ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΗ-ΒΙΑ

Είναι ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ εάν θέλουμε να επαναστατήσουμε για να ελέγξουμε τον ΚΟΣΜΟ να επαναστατήσουμε για να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας.

Εάν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε τον εαυτό μας, χρειαζόμαστε μια εσωτερική εκπαίδευση, μια βασική εκπαίδευση. Και δεν μιλάμε για μια εκπαίδευση γενικών γνώσεων ή διανοητικών γνώσεων αλλά μια ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ πάνω στην ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ. Πάνω στην ΗΘΙΚΗ, αλλά όχι αυτή την ηθική που εκλογικεύει και καταστρατηγείται από τον εγωισμό και τον παραλογισμό, αλλά μια Εσωτερική Ηθική, όπως βρίσκουμε στον Χριστιανισμό, όπως την βρίσκουμε στον Βουδισμό, όπως την βρίσκουμε στον Ινδουϊσμό, όπως την βρίσκουμε στους Αρχαίους Έλληνες.

Η Ηθική που είναι ενάντια στην ΒΙΑ, η Ηθική που δίδαξε και έπραξε ο Χριστός, ο Βούδας, ο Γκάντι, ο Απόλλων Τυανεύς, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και πάμπολλοι άλλοι. Όλα τα πλάσματα είναι αδέλφια μας και πρέπει να έχουμε την ΗΘΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ να τους συμπεριφερόμαστε με συμπόνια, με αγάπη, με καλούς τρόπους.

Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ πρέπει να κυριαρχήσει πάνω στον ΕΑΥΤΟ του και τ’ αρνητικά του συναισθήματα, πάνω στην οργή του και τις κακές σκέψεις. Στην σημερινή κοινωνία με την εκπαίδευση που όλοι έχουμε πάρει έχουμε μάθει να ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΒΙΑΙΑ, για να προασπίσουμε τα συμφέροντα μας. Μας λείπει η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ, η οποία πηγάζει από την εσωτερική μόρφωση και την Αυτογνωσία.

Ακόμα και ο εθνικός ήρωας της Ελλάδας, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πρωτεργάτης της Επανάστασης, συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να ελέγξει τον εαυτό του, αντιμέτωπος με την συνήθεια του τσιγάρου, για να ελέγξει έπειτα και τον στρατό του σαν μεγάλος στρατηγός. Αντιγράφουμε το απόσπασμα από τ’ απομνημονεύματά του: 

"Εις την Ζάκυνθον, εμπήκα ναυτικός εις την μοίραν του Μωριά κι αρχίσαμε να κτυπάμε τους τούρκους. Ένα καιρό έμεινα ημέρες χωρίς να καπνίσω. Δεν ημπορούσα να βαστήξω. Παίρνω την πίπα μου κι άρχισα να ξύνω την νικοτίνη διά να φτιάξω τσιγάρο. Κάποια στιγμή, όμως, είπα στον εαυτό μου στεναχωρημένος. Όρσε άνθρωπος που θέλει να λευτερώσει τον τόπο του και δεν μπορεί να λευτερωθεί ο ίδιος από το συνήθειο. Θέε μου, συγχώρεσε μου".

Και έτσι έκοψε το τσιγάρο ο Κολοκοτρώνης. Έτσι και εμείς πρέπει να ξεριζώσουμε από μέσα μας τις κακές συνήθειες εάν θέλουμε να είμαστε αληθινοί Επαναστάτες και άξιοι αυτού του ρόλου. Και δεν είναι μόνο το τσιγάρο αλλά ο ίδιος ο εγωισμός, αυτός που γεννά οργή και μίση και φιλαυτία και απληστία και οκνηρία και όλα τα κακά.

Ο Κολοκοτρώνης πολέμησε με φυσικά όπλα, σπαθιά και φουσέκια και κανούνια. Τα δικά μας όπλα όμως θα είναι η Αγάπη, η Συμπόνια, η Κατανόηση, το Δόγμα της Μη-Βίας, έτσι μόνο μπορεί να επέλθει μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ. Για ποιο λόγο; Γιατί η βία γεννάει περισσότερη βία. Αυτός είναι ένας λόγος όχι μόνο σοβαρός αλλά και ένα ατράνταχτο επιχείρημα, και ο άλλος λόγος εξίσου σημαντικός είναι ότι ο εχθρός μας δεν είναι οι Τούρκοι πλέον, αλλά ένας εχθρός αόρατος, η ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ.

Τα κίνητρα ενός ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ. Αλλά εν’ όψει των καιρών αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η οικονομική εξαθλίωση των ασθενέστερα οικονομικά στρωμάτων της κοινωνίας μας αλλά και η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο εις το όλων συμβαδίζει με μια Ηθική εξαθλίωση. Το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί απλά, αλλά αναφορικά όλοι βλέπουμε πως ένας δυτικοπρεπείς καπιταλιστικός υλιστικός τρόπος ζωής μίας εφήμερης ευημερίας με πρωτεργάτη το τραπεζικό σύστημα και μαριονέτα το πολιτικό σύστημα έχει μετατρέψει ολόκληρες κοινωνίες σε κυνηγούς άπιαστων ονείρων και επιθυμιών που πηγάζουν από αυτή την θεώρηση και τρόπο ζωής.

Ο Επαναστάτης ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΒΙΑ γιατί Η ΒΙΑ φέρνει περισσότερη βία, και η καταστολή τελικώς πετυχαίνει το έργο της. Η Βία είναι σκοτάδι, η μη-βία, η ανοχή, η αγάπη, η συμπόνια είναι ΦΩΣ. Δεν μπορείς να πολεμήσεις το ΣΚΟΤΑΔΙ με το ΣΚΟΤΑΔΙ. Το ΣΚΟΤΑΔΙ όμως διαλύεται με το ΦΩΣ.  Όπως είπε και ο αγωνιστής Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ:

«Το σκοτάδι δεν μπορεί να καταπολεμήσει το σκοτάδι.
Μόνο το Φως μπορεί να το κάνει αυτό.
Το μίσος δεν μπορεί να καταπολεμήσει το μίσος.
Μόνο η Αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό».

Πρέπει να δώσουμε προσοχή σε αυτά τα λόγια. Πρέπει αν συλλογιστούμε στο τι καταφέρανε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και ο Μαχάτμα Γκάντι. Πως κάνανε πράξη την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ μέσω της μη-βίας ή αλλιώς της αβλάβειας.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ είναι η άρνηση ενός ή περισσότερων ατόμων απέναντι στην τήρηση ορισμένων νόμων, απαιτήσεων και εντολών της κυβέρνησης, ή μιας δύναμης κατοχής, χωρίς να καταφεύγουν στη σωματική βία. Είναι πρωτοβάθμια τακτική της μη βίαιης αντίστασης. Στην πιο μη βίαιη έκφραση της (γνωστή στα σανσκριτικά ως ahimsa ή satyagraha) θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι συμπόνια, με τη μορφή του σεβασμού στη διαφωνία.  (πηγή)

Εκφραστές της Πολιτικής Ανυπακοής ήταν ο Αμερικανός συγγραφέας Χένρι Ντέιβιντ Θορό (Henry David Thoreau), ο Μαχάτμα Γκάντι και ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ μέσω της μη-βιας. Ο Θορό έχει μάλιστα γράψει και το ενδιαφέρον δοκίμιο με τίτλο «Πολιτική Ανυπακοή», το οποίο αποτέλεσε επίσης έμπνευση για τον Γκάντι. Ο Γκάντι κατάφερε μέσω της μη-βίας να διώξει τους Βρετανούς από την Ινδία και να την κάνει ελεύθερο κράτος.

Θα καταφέρει σήμερα και ο Έλληνας να διώξει την τρόικα και το διεθνές νομισματικό ταμείο μέσω της μη-βίας; Γιατί όχι;! Αν ακολουθηθεί ένα αποφασιστικός δρόμος από την νεολαία μας, όπου θα εγκαταλείψουμε την λογική της οργής και της βίας και υιοθετήσουμε μια πιο ανθρωποκεντρική θεώρηση και μια πιο πνευματική ηθική στάση αυτό είναι εφικτό. Και το οικονομικό καθεστώς είναι μόνο το πρώτο πράγμα που πρέπει να αντιτεθεί ο ελληνικός λαός. Πρέπει επίσης ν’ αντισταθεί στο πολιτικό σύστημα το οποίο δεν αντανακλά την αληθινή δημοκρατία, δεν υπάρχει λαϊκή βουλή, υπάρχει βουλευτική ασυλία, υπάρχει διαφθορά, υπάρχουν ξένα συμφέροντα κλπ. και δεν μπορεί να γίνει κανένας έλεγχος

Ένα απόσπασμα απ’ τον Δάσκαλο Σαμαέλ για τον άνθρωπο, το οποίο αποκαλεί Ψυχολογικό Ρομπότ (οι σημειώσεις με κόκκινο δικές μου):

  

ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΡΟΜΠΟΤ

Το διανοητικό ζώο είναι παρόμοιο με ένα ρο­μπότ προγραμματισμένο από τις ίδιες μηχανικές ρόδες κι επίσης είναι όμοιο με ένα ρολόι επειδή ζει επαναλαμβάνο­ντας κινήσεις των περασμένων υπάρξεων.(εδώ μιλάει για την υποτροπή)

Ο άνθρωπος, που λανθασμένα ονομάζεται άνθρω­πος, είναι ένα ψυχολογικό ρομπότ που δεν δρα, τα πάντα του συμβαίνουν (αντιδρά μηχανιστικά/αυτόματα). Το Είναι, είναι το μόνο που δρα. Το Είναι κάνει να αναβλύσει αυτό που θέλει διότι δεν είναι μια μηχανική οντότητα.

Πρέπει να πάψουμε να είμαστε ένα διανοητικό ρομπότ, διότι το ρομπότ πάντοτε επαναλαμβάνει τα ίδια, δεν έχει ανεξαρτησία.

Το ψυχολογικό ρομπότ επηρεάζεται από τους νόμους της Σελήνης: Υποτροπή, σύλληψη, θάνατος, μίσος, εγωισμός, βία, έπαρση, αλαζονεία, αυτοσημασία, υπέρμετρη πλεονεξία, κτλ.

Πρέπει να εργαζόμαστε με τη σεξουαλική υπερδυναμική για να δημιουργούμε ένα μόνιμο κέντρο βαρύτητας και να ανεξαρτητοποιούμαστε από τη Σε­λήνη. (εδώ μιλάει για την αλχημική μετατροπή, δείτε το άρθρο μου για την μετατροπή εδώ, καθώς και τα βιβλία του Δάσκαλου στο gnosisellas.gr)

Για να πάψει κάποιος να είναι ψυχολογικό ρομπότ είναι αναγκαίο να κυβερνά τον εαυτό του. Ο Φάουστ το κατάφερε, όχι όμως και ο Κορνήλιος Αγρίππας, διότι κόλλησε στη θεωρία.

Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για το πως θα εκμε­ταλλεύονται τον κόσμο, αλλά πιο σημαντικό είναι η αυτό-εκμετάλλευση, διότι αυτός που εκμεταλλεύεται τον εαυτό του κυριαρχεί τον κόσμο.

Το ψυχολογικό ρομπότ που θέλει να μετατρέπε­ται σε άνθρωπο και μετά σε υπεράνθρωπο, θα πρέπει ν' αναπτύσσει την ικανότητα να συμβαδίζει με τις νότες.

Όταν κάποιος θέλει πραγματικά να πάψει να είναι μηχανή, πρέπει να περνά από την πρώτη κρίση:  ΜΙ-ΦΑ, και μετά από τη δεύτερη κρίση: ΛΑ-ΣΙ. (αυτό σύμφωνα με το σύστημα του Γκουρτζίεφ, όπου χρειάζεται κόπος και υπερπροσπάθειες για να εξελιχθούμε συνειδησιακά βλ. ο κόσμος του θαυμαστού του Ουσπένσκυ)

Το κλειδί των θριαμβευτών για να περνούν τις κρίσεις και να πάψουν να είναι ένα ψυχολογικό ρομπότ είναι: αλλαγή και απόφαση. Όλο το Έργο γίνε­ται σε επτά κλίμακες και αποκτάται ο νιριονισσιανός ήχος του Σύμπαντος.

Η ΟΡΓΗ

Η οργή εξαλείφει την ικανότητα να σκεπτόμαστε και να λύνουμε τα προβλήματα που την προξενούν. Η οργή είναι, προφανώς, μία αρνητική συγκίνηση.

Δύο αντιμέτωπες αρνητικές συγκινήσεις οργής, δεν καταφέρνουν την ειρήνη μήτε την δημιουργική κατανόηση.

Αναντίρρητα, κάθε φορά που προβάλλουμε την οργή σ' ένα άλλο άτομο, προξενείτε μια κατάπτωση της ιδιαίτερης εικόνας μας κι αυτό δεν είναι καθό­λου καλό στον κόσμο των συσχετισμών.

Οι ποικίλες διαδικασίες της οργής οδηγούν τον άνθρωπο σε τρομερές ψυχολογικές, οικονομικές και κοινωνικές αποτυχίες.  Είναι σαφές ότι και η υγεία επηρεάζεται από την οργή.

Υπάρχουν ορισμένοι ηλίθιοι που ευχαριστιού­νται με την οργή, διότι τους δίνει ένα αέρα ανωτε­ρότητας.  Στις περιπτώσεις αυτές η οργή συνδυάζεται με την υπερηφάνεια. (αυτά μπορεί ο καθένας τα βλέπει στον εαυτό του με την αυτοπαρατήρηση)

Η οργή συνδυάζεται επίσης συχνά με την έπαρ­ση, τη ματαιοδοξία και ακόμη με την αυτοεπάρκεια. Η καλοσύνη είναι μια δύναμη πολύ πιο συντριπτική από την οργή.

Samael Aun Weor

Μία θυμώδης συζήτηση δεν είναι παρά μία διέ­γερση στερημένη πειθούς. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την οργή, πρέπει να αποφασίζουμε, πρέπει να αποφασίζουμε για το είδος της συγκίνησης που μας συμφέρει περισσότερο.(δηλαδή με άλλα λόγια, να τα βάλουμε κάτω και να σκεφτούμε πως μας συμφέρει να δρούμε καλύτερα, και να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα της πιθανής μας συμπεριφοράς. Εκεί θα μας βοηθήσει η Σύγκριση και ο Συλλογισμός)

Η καλοσύνη και η κατανόηση αποδείχνονται καλύτερες από την οργή. Καλοσύνη και κατανόηση είναι μόνιμες συγκινήσεις, δεδομένου ότι μπορούν να νικούν την οργή.

Όποιος αφήνεται να ελέγχεται από την οργή καταστρέφει την ιδιαίτερη εικόνα του. Ο άνθρωπος που έχει έναν πλήρη αυτοέλεγχο, θα είναι πάντα στην κορυφή.

Η απογοήτευση, ο φόβος, ή αμφιβολία και η ενοχή, γεννούν τις διαδικασίες της οργής. Η απογοή­τευση, ο φόβος, η αμφιβολία και η ενοχή προκαλούν την οργή. Όποιος απελευθερώνεται από αυτές τις τέσσερις αρνητικές συγκινήσεις, θα κυριεύει τον κόσμο. Η αποδοχή αρνητικών παθών είναι κάτι που αντιτίθεται στον αυτοσεβασμό.

Η οργή είναι για τους τρελούς, δεν χρησι­μεύει, μας οδηγεί στη βία, κι αυτή παράγει περισσό­τερη βία.

Δεν θέλουμε να δημιουργούμε βία. Όλοι μας θέλουμε να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ειρηνικό, όπου θα κυριαρχεί η αγάπη. Το να απορρίψουμε αυτό το εγχείρημα ως ουτοπικό αποδίδοντας μια απαξιωτική χροιά στην λέξη, δεν είναι προς τιμήν αυτού που το ορίζει έτσι, αλλά ουσιαστικά όπως το βλέπω εγώ η αποδοχή αυτή της αρνητικής και συγχυσμένης κατάστασης στην οποία ζούμε αποθεώνοντας ιδανικά την μετριότητα ως την μόνη πρακτική λύση. Αλλά μήπως αυτό είναι ένας βολικός τρόπος για να εθελοτυφλούμε τελικά χωρίς να δίνουμε ουσιαστική λύση; Μήπως είναι μια αποφυγή των ευθυνών μας σαν άτομα, στην συλλογική συνειδησιακή εξέλιξη της ανθρωπότητας και κατ’ επέκτασιν ένας στρουθοκαμηλισμός απέναντι στην ψυχολογική εργασία;

Είναι θλιβερό να αποδεχόμαστε ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει, αποδεχόμενη μοιρολατρικά την προσωπικότητά μας ως έμφυτη! Και όμως πολλοί άνθρωποι το κάνουν αυτό, θέτοντας όχι μόνο πρόσκομμα στο σύνολο της κοινωνίας αλλά και στην προσωπική τους εξέλιξη. Αυτός είναι ο εγωισμός που ο καθένας μας φυσικά έχει σ’ έναν βαθμό ή σ’ έναν άλλον μεγαλύτερο, σε κάποια θέματα εγώ και σε άλλα εσύ. Αλλά η κατακραυγή δεν βοηθά, ούτε όπως είπαμε η βία, γιατί η βία μπορεί να είναι και λεκτική ή ψυχολογική. Δεν πιέζουμε κανέναν να επαναστατήσει ή ν’ αλλάξει κατά τον τρόπο που εμείς θα θέλαμε! Αλλά τουναντίον αλλάζουμε τον εαυτό μας, και αλλάζουν και όλοι οι άλλοι γύρω μας, γιατί γινόμαστε το ζωντανό παράδειγμα. Δεν μας ενδιαφέρουν οι διανοητικές θεωρίες αλλά οι πράξεις που μιλούν στην Συνείδηση, και κυρίως οι πράξεις που προέρχονται από την Συνείδηση.

Δεν πολεμά κανείς το Σκοτάδι με Σκοτάδι. Δεν πολεμάς το εγώ μ’ ένα άλλο εγώ, αλλά με την δύναμη της Ψυχής, με την δύναμη του Είναι που είναι η Αγάπη. Όλοι μας είμαστε δηλητηριασμένοι από το εγώ που κουβαλάμε μέσα, από τις αρνητικές σκέψεις, τ’ αρνητικά συναισθήματα και τις αρνητικές καταστάσεις της ύπαρξής μας που προκαλούνται από τις λαθεμένες μας επιλογές. Έτσι όλοι χρειαζόμαστε θεραπεία, και αυτή η θεραπεία προσφέρετε μέσα από την ηθική αλλαγή μας, την κάθαρσή μας, και τον μετασχηματισμό μας. Αυτή η διαδικασία είναι μια αλχημική μεταλλαγή:

«Ο Μετασχηματισμός του Μολύβδου της προσωπικότητας στον Χρυσό του Πνεύματος».

Όπως θα μετασχηματίζεται ο Έλληνας θα μετασχηματίζεται και η Ελλάδα. Είναι απλό. Εάν κουβαλάμε μια νοοτροπία, τα πάντα γύρω μας είναι αποτέλεσμα αυτής της νοοτροπίας. Αν αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας, θα αλλάξουμε νοοτροπία και θα υπερβούμε τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και θα βρούμε μια άκρη στον λαβύρινθο πρώτα βέβαια για να σκοτώσουμε τον Μινώταυρο.

Αλλά βέβαια ακούγοντας Μινώταυρο σκεφτόμαστε αυτό το υπερμεγέθη τρομαχτικό τέρας που κατασπάραζε τους νέους και ότι εμείς δεν είμαστε ο Θησέας και δεν μπορούμε να του αντιταχθούμε και να τον σκοτώσουμε. Αλλά μήπως δεν αξίζει να προσπαθήσουμε; Εξάλλου ας σκεφτούμε πως ο παραλογισμός της σύγχρονης κοινωνίας μας έχει αποκλείσει από τις πνευματικές αξίες ρίχνοντας πολλούς νέους στον Λαβύρινθο της Σύγχρονης Ζωής και ότι αυτοί καταλήγουν να κατασπαράζονται από τον Μινώταυρο της Υλιστικής Ζωής.

Αυτή η λατρεία της ύλης γίνεται έμμεσα η άμεσα με την λατρείας στο Χρήμα. Αυτό το βρίσκουμε και σαν συμβολισμό στην παλαιά διαθήκη όπου οι Ισραηλίτες λάτρευαν έναν χρυσό μοσχάρι (ή ταύρο) όταν ο Μωυσής έλειψε στο όρος για να φέρει το νόμο (ο Ταύρος επίσης είναι ένα ζώδιο της Γης, και συμβολίζει την γονιμότητα, την δύναμη αλλά και την απληστία, τον υλισμό κλπ.). Ο Χριστός επίσης είπε: «Kανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους, γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο ή θα προσηλωθεί στον ένα και θα καταφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε και το Θεό και το Mαμωνά». Ο Μαμωνάς είναι η προσωποποίηση του πλούτου, και η προσκόλληση στον πλούτο και γενικά στα υλικά εφήμερα πράγματα.

Γενικά δεν είναι κακό κάποιος να έχει υλικά αγαθά, αυτό θα ήταν μια ακραία αντίληψη δαιμονοποίησης των πάντων, αλλά το κακό είναι η ψυχολογική προσκόλληση στα υλικά αγαθά. Και αυτό γιατί εμείς οι άνθρωποι διακατεχόμαστε από βαθιούς ασυνείδητους φόβους ότι θα υποφέρουμε, ότι θα πεινάσουμε, ότι θα αρρωστήσουμε κλπ. Είμαστε δηλαδή λίγο ή πολύ φυγόπονοι! Και έτσι αναζητούμε την ασφάλεια στα εφήμερα πράγματα αλλά και στην ασφάλεια που η κρατική ασφάλεια θα μας προσφέρει, και κατ’ επέκτασιν η οικονομική ασφάλεια ακόμα και να αυτό σημαίνει καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, καταπάτηση των δικαιωμάτων των συνανθρώπων μας κλπ.

Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, το ότι δεν θέλουμε να πονέσουμε. Το άλλο πρόβλημα είναι η εκλογίκευση. Ότι τείνουμε να εκλογικεύουμε τα πράγματα είτε γιατί δεν τα χωράει ο νους μας είτε επειδή θέλουμε να ωραιοποιούμε τα πράγματα. Έτσι μας είναι πιο εύκολο να ξεφύγουμε από την πραγματικότητά μας.

Όλα αυτά είναι συλλογισμοί που πρέπει να κάνουμε διαρκώς ώστε να φτάσουμε ο καθένας μας σε κατανοήσεις, και έτσι ώστε να οδηγήσουμε το νου μας, να αυτοεξεταστούμε και αυτή την ενέργεια την οποία χαλάμε στον να νευριάζουμε ή να οργιζόμαστε ή να βρίζουμε ή να κάνουμε ατελείωτες άσκοπες συζητήσεις προσπαθώντας να πείσουμε τους άλλους ή να ανησυχούμε ή, ή, ή…. όλη αυτήν την ενέργεια, θα μπορούσαμε να την διαθέσουμε, για να διαλογιστούμε τι είναι αυτό που μας κάνει και συνεχίζουμε στον δρόμο που οδηγεί στο αδιέξοδο.

Το να εργαστούμε πάνω στον εαυτό μας είναι θεμελιώδες, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι, έστω και το πιο παραμικρό ωφέλιμο για τους άλλους.

Και αυτό ίσως να είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε, όσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ότι εμείς σχεδόν πάντα (εκτός από λίγες φωτεινές μας στιγμές) οδηγούμαστε από εγωιστικά και ιδιοτελή κίνητρα! Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να προσπαθούμε να προσφέρουμε… αλλά σημαίνει ότι χρειάζεται να εξετάσουμε τον εαυτό μας εις βάθος.

Το επόμενο είναι η εργασία με τους άλλους. Εξάλλου εάν οι άλλοι και ο τρόπος που μας έβλεπαν δεν ήταν ο τέλειος καθρέπτης της πραγματικότητάς μας εμείς δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτή την εργασία επιτυχημένα και σε εις βάθος. Εξάλλου εμείς είμαστε οι άλλοι! Και μέσω της εργασίας μας αλλάζουμε τους άλλους γιατί τραβάμε ιδιαίτερους μοχλούς στο κοσμικό παιχνίδι και στην κοινωνίας που αλληλεπιδρούμε.

Πρέπει να ασκούμε την διδασκαλεία της ΜΗ-ΒΙΑΣ, της AHIMSA, όχι μόνο στις πράξεις μην χτυπώντας κανέναν και κανένα ον, αλλά ούτε και με τον λόγο μας, να μην γινόμαστε βίαιοι. Και ακόμα παραπέρα ούτε και στη σκέψη να μην γινόμαστε βίαιοι. Η βία φέρνει περισσότερη βία, και όταν μέσα μας φουντώνουν τ’ αρνητικά συναισθήματα ας μην ρίχνουμε λάδι στην φωτιά αλλά ας συλλογιζόμαστε ότι αυτό δεν θα μας βοηθήσει να πετύχουμε τον σκοπό μας, αλλά ίσως να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό.

Το υιοθετούμε μια στάση μη-βίας δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε και την ΑΠΡΑΞΙΑ, για κανέναν λόγο. Η μη-βία είναι μια καθαρά πολιτική πράξη και στάση. Η Στάση και η Αντίσταση και η Ηθική Αντίταξη ενάντια στον Παραλογισμό είναι πράξη, είναι ΔΡΑΣΗ. Πολύ καλύτερη η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΔΡΑΣΗ από την μηχανιστική αντίδραση. Η Πολιτική Ανυπακοή και η Μη-Βία είναι δυνατά όπλα, βασισμένα στον ανθρωπισμό και την πνευματικότητα και γι’ αυτό είναι και πιο αποτελεσματικά από τα όπλα που στηρίζονται στο φόβο και το μίσος. Γιατί όσο και παράλογος να είναι ένας άνθρωπος πάντα η δύναμη της αγάπης θα υπερισχύσει.

Αλλά το θέμα είναι πως η ΜΗ-ΒΙΑ χρειάζεται περισσότερη ανδρεία απ’ ότι χρειάζεται η ΒΙΑ. Χρειάζεται περισσότερο κουράγιο, αφοβία και συνέχεια σκοπού. Αν δεν υπάρχει ΣΚΟΠΟΣ, δεν υπάρχει συνέχεια σκοπού. Χωρίς σκοπό, χωρίς αιτήματα, δεν υπάρχει Κίνημα. Χωρίς Κίνημα δεν υπάρχει αγώνας, δεν υπάρχει Επανάσταση.

Η Επανάσταση βασίζεται πάνω στην ιδεολογία. Κάθε άνθρωπος πρέπει να προσεγγίσει την ιδεολογία της Αγάπης και της Επανάστασης της Συνείδησης ώστε να έχει την ευκαιρία να εξευγενιστεί και να ΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΗΘΕΙ.

Χωρίς ιδεολογία δεν υπάρχει Επανάσταση, δεν υπάρχει κατεύθυνση, δεν υπάρχει ΑΛΛΑΓΗ.

Χωρίς ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ, χωρίς ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟ, δεν υπάρχει ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, δεν υπάρχουν νέες γόνιμες σκέψεις μέσα στον άνθρωπο.

Υπάρχουν μόνο Δόγματα απολυταρχικής φύσης και ολοκληρωτισμού σε ψυχολογικό, ατομικό, οικογενειακό, εθνικό και πανανθρώπινο επίπεδο.

Ο Άνθρωπος που σηκώνει την σημαία της Επανάστασης διαλογίζεται καθημερινά και ψάχνεται να βοηθήσει τους συνανθρώπους του να ξυπνήσουν και αυτοί, ώστε να τους οδηγήσει προς μια Ηλιακή Ανθρωπότητα με Πνευματικές Αξίες και Ανώτερη Ηθική Τελείωση. 

Ο Διαλογισμός είναι το ψωμί του Σοφών. Όταν ο Επαναστάτης διαλογίζεται αποζητά πληροφορίες πάνω στα πράγματα που θέλει να μάθει γι' αυτά, και πάνω στην κατεύθυνση που πρέπει να πάρει.

Ο διαλογισμός δεν είναι προνόμιο, μόνο των Ανατολιτών και μόνο, άλλα όλων των ανθρώπων, διότι ο διαλογισμός δεν είναι ο δρόμος του νου, είναι ο δρόμος της Καρδιάς.

Βέβαια το τι εννοούμε νου στην σύγχρονη κοινωνία είναι ένα καλό θέμα να το αγγίξουμε, διότι όλοι θεωρούν ακούγοντας την λέξη νους ότι αναφερόμαστε στις σκέψεις και τους επαγωγικούς ή αφαιρετικούς συλλογισμούς. Αλλά ο πραγματικός Νους συμπληρώνεται και εξηγείται πολύ καλύτερα από μια άλλη παρεξηγημένη λέξη την λέξη Συνείδηση ή για να το εξηγήσουμε σαφέστερα και πιο δυτικοπρεπώς την Υπερσυνείδηση. Ο αληθινός ΝΟΥΣ είναι στην ΚΑΡΔΙΑ. Αυτός είναι ο Εσωτερικός Νους του ανθρώπου. Ο αντιδραστικός νους της θέσης και της αντίθεσης δεν χρησιμεύει ως αντικειμενικό εργαλείο για την Αφύπνιση της Εσωτερικής Αντικειμενικής Αντίληψης του Επαναστάτη η οποία θα του επιτρέψει να θεωρήσει όλα τα πράγματα με καθαρά μάτια απογυμνωμένα από προαντιλήψεις, προκαταλήψεις, εννοιοποιήσεις, αντικειμενοποιήσεις, εκλογικεύσεις. Όλα αυτά σηκώνουν μια τρομερή και βαθιά ανάλυση από την πλευρά της Εσωτερικής Ψυχολογικής Επιστήμης μέχρι τα τρίσβαθα της πραγματικότητάς μας και του Εϊναι. 

Η ηθική μας εξύψωση προέρχεται μέσα από την Εσωτερική Εργασία, την αυτοπαρατήρηση, και την εσωτερική μεταλλαγή με σκοπό τον σταδιακό εξαγνισμό μέσω της εξάλειψης των ανεπιθύμητων στοιχείων, την μετάλλαξη και την τελείωση. 

Ένας άνθρωπος που επαναστατεί ενάντια στα ψεύτικα στοιχεία μέσα του, παραδέχεται τα λάθη του ενώπιον των συνανθρώπων του και αδελφών του χωρίς ντροπές και με αγάπη για την Αλήθεια και την Εσωτερική Εργασία. 

Αυτά τα ψεύτικα στοιχεία είναι αντιλήψεις και πεποιθήσεις τις οποίες ενστερνιστήκαμε με μηχανικό τρόπο, λόγω μίμησης, λόγω άγνοιας και λόγω αφέλειας. Έτσι τι έχουν να μας πουν οι παραδόσεις οι οποίες είναι κενές νοήματος ή αυτές που είναι βαρβαρικές ως προς την φύση τους; Εμείς είμαστε η ζωντανή παράδοση και όχι η παράδοση εμείς. Εμείς κάνουμε την κοινωνία και την ηθική της και όχι το αντίθετο. Εμείς κάνουμε τις αξίες, τους μύθους, τα συστήματα, τους κανόνες και δεν κάνουν αυτά εμάς. Όταν υπάρχει ένας ΗΛΙΟΣ λάμπει στο στερέωμα σαν αστείρευτη πηγή φωτός, και μετά από δισεκατομμύρια χρόνια "υπερήφανα", δηλαδή με ΑΞΙΑ πεθαίνει και σβήνει. Το φεγγάρι όμως χωρίς τον ήλιο δεν υπάρχει, είναι ετερόφωτο και μόνο όταν είναι απέναντι στον ήλιο εκπέμπει φως.

Αυτός ο ήλιος είναι ο Ήλιος της καρδιάς μας. Αυτό το φεγγάρι είναι το νοητικό μας κέντρο, το οποίο τόσο μηχανικά και απερίσκεπτα χρησιμοποιούμε. 

Δεν πρέπει να φοβόμαστε. Πρέπει να είμαστε Επαναστάτες και να Αφυπνιζόμαστε ανακαλύπτοντας μέσα μας την Αληθινή πηγή του Είναι μας. Φωτιζόμενοι έτσι από την Ομορφιά, μετατρεπόμαστε σε ομορφιά. Έτσι μπορούμε και να δώσουμε στους συνανθρώπους μας, να προσφέρουμε σ΄αυτόν τον ταλαιπωρημένο πλανήτη και την Μητέρα Φύση. 

Με τα αρνητικά συναισθήματα και με τις αρνητικές σκέψεις δεν κερδίζουμε τίποτα. Δεν γινόμαστε δημιουργικοί και δεν δίνουμε λύση στο πρόβλημα. Τα αρνητικά συναισθήματα δημιουργούν αρνητικές σκέψεις και φυσικά το αντίθετο συμβαίνει επίσης με επακόλουθο το πνεύμα μας να υποπέφτει σε αρνητικές καταστάσεις, βίαιη συμπεριφορά κλπ. Μέσω της βίας δεν μπορεί το Πνεύμα μας, το Είναι να ακτινοβολήσει, δεν μπορούν να νικηθούν τα σκοτάδια και ούτε να διδαχθούν οι επόμενες γενεές με το παράδειγμα και τ' αποτελέσματά του και όχι με θεωρητικές αοριστολογίες όπως προσπαθούν μερικοί.

Η μη-βίαιη Επανάσταση είναι πολύ καλύτερη από την βίαιη γιατί βασίζεται στην δύναμη της Αγάπης, της Πνευματικότητας και της Κατανόησης. Αυτή θέλουμε να είναι η Επανάστασή μας.