θέλουμε μια αλλαγή, πρέπει να ξεκινήσουμε αλλάζοντας την διανοητική και την συναισθηματική πλευρά. Αυτό σημαίνει την εξάλειψη, απ’ τους εαυτούς μας, κάθε ασυνείδητου διανοητικού αυτοματισμού που έχουμε διατηρήσει , όλες αυτές τις διεργασίες του νου που εκλογικεύει, όλες τις ζήλιες, όλους εκείνους τους θυμούς, όλα αυτά τα μίση, όλες αυτές τις παλιές συνήθειες…

Η ριζική αλλαγή στο διανοητικό, λέμε ότι επείγει, εάν θέλουμε να προχωρήσουμε σε ένα υψηλότερο επίπεδο του Είναι, αν θέλουμε να προχωρήσουμε στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης, η οποία είναι η Ανάμνηση του Εαυτού μας.

Όταν κάποιος ταυτίζεται με κάποιον που τον προσβάλει, τότε εκείνη τη στιγμή, αυτός συνεχίζει, να σκέφτεται όπως και πριν (εάν τον προσβάλλουν, προσβάλει και αυτός· αν τον χτυπήσουν, χτυπάει). Προφανώς, αυτός συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο, δεν έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης του...

Εάν ένας άνθρωπος είναι ζηλότυπος, ζηλεύει πολύ τη σύζυγό του, αφού έχει έρθει εδώ για να λάβει τις διδασκαλίες, δεν έχει αλλάξει, απλά κουβαλάει την Γνώση στην μνήμη, σαν ακόμα ένα διακοσμητικό στοιχείο, σαν να φοράει ένα καινούριο ένδυμα, αλλά στον τρόπο που σκέπτεται εξακολουθεί να είναι ο ίδιος…

Όταν κάποιος είναι γεμάτος από λαγνεία, τότε λοιπόν δεν έχει αλλάξει, εξακολουθεί να είναι αυτό που ήταν πριν. Πώς μπορεί λοιπόν, να ανέβει στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης; Και γιατί είναι λάγνος; Επειδή κουβαλάει μερικά ψυχικά επιπρόσθετα λαγνείας. Επιπλέον, αυτός που ταυτίζεται με κάποια σκηνή λαγνείας, προφανώς, ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ και σε αυτή τη στιγμή αυτός εκδηλώνεται λάγνα, δίνοντας την ευκαιρία στα Εγώ  της λαγνείας να κάνουν ότι θέλουν αυτά.

Κάποιος που ξεχνάει τον ίδιο του τον εαυτό, κάποιος που ξεχνάει τον εαυτό του μπροστά σε ένα ποτήρι κρασί και καταλήγει μεθυσμένος, κάποιος που ξεχνά τον εαυτό του μπροστά σ’ ένα άτομο του αντίθετου φύλου και καταλήγει να μοιχεύει, κάποιος που ξεχνά τον εαυτό του μπροστά σε μια προσβολή και καταλήγει να προσβάλει και αυτός, είναι επειδή πραγματικά, δεν είναι ακόμα έτοιμος για να περάσει στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης, η οποία είναι η Ανάμνηση του Εαυτού.

Επειδή θα ήταν αντιφατικό ακόμα και να υποθέσουμε, ότι ένας άνθρωπος έχει περάσει στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης και ότι ξεχνάει τον εαυτό του· Εάν η Τρίτη Κατάσταση είναι επακριβώς αυτό, η ενθύμηση του εαυτού,   τότε λοιπόν, ή έχει περάσει ή δεν έχει περάσει στην Τρίτη Κατάσταση, σ’ αυτήν δεν μπορούν να υπάρξουν ασάφειες κανενός είδους...

_____________________

6.     Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΚΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ
ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ

____________

«Είναι αμέτρητοι οι αποκαρδιωμένοι υποψήφιοι που λόγω έλλειψης ψυχικών δυνάμεων και εσωτερικής φώτισης παραιτήθηκαν από την Εσωτερική Εργασία πάνω στον εαυτό τους. Είναι ελάχιστοι αυτοί που ξέρουν να επωφεληθούν από τις αντιξοότητες.

Σε καιρούς σκληρών δοκιμασιών, θλίψης και απελπισίας, πρέπει κανείς να προσφεύγει στην Εσωτερική Ενθύμηση του Εαυτού του.

Στα βάθη του καθενός μας βρίσκεται η ΤΟΝΑΝΖΙΝ των Αζτέκων, η ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΡΙΣ, η Αιγύπτια ΙΣΙΣ, η ΘΕΟΣ-ΜΗΤΕΡΑ, που μας προσμένει για να γιατρέψει την πονεμένη μας καρδιά».

Καλώς λοιπόν αδέλφια. Ας συνεχίσουμε εμείς εδώ με τις έρευνες μας... Εμείς θα πρέπει να δουλέψουμε το Διανοητικό Κέντρο και επίσης το Συναισθηματικό Κέντρο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αρνητικά συναισθήματα μας κάνουν ψεύτες -όπως σας είχα πει κάποια άλλη στιγμή· τα αρνητικά συναισθήματα μας μεταστρέφουν σε βίαιους, τα αρνητικά συναισθήματα μας κάνουν να ξεχάσουμε τους εαυτούς μας.

Ένα άτομο που είναι για παράδειγμα ζηλιάρης, καθοδηγούμενος από τα αρνητικά συναισθήματα της ζήλιας, αλλάζει και γίνεται βίαιος, και μπορεί να σκοτώσει κάποιον και συνεπώς να πάει στη φυλακή· μπορεί να μεταχειριστεί τη γυναίκα του άσχημα, ίσως άδικα κλπ. Έτσι λοιπόν τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να μετατρέψουν κάποιο σε  συκοφάντη υποκριτή, σε βίαιο, σε διεστραμμένο...

Αλλά είναι πολύ δύσκολο, πράγματι, να μπορεί κάποιος να ελέγξει τα αρνητικά συναισθήματα. Την μιά στιγμή είμαστε ήρεμοι και την επόμενη στιγμή μπορεί να μην είμαστε. Εάν υποθέσουμε ότι θα ήμασταν εδώ σε μία κατάσταση πολύ αγίας ειρήνης, ακούγοντας αυτήν την διάλεξη, και ξαφνικά κάποιος φέρνει μια είδηση ​​λέγοντας μας ότι ένας συγγενής ή ένας αδελφός μας έχει υποστεί βαρύ ξυλοδαρμό από τον τάδε, ή ότι χτυπήθηκε από μια σφαίρα... Φυσικά, εάν δεν έχουμε κανέναν έλεγχο πάνω στον εαυτό μας, φεύγουμε "σαν τρελοί", εγκαταλείποντας αμέσως αυτό το Λουμισιάλ, διαμαρτυρόμενοι σιωπηλά, έως που βρίσκουμε και κάποιον στο δρόμο και του λέμε γρήγορα τι συνέβη. Και ίσως στην πραγματικότητα αυτό που έχει συμβεί τελικά, φτάνοντας στο μέρος  που μας είπαν ότι η τραγωδία διαδραματίστηκε, να είναι ότι δεν έχει συμβεί τίποτα· ήταν ένας λανθασμένος συναγερμός. Τι συνέβη λοιπόν;

Ένα πράγμα είναι πως, εγκαταλείψαμε την διάλεξη, το άλλο είναι ότι συκοφαντήσαμε κάποιον· από την άλλη, υιοθετήσαμε βίαιες συμπεριφορές, και μια άλλη, η οποία είναι και η  χειρότερη, οχυρώσαμε  τα «Εγώ» που έχουμε στο αρνητικό μέρος του Συναισθηματικού Κέντρου, αντί του να τα αποσυνθέσουμε.

Δείτε και μόνοι σας, πόση ζημιά μπορούν να μας προκαλέσουν τα αρνητικά συναισθήματα! Λόγω ενός αρνητικού συναισθήματος μπορούμε να γίνουμε δολοφόνοι, μπορούμε να γίνουμε διεστραμμένοι, μπορούμε να συκοφαντήσουμε τον πλησίον μας· λόγω ενός αρνητικού συναισθήματος μπορούμε να κρίνουμε λαθεμένα τον καλύτερο μας φίλο, κοκ. Και παρ’ όλα αυτά, έχουμε αυτή την ευδιάκριτη τάση να παρασυρόμαστε πάντα από τα αρνητικά συναισθήματα, δεν έχουμε μάθει να είμαστε αυστηροί, γαλήνιοι, ψύχραιμοι, ισορροπημένοι ...

Όπως και να έχει, το να εισάγουμε την Γνώση στον νέο τρόπο σκέψης μας – για να αλλάξουμε, και να την εισάγουμε και στο Συναισθηματικό Κέντρο,  θα μας στοιχίσει λίγη δουλειά. Αλλά εάν σκεφτούμε πάνω στο τι είναι τα κέντρα της ανθρώπινης μηχανής -όπως για παράδειγμα το Διανοητικό Κέντρο το οποίο έχει κάτι από το Συναισθηματικό και κάτι από το Κινητικό Κέντρο- πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι το  Κατώτερο Συναισθηματικό Κέντρο παραμένει υπό πλήρη έλεγχο;

Αν πούμε: "θα βάλω τη δύναμη της Θέλησης, δεν πρόκειται να  ξεχαστώ και να παρασυρθώ από τα βίαια και τα αρνητικά συναισθήματα, ούτε για μια στιγμή", είναι πιθανόν ότι στην αρχή αυτής της αλλαγής να αποτύχουμε παταγωδώς. Συνεπώς, πρέπει να εισάγουμε την «Γνώση»[8] εδώ, στο μυαλό, να αισθανθούμε το Ανώτερο Συναίσθημα που γεννάει η Γνώση. Τότε το λίγο της Θέλησης που έχουμε αποκτήσει, μαζί με τη Γνώση και τα Ανώτερα Συναισθήματα θα μας επιτρέψουν να ελέγξουμε πλήρως, τα Κατώτερα και Αρνητικά Συναισθήματα.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ελέγχουμε το Κατώτερο Συναίσθημα με το Ανώτερο Συναίσθημα. Το Ανώτερο Συναίσθημα βρίσκεται μέσα στο Διανοητικό Κέντρο. Ας ελέγξουμε λοιπόν, τα Κατώτερα Συναισθήματα με τα Ανώτερα, να βάλουμε τη Γνώση μέσα στον εγκέφαλο για να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και να ζούμε σύμφωνα με τις αξίες και τους κανόνες του Παγκόσμιου Γνωστικισμού.

Να τροποποιήσουμε λοιπόν, την διαδικασία της σκέψης και θα υπάρξει ένα είδος Διανοητικού Συναισθήματος στο κεφάλι μας. Αυτό, συν λιγάκι Θέληση, θα μας επιτρέψει να ελέγξουμε τα κατώτερα συναισθήματα.

Προφανώς, η ολοκληρωτική καταστροφή των κατώτερων συναισθημάτων έρχεται με την εκμηδένιση εκείνων των «ανεπιθύμητων ψυχικών στοιχείων» που σχετίζονται ακριβώς με το κατώτερο συναισθηματικό. Αλλά εν τω μεταξύ, και καθώς τέτοιου είδους "στοιχεία" εξαλείφονται, θα πρέπει να ελέγχουμε το κατώτερο συναισθηματικό κέντρο με το συναισθηματικό μέρος του Διανοητικού, ένα φωτισμένο διανοητικό από το Γνωστικό μυστικισμό. Αυτό είναι εμφανώς το μονοπάτι να ακολουθηθεί· μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να οδηγηθούμε πραγματικά σε μία αλλαγή, η οποία είναι τόσο απαραίτητη.

Χρειάζεται, συγκεκριμένα, να προχωράμε αλλάζοντας λίγο-λίγο[9].  Το να προχωράμε αλλάζοντας λίγο-λίγο, μπορούμε να το πετύχουμε εάν θα εισάγουμε τους Γνωστικούς κανόνες και την σοφία του Παγκόσμιου Γνωστικισμού στην σκέψη μας, στο μυαλό μας.

Επιπλέον, όπως είπα και πριν, θα πρέπει να τροποποιήσουμε ριζικά,  το μυαλό μας. Χρειαζόμαστε ένα ΝΕΟ ΜΥΑΛΟ για να σκεφτόμαστε, γιατί με αυτό το απαρχαιωμένο μυαλό, με αυτό το γερασμένο μυαλό, με αυτό το ήδη κατεστραμμένο μυαλό, με αυτό το μυαλό που είναι ήδη συνηθισμένο σ’ αυτό τον τρόπο της ζωής που συνήθως έχουμε,  δεν καθίσταται δυνατό να επιφέρουμε μία αλλαγή στον εαυτό μας.

Επομένως, πρέπει να δουλέψουμε το Κέντρο του Νου και το Συναισθηματικό Κέντρο με τους Γνωστικούς κανόνες, με τις Διδασκαλίες τις οποίες έχουμε πάρει, εάν αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι μια οριστική αλλαγή στον τρόπο που είμαστε και που αισθανόμαστε. Χρειάζεται να σκεφτόμαστε με νέο τρόπο, να αισθανόμαστε με νέο τρόπο, να εργαζόμαστε με νέο τρόπο...

Τι αναζητούμε δια μέσω όλων αυτών; Είναι προφανές, ότι ψάχνουμε για κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό: στην πραγματικότητα ψάχνουμε, τον ΕΞΑΓΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, η οποία είναι εμφιαλωμένη μέσα μας.

Υπάρχει μια Μεγάλη Συνείδηση ​​(εννοώ την Κοσμική Συνείδηση). Δυστυχώς, η Κοσμική Συνείδηση ​​είναι μποτιλιαρισμένη μέσα στο Εγώ. Ο Εξαγνισμός της Συνείδηση ​​είναι δυνατός μόνο εκμηδενίζοντας το Εγώ· αυτός που δεν αποφασίζει να περάσει από την ΒΟΥΔΔΙΣΤΙΚΗ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗ, δεν θα μπορέσει ποτέ να κατορθώσει τον Εξαγνισμό της Συνείδησης.

Είναι προφανές ότι με την Βουδδιστική Εκμηδένιση, η Αφύπνιση της Συνείδησης μπορεί να γίνει πράξη. Μια Αφυπνισμένη Συνείδηση ​​είναι μια Συνείδηση εξαγνισμένη δια μέσου της εκμηδένισης του εγώ. Αυτό είναι αναμφισβήτητο.

 _____________________

7.     Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΘΥΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ
____________

(1) «Υπάρχουν δύο θεμελιώδη πράγματα στις γνωστικές μας μελέτες: πρώτον, Η ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ, δηλαδή, το δικό μας ιδιαίτερο ΕΙΝΑΙ[10], και δεύτερο, Η ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ...»

«Να ενθυμούμαστε τον εαυτό μας και  να χαλαρώνουμε το σώμα είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε συνεχώς. Θυμηθείτε ότι το σώμα είναι πάντα σε ένταση (τα νεύρα είναι τεταμένα, οι μύες) ... Υπάρχει ανάγκη να μάθουμε να ενθυμόμαστε τον εαυτό μας και να χαλαρώνουμε το σώμα· εγώ το κάνω συνεχώς, όλη την ημέρα: Ενθυμούμαι τον εαυτό μου και χαλαρώνω το σώμα, είτε όπως τώρα είμαι σε μιά καρέκλα είτε σε ένα κρεβάτι ή οπουδήποτε αλλού. Αυτό είναι απαραίτητο· κατά τη διάρκεια της ημέρας να ενθυμούμαστε κάθε φορά και περισσότερο, το ιδιαίτερο μας Είναι.

Από την λησμονιά του Είναι, είναι που στην πραγματικότητα οι άνθρωποι διαπράττουν πολλά λάθη και γι’ αυτό έχουν πολλές και τόσο εσφαλμένες θεωρίες...»

(2) Έτσι, αγαπητά μου αδέλφια, πρέπει να συλλογιζόμαστε κάθε φορά και περισσότερο ... Σπουδαία πράγματα ανοίγονται για εμάς όταν δεν ξεχνάμε το Είναι μας, όταν το θυμόμαστε έντονα...

Θα ήταν συνετό οι αδελφοί, σε καθημερινή βάση, για πέντε, για δέκα λεπτά, για λίγο, μισή ώρα, μία· να θυμούνται τον εαυτό τους. Όταν κάθεστε σε μια καρέκλα, χαλαρώστε το σώμα σας εντελώς· και μια μέρα θα μπορέσετε να εισέλθετε στην ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ, απ’ αυτόν τον δρόμο (ο οποίος είναι ένας τρόπος για να δράσουμε πάνω στο Συναισθηματικό Κέντρο μέσω του Κινητικού Κέντρο). Υιοθετήστε πρώτα αυτό και μετά τη στάση  του μυαλού (σε πλήρη χαλάρωση), ζώντας το Είναι, αισθανόμενοι το είναι, βιώνοντας το, ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ, αυτό είναι θεμελιώδες ...

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ πρέπει να γίνει κάθε φορά και περισσότερο ΠΑΘΗΤΚΗ και ΔΕΚΤΙΚΗ⁸,  στον Λόγο που θα έρθει από πάνω, από τα Ύψη. Αυτός ο Λόγος έρχεται από τα Ανώτερα Κέντρα του Είναι και μπαίνει στο Νου. Αλλά εάν δεν είμαστε δεκτικοί, αν δεν έχουμε μάθει να χαλαρώνουμε, αν ξεχνάμε τον εαυτό μας· πώς μπορούμε να λάβουμε τα μηνύματα που έρχονται από τα Ανώτερα Κέντρα του Είναι; Με ποιόν τρόπο;

Οι αδελφοί θα πρέπει να κατανοήσουνε αυτό (...[11])·  να μάθουνε να λαμβάνουν τον Λόγο, για να συλλάβουν τη βαθιά σημασία του. Αυτό είναι θεμελιώδες, γιατί ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΑΤΑ, θα πρέπει να ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, το ιδιαίτερο Είναι μας· έτσι προοδεύουμε θριαμβευτές...

Samael Aun Weor

(αποσπάσματα από διάφορα βιβλία)

Μεταφράστηκε το 2011 από τον Κυανό Δράκο με την βοήθεια της Ελένης Σ.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες επίσης στην Ελένη Φ. για την επιμέλεια και διορθώσεις. 

Οι σημειώσεις δικές μου. Κάτω από τις σημειώσεις ακολουθεί βιβλιογραφία.

---

[1] λατινικές λέξεις που σημαίνουν: η αιτία της αιτίας, ή η τελική αιτία

[2] Επίσης η λέξη: κονιρτοποιήσουμε

[3] Αποκρυφιστής Θεοσοφιστής Συγγραφέας

[4] Συχνά σε βιβλία του Δασκάλου Σαμαέλ έχει μεταφραστεί ως αντιπροσωπείες π.χ. νοητικές αντιπροσωπείες. Έχει την έννοια της απεικόνισης ή και επίσης της αναπαράστασης.

[5] Ο δάσκαλος χρησιμοποιεί την λέξη σοφία μία στα ισπανικά μία στα ελληνικά, ως SOPHIA. Για αυτό ο όρος πολυμάθεια.

[6] Ματθαίος 9:16/17

[7] Σημείωση μεταφραστή: επίσης ο αντίκτυπος μπορεί να μεταφραστεί και ως τάση. Αυτό είναι άμεσα σχετισμένο με την αντίδραση που αναφέρει ο Δάσκαλος ως προϊόν του νου που ταράσσεται από τις τάσεις και κατά συνέπεια αντιδρά. Οι τάσεις προκαλούνται από τις εντυπώσεις (ή samskaras στον ινδουισμό και τον βουδισμό). Ο Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Σιβανάντα γράφει: «Κάθε πράξη προκαλεί σε αυτόν που την πραγματοποιεί ένα διπλό αποτέλεσμα, στην εσώτερη φύση του με την μορφή μίας τάσης, καλής ή κακής, και μία άλλη στην μορφή του καρπού, ανταμοιβή ή τιμωρία. Το Κάρμα του παρελθόντος επηρεάζει την παρούσα ζωή με δύο τρόπους· ο πρώτος είναι της μορφής του χαρακτήρα ή της εσωτερικής τάσης και εξωτερικά ως μοίρα. Εάν κάνεις μία πράξη, αυτή δημιουργεί μία samskara ή μία λεπτοφυής εντύπωση στο υποσυνείδητο νου ή chitta. Η Samskara προκαλεί τάσεις. Οι τάσεις εξελίσσονται σε συνήθεια μέσω της επανάληψης των πράξεων. Οι συνήθειες εκδηλώνονται σαν χαρακτήρας. Ο χαρακτήρας εξελίσσεται σε πεπρωμένο. Αυτή είναι η σειρά: samskara, τάσεις, χαρακτήρας και πεπρωμένο».  Swami Sivananda.   
Οι Samskara απαντώνται ειδικώς και στην διδασκαλία του Βουδισμού, και είναι οι εντυπώσεις (μη-μετατρεμμένες)  που καταλήγουν να γίνονται τα μιάσματα μέσα μας ή τα εγώ.

[8] Ο Δάσκαλος αναφέρεται στην ΓΝΩΣΙΣ ως το βιωματικό σύστημα του Σύγχρονου Γνωστικισμού, εμπειριωμένο πρακτικά.

[9] Βαθμιαία, σταδιακά, κομμάτι-κομμάτι.

[10] Το Είναι, αυτό που πραγματικά Είμαστε, ο Εσώτερος, ο Λόγος της Ύπαρξης μας.

[11] Λείπει ένα κομμάτι, λόγω αδυναμίας ακρόασης στην απομαγνητοφώνηση. 

____________________________________________

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

-Το πρώτο ρητό είναι από το αμετάφραστο βιβλίο: Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ  κεφ. 3

0.ΕΙΣΑΓΩΓΗ: κομμάτι από: ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΕΦ. 3

-Η τελευταία παράγραφος είναι από ΤΟ ΚΟΛΙΕ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΑ ΚΕΦ. 15

1.   ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΕΦ. 3

2.   ΤΟ ΚΟΛΙΕ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΑ ΚΕΦ. 16

-Οι πρώτες δύο παράγραφοι στα εισαγωγικά είναι από κάποια διάλεξη του Δασκάλου

3.   (1)ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ κεφ.4 ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

(2)3 ΝΑΙ  κεφ.25

4. Το πρώτο κομμάτι: Ο κόσμος των Σχέσεων από ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Το δεύτερο Κομμάτι από το Πέμπτο Ευαγγέλιο: τμήμα: Η Καμπαλά και η Δημιουργία του Ανθρώπου κεφ.: Το Μυστήριο της Συνείδησης και της Φωτιάς

5.   (1) Το Πέμπτο Ευαγγέλιο: τμήμα: Οι κολώνες του Γνωστικισμού κεφ.: ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΙΑ

(2) Από την ίδια διάλεξη, άλλο κομμάτι. Επίσης κυκλοφορεί κομμάτι της ίδιας διάλεξης με τίτλο: Γνωστική Μελέτη πάνω στην ύλη

6.    (1) Διατριβή Επαναστατικής Ψυχολογίας – κεφ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
(2) Διάλεξη: ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΙΑ

7.    (1) Το Πέμπτο Ευαγγέλιο: τμήμα: Η Ψυχολογία της Αυτογνωσίας κεφ.: Η Μεταφυσική Αξία της να Γνωρίζουμε να Ακούμε

(2) από την ίδια διάλεξη, άλλο κομμάτι. 

Ή πρωτότυπη συλλογή στην Ισπανική τιτλοφορείται: "El tercer estado de Conciencia", και το υλικό που έχει χρησιμοποιηθεί σ' αυτήν είναι από την ανωτέρω βιβλιογραφία με ελαφρές όμως παραλλαγές. Για αυτό το λόγο εντόπισα την προέλευση του κειμένου και απέφυγα την φυσική διακοπή της ροής του λόγου που είχαν φυσικά τα βιβλία. Η ανάλογη αγγλική έκδοση που επίσης κυκλοφορεί στο ίντερνετ είναι απαράδεκτης μεταφράσεως και πρέπει να αποφευχθεί ως σημείο αναφοράς.
Κυανός Δράκος CopyLeft 2012