Διαλογισμός - Κομμάτι 1 - Εισαγωγή

Εάν θέλουμε πραγματικά να διαλογιστούμε δεν φτάνει μόνο να κάτσουμε ακίνητοι και να κλείσουμε τα μάτια μας. Ο διαλογισμός διδάσκεται από πολλές σχολές και εμπεριέχεται σε πολλές θρησκείες. Γενικά ο κόσμος σήμερα διαλογίζεται, αλλά άλλο είναι κάποιος όπως είπαμε να κλείνει τα μάτια του και να ξεκουράζει το νου του και άλλο αυτό που αναφέρεται πιο εσωτερικά ως Διαλογισμός. Έτσι κάποιος κάνει διαλογισμό και λέει πως κάνει διαλογισμό αλλά τι πραγματικά κάνει; Αυτό πρέπει ο καθένας να έχει την διάκριση να το καταλάβει και να φτάσει σε συμπεράσματα μέσα από την διάκριση και μάλιστα την πείρα. Η διάκριση θα έρθει όταν θα βάλουμε κάτω τα διάφορα συστήματα και θα αναλογιστούμε πάνω σε αυτά και οι καρποί της διάκρισης θα ευοδώσουν όταν θα πειραματιστούμε πάνω σε αυτά τα συστήματα.

Μερικοί λένε ότι δεν είναι καλό να μπερδεύουμε συστήματα, αλλά αυτό είναι πολύ διαφορετικό από το να αντιλαμβανόμαστε τις όποιες ομοιότητες ή και κοινής προέλευσης εργαλεία που χρησιμοποιούν οι διάφορες παραδόσεις ή θρησκείες πριν να περάσουμε στο να δούμε τις διαφορές αυτών των συστημάτων ή να επαναπαυτούμε σε μια πιο γενικευμένη κατηγοριοποίηση που στερείτε ίσως θεολογικής έρευνας αλλά και σαφώς αντιδογματικής φιλοσοφικής διάθεσης.

Άλλωστε αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να γνωρίζουμε την πραγματική μας φύση, είτε αυτή λέγεται Ουσία, είτε Συνείδηση, είτε Επίγνωση, είτε Άτμαν, είτε Είναι, είτε μη-Εαυτός. Μερικές φορές μία παράδοση εστιάζει στην ιδιότητα ενός πράγματος και μια άλλη σε μια άλλη ιδιότητα, αλλά στην τελική μιλάμε για ένα πράγμα. Το σημαντικό είναι ότι όλες οι παραδόσεις συμφωνούν ότι έχουμε ένα σάρκινο περίβλημα και μέσα σε αυτό έχουμε μια ψυχή και ένα νου. Ότι έχουμε αισθήσεις, και ότι είμαστε εγκλωβισμένοι σε έναν αισθητό κόσμο όχι σε αυτόν καθ’ αυτόν αλλά στις εντυπώσεις που αυτός παράγει και σχηματοποιεί μέσα μας και κατά τον τρόπο τον οποίο μας δεσμεύει.

Εδώ κυρίως θα αναφερθούμε στο θαυμαστό σύστημα του Βουδιστικού διαλογισμού, αυτού που οδήγησε τον Άγιο Βούδα στην φώτιση, και ο οποίος μας το μετέφερε ώστε να μας επωφελήσει  μέσω των μαθητών του. Έτσι δημιουργήθηκε μια παράδοση με αποκορύφωμα πιστεύω τον Θιβετανικό Βουδισμό, χωρίς να θέλω να μειώσω καθόλου και τον Βουδισμό σε άλλες χώρες ή σε άλλες παραδόσεις. Και τώρα μάλιστα που ο Θιβετανικός Βουδισμός γύρισε στην Ινδία (το Θιβέτ είναι υπό κατοχή των Κινέζικων δυνάμεων εισβολής από το 1950 με περίπου 1 εκατ. Θιβετανούς νεκρούς και 6,000 κατεστραμμένα μοναστήρια) είναι ένα σημαδιακό γεγονός πιστεύω γονιμοποίησης της αρχαίας Ινδικής θρησκείας. Εξ’ άλλου ο Ινδουισμός έχει και αυτός τα καταπληκτικά του βάθη, και οι Θιβετανοί εμπλούτισαν τις διδασκαλίες του Βούδα, με πολλές εσωτερικές πρακτικές από τις Ινδίες ειδικά ταντρικές μέσω των Ινδών Δασκάλων όπως τους αποκαλούν. Βέβαια τα τάντρα είναι ακόμη πολύ δυσκολοπροσβάσιμα στους δυτικούς, και βέβαια δυσνόητα (λόγω της διαφοράς στην κουλτούρα και τον τρόπο σκέψης) και μόνο ίσως η εξωτερική τους μορφή δίνεται στο ευρύ κοινό για ευνόητους λόγους. Τάντρα βέβαια διδάσκονται σε πολλά και διάφορα συστήματα αλλά είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι υπάρχει Λευκός Ταντρισμός, Γκρι και Μαύρος Ταντρισμός. Λευκό Ταντρισμό διδάσκουμε στην Γνώση του Σαμαέλ Αούν Βεόρ. Ας κλείσουμε όμως αυτή την παρένθεση στον Θιβετανικό Βουδισμό για να πάμε στα πιο ουσιώδη που είναι η ίδια οι ίδιες οι διδασκαλίες, για να καταλήξουμε και στο θέμα μας τον Διαλογισμό.

Ο Βούδας έδωσε αρκετές διδασκαλίες αφ’ ότου φωτίστηκε, και από τις κύριες ήταν ο ίδιος ο Διαλογισμός, μιας και μέσω του Διαλογισμού επέτυχε και ο ίδιος την Φώτιση.

Έτσι μερικές διδασκαλίες που πρέπει να δούμε και να αναλύσουμε αλλά και σαφώς να διαλογιστούμε πάνω σε αυτές έως ότου κατανοήσουμε το θέμα του διαλογισμού είναι οι εξής:

1.       Οι Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες

2.       Το Οκταπλό Μονοπάτι

3.    Η Τριπλή Διαίρεση του Οκταπλού Μονοπατιού (η Ηθική, η Συγκέντρωση και ο Διαλογισμός)

4.       Οι κατάλληλες συνθήκες για τον Διαλογισμό {και οι προαπαιτήσεις)

5.       Τα στάδια του Διαλογισμού (μαζί με τα εμπόδια που εμφανίζονται και τους τρόπους της αντιμετώπισής τους- τα αντίδοτα)

Αυτά τα σημεία πρέπει να αναλυθούν διεξοδικά και αναλυτικά και πρέπει να συλλογιστούμε πάνω σε αυτά, και να διαλογιστούμε σε αυτά. Αλλά μπορεί ίσως ακόμα και η έννοια του διαλογισμού να μας δημιουργεί ερωτηματικά, γιατί μπορεί να μην έχουμε διαβάσει κάτι για τον διαλογισμό ή να έχουμε διαβάσει κάτι το οποίο να μας έχει μπερδέψει σχετικά με το θέμα και τελικά μένουμε με μια απόσταση.

Ο σκοπός του Διαλογισμού όμως δεν είναι να μας συγχύσει αλλά να μας βγάλει από την σύγχυση, να μας απελευθερώσει από όποιες λανθασμένες ιδέες έχουμε και να κάνει μέσα μας το Φως να λάμψει. Αυτό θα μπορούσε να ειπωθεί σε γενικές γραμμές, γιατί κάθε θρησκευτικό σύστημα έχει ως πραγματικό σκοπό να μας απελευθερώσει και όχι να μας κάνει οπαδούς του, κάθε θρησκευτικό σύστημα έχει σκοπό να μας φέρει σε επαφή με την Αντικειμενική και μια Αλήθεια, και όχι να μας κάνει δέσμιους των αγκυλώσεών του και των νευρώσεών του. Θρησκεία σημαίνει ένωση με τον Θεό. Διαλογισμός σημαίνει να απελευθερωθούμε από ότι αρνητικό έχουμε για να βιώσουμε αυτές τις Αλήθειες, γιατί έτσι όπως είμαστε γεμάτοι με αρνητικές σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα δεν έχουμε μέσα μας χώρο για τον Θεό. Αυτά σε γενικές γραμμές. Πιο ειδικά θα προσεγγίσουμε τον Διαλογισμό με συγκεκριμένες τεχνικές παρακάτω, ας δούμε όμως τι λέει ο Δαλάι Λάμα, ο οποίος είναι ένας Μεγάλος Δάσκαλος του Θιβετανικού Βουδισμού:

«Η άσκηση στο Βουδισμό συνίσταται στο να αναλάβεις ένα αγώνα ανάμεσα στις θετικές και τις αρνητικές δυνάμεις που έχεις μέσα σου. Αυτός που διαλογίζεται, προσπαθεί να υπονομεύσει τα αρνητικά του στοιχεία και να αναπτύξει τα θετικά του.»

«Δεν υπάρχουν φυσικά μέτρα με τα οποία μπορούμε να μετρήσουμε την πρόοδο στον αγώνα ανάμεσα στις θετικές και τις αρνητικές δυνάμεις πάνω στη συνείδηση. Οι αλλαγές ξεκινούν όταν για πρώτη φορά επισημάνει κανείς και αναγνωρίσει τις αυταπάτες του, όπως την οργή και τη ζήλεια. Τότε πρέπει να μάθει τα αντίδοτα που υπάρχουν αναφορικά με αυτές τις αυταπάτες, και αυτή η γνώση αποκτάται με την ακρόαση των διδασκαλιών.

Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για να απαλλαγεί κανείς από τις πλάνες του. Δεν μπορεί να αφαιρεθούν με χειρουργική επέμβαση. Πρέπει κανείς να τις αναγνωρίσει και τότε, μέσα από την άσκηση που προσφέρουν αυτές οι διδασκαλίες, μπορούν σταδιακά να περιοριστούν και μετά να εξαλειφθούν εντελώς.»

Αυτό είναι η Πεμπτουσία κάθε Διδασκαλίας εξάλλου! Να εξαλείψουμε κάθε αρνητικό στοιχείο, δηλαδή αυτό που αποκαλούμαι αμαρτία ή που αποκαλείται εγώ ή εγωϊσμός και να αναπτύξουμε κάθε θετικό, δηλαδή τις Αρετές. Να αναπτύξουμε δηλαδή ότι καλό έχουμε μέσα μας, και αυτό θα γίνει μόνο με έναν τρόπο, να βγάλουμε μέσα μας το Αρνητικό, το Κακό, τα εγώ. Αλλά όπως λέει ο Δαλάι Λάμα πρέπει πρώτα κανείς να τις αναγνωρίσει, και ο μόνος τρόπος για να τις αναγνωρίσει είναι να τις παρατηρήσει, δηλαδή να αυτοπαρατηρηθεί. Και συνεχίζει:

«Αυτές οι διδασκαλίες προσφέρουν τα μέσα να απαλλαγεί κανείς από την παραπλάνηση. Είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί στην απελευθέρωση από τον πόνο και τη δυστυχία, και τε­λικά στην ευδαιμονία της φώτισης. Όσο περισσότερο κανείς κατανοεί το Ντάρμα[1], δηλαδή τις βουδιστικές διδασκαλίες, τόσο πιο αδύναμο γίνεται το άρπαγμα επάνω μας της υπερη­φάνειας, του μίσους, της επιθυμίας και των άλλων αρνητικών συναισθημάτων, που προκαλούν τόσο πολύ πόνο. Αν εφαρ­μόσουμε αυτή την κατανόηση στην καθημερινότητα για μια περίοδο μηνών και ετών, σταδιακά θα μεταβάλλουμε το πνεύ­μα μας. Παρά το γεγονός ότι συχνά τούτο μας φαίνεται αδύ­νατο, στην πραγματικότητα το πνεύμα υπόκειται σε αλλαγές. Αν συγκρίνετε την τωρινή κατάσταση του πνεύματος σας, με εκείνη που θα έχετε όταν θα έχετε διαβάσει αυτό το βιβλίο, ίσως να διαπιστώσετε κάποια βελτίωση. Αν αυτό συμβεί, τότε οι διδασκαλίες θα έχουν υπηρετήσει το σκοπό τους.»

Δαλάι Λάμα – Με τα δικά μου λόγια

Επί τις ευκαιρίας των λόγων που παραθέσαμε από το καταπληκτικό βιβλίο του Αξιοσέβαστου Δαλάι Λάμα να τον ευχαριστήσουμε πάρα πολύ και να αναφερθούμε στο πόσο σημαντικό είναι κάποιος να κατανοεί τις οδηγίες που δίνονται από τους Δασκάλους, από τους Λάμα, από τους Εκπαιδευτές. Εδώ βέβαια πρέπει να έχουμε μια διάκριση, διότι αυτός που είναι Φωτισμένος σε ένα βαθμό ή σε κάποιον άλλο υψηλότερο, γνωρίζει τι πραγματικά χρειαζόμαστε γιατί βλέπει τι είμαστε με τα πνευματικά του μάτια. Κάποιος όμως που έχει ακόμα μέσα του ισχυρό το εγώ, ίσως γνωρίζει την διδασκαλία αλλά στην προσπάθεια του να διαφυλάξει την διδασκαλία ή την ορθότητα ενός δρόμου που στα δικά του μάτια φαίνεται σωστός, μπορεί να πέφτει στο λάθος του φανατισμού.  

Εδώ χρειάζεται ΔΙΑΚΡΙΣΗ ή αλλιώς ΣΟΦΙΑ ή Πράτζνα-Παραμίτα. Εμείς πρέπει πάντα να ακούμε όλες τις απόψεις σιωπηλοί, να κάνουμε τις κατάλληλες ερωτήσεις και μετά να συλλογιζόμαστε αναλύοντας βαθιά και βάζοντας διαίσθηση (δηλαδή τι νοιώθουμε με την καρδιά) για να πάρουμε καρπούς από την καρδιά μας και να μας καθοδηγήσει το Είναι μας. Πρέπει γενικά να είμαστε ανοιχτοί, για να μπορούμε και να βρούμε την αληθινή διδασκαλία και να την λαμβάνουμε. Βέβαια μην θεωρήσετε αυτήν την αναφορά σαν μια προτροπή για καχυποψία η οποία πηγάζει πάντα από αρνητικά συναισθήματα και από τον συγχυσμένο νου, αλλά περισσότερο σαν μια καλοπροαίρετη συμβουλή στην ανάπτυξη της Κριτικής Σκέψης, της Διάκρισης και της Διαίσθησης. Συλλογιστείτε πάνω σε αυτά.

Δεν πρέπει να περιμένουμε από κανένα ότι θα μας φωτίσει, γιατί αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας. Ούτε πρέπει να περιμένουμε το οτιδήποτε από κανέναν, αν θέλουμε να κερδίσουμε μια πνευματική αυτάρκεια που θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε στον Πνευματικό μας Δρόμο.

Δεν πρέπει επίσης να περιμένουμε πως θα διαβάσουμε ένα βιβλίο ή θα λάβουμε κάποιες οδηγίες πάνω στον Διαλογισμό και ότι θα φωτιστούμε αυτοστιγμή ή μέσα σ’ ένα μήνα. Αλλά εφόσον κάνουμε σοβαρή άσκηση αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε κάποια αποτελέσματα. Αλλά χρειάζεται να έχουμε μια υγιή και αντικειμενική θεώρηση στην πρόοδο μας, και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες θα αποτραβιόμαστε απ’ όλους και απ’ όλα και θα κάνουμε έναν Απολογισμό του τι έχουμε πετύχει. Βέβαια στις όποιες επιτυχίες δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε και στις όποιες αποτυχίες δεν πρέπει να έχουμε στάση ηττοπαθούς και να χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές.

Και σαν ρεαλιστές μόνο μπορούμε να θεωρήσουμε την Πραγματικότητα, εάν θέλουμε να την βιώσουμε. Όλοι βέβαια έχουμε βιώσει την Πραγματικότητα, αλλά η διαφορά μας από τα Φωτισμένα Όντα είναι ότι εκείνα την έχουν ενσαρκώσει και είναι μόνιμα σε αυτή την θέαση αυτής της Αλήθειας. Και αυτό γίνεται μόνο εάν κάποιος καθαρίσει μέσα του τα αρνητικά στοιχεία και καλλιεργήσει τα θετικά. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον μέσω από την Εσωτερική Εργασία. Και ένα μεγάλο, τεράστιο θέμα που αφορά την Εσωτερική Εργασία είναι ο Διαλογισμός. Αλλά πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τις διάφορες πτυχές της Διδασκαλίας και να τις εμπεδώσουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε με σωστό τρόπο. Όπως για παράδειγμα μια συσκευή που αγοράζουμε, και αποτελείτε από πολλά κομμάτια ή ένα έπιπλο όπως συνηθίζετε σήμερα, και έχει τις οδηγίες του για το πώς θα το συνομολογήσουμε, πρέπει πρώτα να διαβάσουμε τις οδηγίες και να τις κατανοήσουμε, και ύστερα να συναρμολογήσουμε αυτό που αγοράσαμε. Αν τυχόν δεν διαβάσουμε τις οδηγίες θα μας πάρει πολλές ώρες εκεί που θα μας έπαιρνε ίσως λίγα λεπτά για να συναρμολογήσουμε κάτι απλό.  Εάν δεν διαβάσουμε τις οδηγίες καλά είναι πιθανόν να κάνουμε κάτι λάθος, κάτι να μην συνδέσουμε καλά και να μην λειτουργεί ή κάτι να συνδέσουμε λάθος και μέχρι να σπάσουμε και το αντικείμενο που αγοράσαμε. Το ίδιο είναι και με τις Διδασκαλίες που αφορούν τον Διαλογισμό, που αφορούν εμάς, τις Εσωτερικές Διδασκαλίες. Πρέπει να κάτσουμε και να τις μελετήσουμε, ήρεμα και με αγάπη γι’ αυτό που θέλουμε να μάθουμε. Γι’ αυτόν τον σκοπό το καλύτερο είναι να επιστρατεύσουμε την Υπομονή μας και την Επιμονή μας και την Θέλησή μας να το κάνουμε αυτό, και να προσπαθούμε, αν μας κουράζει, να μελετάμε από λίγο κάθε μέρα.

Δεν είναι σωστό να πηγαίνουμε στα άκρα. Λίγο σήμερα, λίγο αύριο γυμνάζεται ο αθλητής, και την επόμενη εβδομάδα λίγο περισσότερο και φτάνει να διακριθεί ακόμα και στους Ολυμπιακούς αγώνες. Έτσι, πρέπει να αναπτύξουμε μια αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε, για την Εσωτερική Εργασία, για τον Διαλογισμό, για την Αυτογνωσία, για τις Εσωτερικές Διδασκαλίες. Μπορεί στον δρόμο μας να συναντούμε κάθε μέρα Δυστυχία και Πόνο, αλλά αν σκεφτούμε και μόνο ότι υπάρχει ένας Δρόμος ο οποίος βγάζει έξω από την Δυστυχία και Απελευθερώνει, τότε το πνεύμα μας θα γαληνέψει γιατί πραγματικά υπάρχει ελπίδα! Αυτές οι αρχές διατυπώθηκαν από τον Βούδα, ως οι Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες (ή επιφανείς αλήθειες) οι οποίες είναι οι εξής:

1.     Η Αλήθεια της Δυστυχίας (δηλ. η δυστυχία υπάρχει)

2.     Η Αλήθεια της Αιτίας της Δυστυχίας (η Αιτίας της Δυστυχίας υπάρχει)

3.     Η Αλήθεια της Εξάλειψης της Δυστυχίας

4.     Η Αλήθεια του Μονοπατιού που οδηγεί στην Εξάλειψη της Δυστυχίας

Εδώ μπορούμε να βάλουμε άλλο ένα απόσπασμα από τον Δαλάι Λάμα που μιλάει γι’ αυτό το θέμα:

«Οι Τέσσερες Επιφανείς Αλήθειες» 

«Ο Βούδας σηκώθηκε από το διαλογισμό του πριν από δυόμι­σι χιλιάδες χρόνια, όταν κατέκτησε τη φώτιση. Το αντικείμε­νο της πρώτης του διδασκαλίας ήταν οι Τέσσερις Επιφανείς Αλήθειες.» 

«Η Πρώτη Επιφανής Αλήθεια είναι η αλήθεια του πόνου, το γεγονός ότι η ευτυχία συνεχώς μας διαφεύγει. Καθετί το οποίο κατέχουμε υπόκειται στην παροδικότητα, είναι εφήμερο. Τίποτα από ό,τι νομίζουμε σαν πραγματικό, είναι μόνιμο. Η άγνοια, η προσκόλληση και ο θυμός είναι οι αιτίες του αδιάλλακτου πόνου μας. Έτσι, η Δεύτερη Επιφανής Αλήθεια είναι να κατανοήσουμε αυτή την αιτία της δυστυχίας. Όταν περιορίσετε την αιτία του πόνου (τις αυταπάτες), θα κατακτήσετε μια κατάσταση εξαφάνισης του πόνου - την Τρίτη Επιφανή Αλήθεια ή Νιρβάνα. Η Τέταρτη Επιφανής Αλήθεια είναι ότι υπάρχει πραγματικά ένας δρόμος που οδηγεί στην εξαφάνιση του πόνου. Για να εμπεδωθεί αυτή η κατάσταση μέσα στο πνεύμα σας, πρέπει να ακολουθήσετε ένα μονοπάτι.»

Αυτό το Μονοπάτι που αναφέρει ο Δαλάι Λάμα είναι το Οκταπλό Ευγενές Μονοπάτι του Βούδα ή οκταπλή Ατραπός. Σύμφωνα λοιπόν με την Βουδιστική Διδασκαλία υπάρχει ένα Μονοπάτι που οδηγεί στην Εξάλειψη της Δυστυχίας –ή της Οδύνης όπως αλλιώς μεταφράζεται– ή αλλιώς του Πόνου, των αρνητικών καταστάσεων δηλαδή που πέφτει το πνεύμα μας, και για το λόγο αυτό εγκλωβίζεται στον τροχό της Σαμσάρα, δηλαδή των τροχό των επαναγεννήσεων γιατί δημιουργεί Κάρμα και άρα ένα δεσμό με το υλικό πεδίο. Είναι γνωστός και ως ο Δρόμος του Μέσου ή ως ο Μέσος Δρόμος. Ο Μέσος Δρόμος είναι ο Ευθύς Δρόμος ή αλλιώς ο Δρόμος της Κόψης του Ξυραφιού. Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να υποδείξω μια σύνδεση με την Εβραϊκή Καμπαλά (δηλαδή αυτό το θαυμαστό θρησκευτικό σύστημα που διασώθηκε από τους μυστικιστές Εβραίους[2]) που είναι η Μεσαία Κολώνα, αυτής της Ισορροπίας. Οι άλλες δύο είναι της Δικαιοσύνης και της Αγάπης. Χρειάζεται να περπατάμε από τον Δρόμο του Μέσου και να ισορροπούμε ανάμεσα στην Αγάπη και την Δικαιοσύνη προχωρώντας ως την Απελευθέρωση. Εδώ επίσης βρίσκονται και οι Μυστικές Ταντρικές Διδασκαλίες που φυσικά ο Βούδας έδωσε σε κλειστό κύκλο μαθητών και μόνο.

Δεν μπορούμε δυστυχώς εδώ να επεκταθούμε στην Επιστήμη της Καμπαλά, ούτε και της Αλχημείας, αλλά προτείνουμε το βιβλίο της Ντιόν Φόρτουν – Μυστική Καμπαλά για το ομώνυμο θέμα και το βιβλίο του Σαμαέλ Αούν Βεόρ – Τέλειος Γάμος  για την Αλχημεία.

Για να ξαναγυρίσω όμως στο θέμα του Οκταπλού Μονοπατιού και των Τεσσάρων Ευγενών Αληθειών θα αντιγράψω ένα ωραίο κομμάτι από τον Δάσκαλο Σαμαέλ Αούν Βεόρ, που έγραψε στην ερμηνεία του αρχαίου Γνωστικού Ευαγγελίου Πίστις Σοφία:

«Ο Ορθός Δρόμος, η Ευθεία Οδός, το Οκταπλό μονοπάτι, μας οδηγεί από τα σκοτάδια στο φως.» 

«Εκείνοι που απαρνιούνται την ευτυχία του Νιρβάνα[3] από αγάπη προς την ανθρωπότητα, αυτοί που έχουν το σώμα του Νιρμανακάγια ή όχημα ηλιακού μετασχηματισμού[4], είναι οι αυθεντικοί Μποδισάττβες[5], οι οποίοι πράγματι βαδίζουν από την Ευθεία Οδό και γνωρίζουν τον λόγο του Κυρίου.»

♒۞ Samael Aun Weor ۞♒

Πίστις Σοφία Αποκαλυμμένη - κεφάλαιο 71

Αυτή είναι μια σαφής δήλωση που συνδέει τις Γνωστικές Διδασκαλίες με τις Διδασκαλίες του Βούδα Σακυαμούνι. Ίσως είναι βέβαια λίγο δύσκολο να κατανοήσει κάποιος πως ο Χριστιανισμός και ο Βουδδισμός μπορεί να συμβαδίζουν ή να είναι έστω και συμβατά. Ε, λοιπόν δεν μπορούν, γιατί άλλος ο Εσωτερικός Χριστιανισμός και άλλος ο Εσωτερικός Βουδισμός από τον κατά κόσμον Χριστιανισμό και κατά κόσμον Βουδισμό. Ο Ιησούς Χριστός ήταν Βουδιστής και λέγεται ότι είχε πάει στο Θιβέτ, και επίσης είχε μυηθεί και στα Μυστήρια της Αιγύπτου και της Αρχαίας Ελλάδας[6]. Ο Βούδας ήταν Χριστιανός γιατί ήταν Μυημένος σε Εσωτερικές Διδασκαλίες της Αρχαίας Ινδίας που ήταν Χριστοκεντρικές και που εμείς πολύ λίγα γνωρίζουμε. Συνηθίζουμε όμως λόγω άγνοιας να κάνουμε υποθέσεις για το πώς ήτανε η μία ή η άλλη θρησκεία, και να την βάζουμε σε καλούπια είτε ιστορικά είτε εθνικά αγνοώντας μία αρχαία προϊστορία χιλιάδων ετών. Αν μπορούσαμε να κάνουμε μια πραγματική έρευνα μέσα από αυτό που ονομάζεται Ακασικά Αρχεία[7] και τα οποία βρίσκονται στο Ανώτερο Αστρικό πολλές απορίες τέτοιου τύπου θα μας λύνονταν.

Ο Βουδισμός και ο Χριστιανισμός αλληλοσυμπληρώνονται και αυτό είναι θαυμαστό. Ακόμα και αν χρησιμοποιούμε ένα σύστημα διαλογισμού ανατολικού τύπου πως μπορούμε πολλοί από εμάς να ξεχάσουμε την υπέροχη εικόνα του Ιησού Χριστού και όλη την θρησκεία που ενέπνευσε δισεκατομμύρια ανθρώπων στο ρου της ιστορίας; Εμείς έχουμε μια τάση να βλέπουμε μόνο τα κακά της ιστορίας και να γεμίζουμε μέσα μας με αρνητικά συναισθήματα, και αρνητικές σκέψεις τα οποία οδηγούν μόνο σε αρνητικές πράξεις και ασθένειες στο νου μας και στο σώμα μας. Και πολλές φορές γνωρίζοντας μόνο μία ή δύο πτυχές της όλης ιστορίας και μην βάζοντας κατανόηση ούτε έχοντας την ικανότητα να αποστασιοποιηθούμε από τα πράγματα, να αποταυτιστούμε από αυτά. Για να ολοκληρώσω αυτή την αναφορά σε αυτό το θέμα, θέλω να πω πως εδώ δεν μας ενδιαφέρει η κυριολεκτική τυφλή θρησκεία και ο φανατισμός ή τα επιφανειακά συστήματα τα οποία δεν έχουν εσωτερικότητα. Είναι ξεκάθαρο ότι εδώ μας ενδιαφέρει να γίνουμε Επαναστάτες με τον ίδιο μας τον Εαυτό και να Αφυπνιστούμε βαθιά και πραγματικά και όχι απλά να υιοθετήσουμε μια δύο ιδέες του ενός ή του άλλου, κάτι δηλαδή το οποίο δεν βιώνουμε.

Ο Βούδας, και όσοι Βούδες τον ακολούθησαν, όπως για παράδειγμα ο Μιλαρέπα, και οι Δάσκαλοι όπως ο Σαμαέλ που φωτίστηκαν, τις διδασκαλίες που έδωσαν τις έδωσαν μέσα από το ίδιο το βίωμα.

Όλοι ένιωσαν την δυστυχία και όλοι αναζήτησαν και κατανόησαν τις αιτίες της δυστυχίας, και όλοι αναζήτησαν την εξάλειψη της δυστυχίας μέσα από διάφορα μονοπάτια μέχρι να την πετύχουν. Έχω ακούσει από ανθρώπους οι οποίοι είναι Βουδιστές ότι δεν πρέπει να ανακατεύουμε διαφορετικές παραδόσεις, και πόσο ρηχή είναι αυτή η διαπίστωση καθότι μπορούμε να βρούμε και στον Βουδισμό πολλές Ινδικές παραδόσεις. Και ακόμα και ο ίδιος ο Βούδας χρησιμοποίησε παραδοσιακές Ινδικές τεχνικές για να φωτιστεί, τις οποίες βέβαια εξέλιξε σ’ ένα δικό του σύστημα το οποίο δούλεψε γι’ αυτόν και έτσι προέκυψε ο Βουδισμός, αλλά αυτό που δεν έκανε είναι να πετάξει αυτές τις πρακτικές. Το ίδιο και οι «Ινδοί Δάσκαλοι» του Θιβετανικού Βουδισμού που έφεραν πολλές ξεχασμένες διδασκαλίες στο Θιβέτ κλπ. Έτσι και ο Δάσκαλος Σαμαέλ πατώντας στα χνάρια του παραδοσιακού και αρχαίου Γνωστικισμού παρουσίασε μια διδασκαλία συνθετική γιατί κοίταξε να βρει τις ομοιότητες και όχι τις διαφορές.

Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τον Χριστιανισμό, μιας και όπως αναφέραμε για τον Χριστό, ο ίδιος ήταν Γνωστικός και ο Αληθινός και νόμιμος Χριστιανισμός είναι ο Γνωστικός Χριστιανισμός, χωρίς αυτό να αναιρεί την σημαντικότητα των διδασκαλιών της ύστερης Φιλοκαλίας της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολλές νεοεποχίτικες σχολές που ανακατεύουν συστήματα σ’ ένα επιφανειακό επίπεδο, που περισσότερο σύγχυση προκαλούν στους μαθητές παρά φωτισμό. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι Εσωτερικά όλες οι θρησκείες ενώνονται. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τον Διαλογισμό. Υπάρχουν πολλοί Διαλογισμοί, αλλά λίγοι είναι αυτοί που δίνουν μόνιμα αποτελέσματα. Κάποιος μπορεί να έχει μια αποκάλυψη σε κάποιον Διαλογισμό του, αλλά αυτή η Αποκάλυψη δεν είναι η μόνιμη φύση του ούτε μπορεί να κατανοήσει πολλές φορές αυτό που του συμβαίνει. Διαλογισμός είναι η επιστήμη πάνω στον Έλεγχο του Νου. Και ο Νους για να ελεγχθεί χρειάζεται μια σειρά ενεργειών από τον ασκούμενο, ώστε να αλλάξει τον τρόπο Ζωής του, τον τρόπο που Αισθάνεται και τον τρόπο που Σκέπτεται. Αυτό γίνεται μέσα από μια Ηθική Συμπεριφορά που θα την βρούμε να διδάσκεται στο Οκταπλό Ευγενές Μονοπάτι.

Αυτό το άρθρο είναι μέρος μιας σειράς άρθρων πάνω στον διαλογισμό. Για περισσότερα παρακαλώ δείτε στα περιεχόμενα.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ  | ΕΠΟΜΕΝΟ 

---

[1] Δηλαδή ο Θεϊκός Νόμος. Στην Γνώση αναφέρεται ως η ουράνια Ηθική, ή η Ηθική του Κάθετου Δρόμου. Στον Βουδισμό είναι οι Διδασκαλίες του Βούδα.  Η λέξη είναι σανσκριτική και μεταφράζεται κυρίως ως Ηθική και απαντάται στον Βουδισμό, στο Ινδουισμό, Τζαϊνισμό και τον Σιχισμό. Μία εκτενής απόδοση του όρου είναι: «αυτό που υποβαστάζει, υποστηρίζει και διατηρεί την ρυθμιστική τάξη του Σύμπαντος».

[2] «Όλοι οι λαοί της Γης ήξεραν την Αλχημεία και την Καβάλα» Σαμαέλ Αούμ Βεόρ – Τα Μυστήρια των Μάγια

[3] Νιρβάνα είναι η Απελευθέρωση που αλλιώς ονομάζεται και Μόκσα. Είναι μια κατάσταση Συνείδησης που επιτυγχάνει κάποιος που φωτίζεται και έχει το δικαίωμα να μην ξαναγεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο.

[4] Νιρμανακάγια είναι αυτό που εξηγεί, τα Ηλιακά Σώματα, με απλά λόγια η Εξευγενισμένη Αλχημικά και Απελευθερωμένη Ψυχή

[5] Μπόντισατβα είναι ένα Όν που έχει πετύχει την Φώτιση (μπόντι). Παραδοσιακά στο Βουδισμό, είναι οποιοσδήποτε που παρακινημένος από την συμπόνια του, έχει δημιουργήσει το μποδισίτα, δηλαδή την αυθόρμητη επιθυμία να επιτύχει την Βουδότητα για το καλό όλων των όντων.

[6] άσχετα αν βρίσκουμε ή όχι μια αλήθεια σε αυτό, γιατί σαφώς έχουμε μάθει να δεχόμαστε μόνο αυτό το οποίο έχουμε διδαχθεί και είναι κοινώς αποδεκτό, αν συγκρίνουμε τα λεγόμενα (και όχι τις θεολογικές αναλύσεις τον πατέρων που είναι δευτερεύουσες κατανοήσεις –πάντα με πολύ σεβασμό στην παράδοση, αλλά μη δίνοντας το αλάθητο σε κανέναν) με τα λεγόμενα του Βούδδα και τα λεγόμενα ακόμα και του Κρίσνα στην Μπαγκαβάτι Γκιτά θα βρούμε πολλές ομοιότητες.

[7] Είναι τα ιστορικά αρχεία της ανθρωπότητας που βρίσκονται στο ανώτερο αστρικό πεδίο.