FACEBOOK ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Έχετε σκεφτεί πόσο χρόνο περνάτε στο facebook; Εάν αυτός ο χρόνος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άλλες δραστηριότητες, πιό εσωτερικές;

Καλή είναι η κοινωνικοποίηση και η επαφή με τους άλλους ανθρώπους, αλλά μήπως αυτό δεν μπορεί να γίνει με ένα email, με ένα τηλεφώνημα, με ένα ραντεβού για καφέ ή για φαγητό;

Μήπως τα κοινωνικά δίκτυα φιλοδοξούν να αντικαταστήσουν τις παραδοσιακές μεθόδους επικοινωνίας των ανθρώπων; Είναι δυνατόν να γίνει αυτό;

Πολλά ερωτηματικά που μπορούν να απαντηθούν σε πολλά επίπεδα και ο καθένας μπορεί να δώσει τις απαντήσεις του ανάλογα με την μόρφωση του, την αντίληψή του και τις εμπειρίες του. Εάν κάνουμε μια κυριολεκτική μετάφραση του όρου Facebook η λέξη που θα προκύψει είναι προσωποβιβλίο. Ένα αρχείο δηλαδή με όλες τις κινήσεις του ανθρώπου, με όλες του τις δημοσιεύσεις, τις προτιμήσεις κλπ, ένα βιβλίο το οποίο θα είναι γραμμένο μόνο για εμάς, για την Προσωπικότητά μας.

Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί από εμάς δεν έχουμε προσωπικότητα όπως λέγεται στην καθομιλουμένη, και προσπαθούμε να φτιάξουμε μια μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Προσπαθούμε να λάβουμε επιβεβαίωση μέσα από αυτά (like) και να δώσουμε επιβεβαίωση στους άλλους πάντα με το αντάλλαγμα του να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας ζητιανεύοντας πάλι επιβεβαίωση. Αυτά τα like είναι μια αέναη ανταλλαγή ανασφάλειας και το Προσωποβιβλίο είναι το μαλακό μαξιλαράκι που την περιντύνει και την διατηρεί.

Στην εσωτερική ψυχολογία η Προσωπικότητα είναι όλα αυτά τα στοιχεία που δανειζόμαστε από τους άλλους και την οποία χτίζουμε τα πρώτα παιδικά χρόνια, έως 7 ετών, αλλά και πολύ αργότερα, μέσω της μίμησης. Έτσι η προσωπικότητα μας είναι ένα ψυχολογικό κράμα του πατέρα μας, της μητέρας μας, των θείων μας, των φίλων μας, των καθηγητών μας, του περιβάλλοντός μας γενικότερα και των εμπειριών μας. Μέσα μας έχουμε επίσης την Ουσία, που είναι ότι πιο αγνό υπάρχει, και που αποτελεί την ψυχική ουσία από την οποία αποτελείτε η ψυχολογία μας, από το Συνειδητό μας μέρος και το Υποσυνείδητο μέχρι τα ασυνείδητα σκοτεινά βάθη του εαυτού μας. Και αυτή η Ουσία αναπτύσσεται κυρίως τα πρώτα χρόνια, και το ιδανικό είναι να αναπτύσσεται η Ουσία αρμονικά και ισορροπημένα μαζί με την Προσωπικότητα και να μην υπερτερεί το ένα από το άλλο. Η Ουσία καλλιεργείτε με την τέχνη, με το δημιουργικό παιχνίδι με την χαρά, με την επαφή με την φύση, την όμορφη μουσική, και περαιτέρω με την προσευχή, τον διαλογισμό κλπ. 

Στις πόλεις μας, στις εποχές μας είναι δύσκολο να αναπτυχθεί μια Ουσία αρμονικά και θετικά και μια προσωπικότητα σωστά. Αυτό θα βοηθούσε στο να μεγαλώσουν φυσιολογικοί άντρες και γυναίκες, δυναμικοί και καλοί. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, γιατί οι πιο πολλοί γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με λάθος τρόπο και γιατί η κοινωνία μας στο μεγαλύτερο της κομμάτι διδάσκει λάθος πρότυπα και κατευθύνσεις. Όχι ως προς την ίδια την ιδέα της κοινωνίας για τον εαυτό της αλλά ως προς το πνεύμα είναι αρκετά δίνοντας ελλειμματική επιμόρφωση, πάντα βέβαια με εξαιρέσεις. Έτσι η προσωπικότητα συχνά μεγαλώνει εις βάρος της Ουσίας ή η Ουσία εις βάρος της προσωπικότητας, εξαρτάται και την ιδιαίτερη ψυχική φύση του κάθε παιδιού, γιατί αυτό που μπορεί να είναι καλό για κάποιο παιδί μπορεί να είναι βλαβερό για άλλο. Και επιπλέον από πολύ νωρίς στους ανθρώπους ειδικά με τον σημερινό τρόπο ζωής εμφανίζεται η Ψεύτικη Προσωπικότητα με τις λανθασμένες αξίες τις ματαιοδοξίας και της υπεροψίας.

Έτσι στις κοινωνίες μας πολλές φορές μιλάμε για εγωισμό και εννοούμε τον υπερόπτη, τον αλαζόνα, τον ματαιόδοξο, αυτόν που δεν λογαριάζει τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτούλη του, το τομάρι του, κοιτάει την πάρτη του κλπ. Βέβαια πλέον με την ανοχή του καπιταλιστικού δυτικού κόσμου σε τέτοιες συμπεριφορές στο όνομα των ανθρώπινων δικαιωμάτων και με την έλλειψη μόρφωσης και βασικής εκπαίδευσης αυτές οι συμπεριφορές είναι συνηθισμένες και πολλές φορές δικαιολογημένες. Αλλά σπάνια ο ένας δικαιολογεί τον άλλον στην καθημερινή ζωή, ο ένας πέφτει πάνω στον άλλο και αντί να παραταχθούν στην σειρά και να περιμένουν την σειρά τους τσακώνονται ποιος θα περάσει πρώτος γιατί φυσικά ο πρώτος είναι και ο νικητής και τα παίρνει όλα. Δεν χωράει η μοιρασιά σε αυτή την κοινωνία, που πάνω απ' όλα είναι ο εγωισμός, βέβαια υπάρχουν εξαιρέσεις.

Αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι οι εξαιρέσεις φτιάχνουν τον κανόνα, γιατί είναι σαν να μην υπάρχουν κανόνες στην σύγχρονη κοινωνία, άσχετα εάν υπάρχουν νόμοι, γιατί οι άνθρωποι λειτουργούν εγωικά και όταν σαφώς προτάσσουν την ψεύτικη προσωπικότητά τους ενώπιον των συνανθρώπων τους αυτό φαίνεται. Γιατί αυτή η ψεύτικη προσωπικότητα εξυπηρετεί τα εγώ, και όσο δεν θα απαλλαχθούμε από αυτό το εγώ μέσα μας όλος μας ο κόσμος θα περιστρέφεται γύρω από αυτό.

Και επειδή γενικά η σύγχρονη ψυχολογία και η σύγχρονη επιστήμη δέχονται αυτό το εγώ ως ένα εξ ορισμού τέρμα μέσα από μια υλιστική διαλεκτική θεώρηση, και πολλοί άνθρωποι το υιοθετούν ως μια βασική προϋπόθεση για την Εξατομίκευση τους. Βέβαια ο όρος Ατομικότητα πάντα συγχέεται με τον όρο Προσωπικότητα, όπως σαφώς μπερδεύεται και το Εγώ με το Είναι. Και έτσι ακόμα και πολλά πνευματικά συστήματα με ένα κάποιο θρησκευτικό υπόβαθρο και ίσως κατεύθυνση μιλούν για Ανώτερο Εγώ και Κατώτερο Εγώ, συμβαδίζοντας σαφώς με ιδέες περί Υπερεγώ ή περί alter ego κλπ.

Όμως αυτό το μπέρδεμα του εγώ με το Είναι και του Είναι με την Προσωπικότητα είναι ένα θέμα όρων που εάν δεν υπήρχε και η ουσιώδης σύγχυση πάνω σε αυτό το θέμα δεν θα γινόταν καθόλου λόγος. Είναι σαν οι εννοιολογικές διαφοροποιήσεις να είναι μια όμορφη συνέχεια του ψυχολογικού κόσμου του σύγχρονου ανθρώπου ο οποίος αναζητά άμεσα ή έμμεσα τον Δρόμο προς την Αυτοπραγμάτωση του.

Ποιός είναι αυτός ο δρόμος; Και προς τα που οδηγεί;

Ο καθένας μας καλείτε να το μάθει ανάλογα με αυτό που τον τραβάει περισσότερο να μελετήσει και σύμφωνα με τις δυνατότητες του ν' αναπτυχθεί και ν' αυτοκαλλιεργηθεί. Αυτές οι δυνατότητες που ο καθένας έχει, συν τις λανθάνουσες δυνατότητές του, δηλαδή αυτές οι οποίες ο κάθε άνθρωπος έχει έμφυτες αλλά λόγο της μη-χρήσης τους κοιμούνται, και κατ' επέκτασιν κοιμάται και ο άνθρωπος έχοντας λόγω αυτού περιορισμένη αντιληπτικότητα, ορίζουν και την ιδιαίτερη δονητική του συχνότητα ή το πεδίο δράσης του αλλά και ταυτόχρονα και το πεδίο αντίληψής του. Έτσι υπάρχουν πολλά διαφορετικά μονοπάτια ώστε να ανακαλύψει κάποιος τον εαυτό του και να ΞΥΠΝΗΣΕΙ τα οποία όμως είναι τόσα πολλά και τόσο διαφορετικά όσες οι συχνότητες των ανθρώπων στον πλανήτη. Επίσης κάθε μονοπάτι σε πάει μέχρι ένα σημείο του δρόμου, κάποια παραπέρα, κάποια σε κρατούν  πίσω και κάποια άλλα σε πάνε μέχρι το τέλος του δρόμου.

Έτσι ο καθένας μας οφείλει να διαλέγει ένα μονοπάτι, όπως και έναν οδηγό στο μονοπάτι  ο οποίος θα τον πάει μέχρι κάποιο σημείο. Αυτός ο οδηγός μπορεί να λέγεται Εκπαιδευτής ή Δάσκαλος ή Γκουρού ή απλώς να είναι ένας καλός Σύντροφος στο μονοπάτι, ένας φίλος που νοιάζεται για την ανέλιξη μας. Στα πρώτα χρόνια της ζωής μας είναι ο πατέρας μας και η μητέρας μας οι οδηγοί μας, αργότερα οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας κλπ. Όταν ξεκινάμε την πνευματική μας ζωής βρίσκουμε διάφορους συνοδοιπόρους και ίσως να είμαστε "τυχεροί" να βρούμε κάποιον πνευματικό καθοδηγητή. Όπως και να έχει πρέπει να αντιληφθούμε ότι πρέπει ν' εργαστούμε, να μελετήσουμε και να ξεπεράσουμε σε Γνώσεις τους καθοδηγητές μας. Δηλαδή ν' αντλήσουμε το μέγιστο με αγάπη για την Γνώση και να προχωρήσουμε παραπέρα, αναζητώντας περισσότερη γνώση που θα μας πάει πιο βαθιά. Θα μας επιτρέψει να εμβαθύνουμε στον εαυτό μας και τα φαινόμενα αυτού του κόσμου και θα επιτρέψει στην κατανόησή μας να βλαστήσει.

Έτσι θα ξεπερνάμε οποιεσδήποτε αρνητικές επιρροές, και θα χτίζουμε την Ιερή Ατομικότητά μας ή για να το πούμε πιο σωστά θα συνενωνόμαστε με το Είναι Ξυπνώντας στην Πραγματικότητα. Έτσι σιγά σιγά θα αποκτήσουμε Ορθή Κατανόηση για τα Πράγματα και Ορθή Θέαση που θα μας επιτρέψει να προβούμε στις Ορθές Πράξεις που χρειάζονται για να ανεβούμε την Σκάλα του Ιακώβ. Η Σκάλα του Ιακώβ είναι ο Ευθύς Δρόμος, ο Δύσκολος Δρόμος, το Ευθύ Μονοπάτι. Για να βαδίσουμε τον Ευθύ Δρόμο, πρέπει να διαλύσουμε τα εγώ μας, τα ελαττώματα μας, και φυσικά την προσωπικότητα που είναι ένα καλό και κατάλληλο όχημα για την έκφραση των εγώ μας, των αρνητικών καταστάσεων του πνεύματος.

Η Προσωπικότητα, έχει κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες όπως για παράδειγμα το τι ρούχα πρέπει να φοράμε ή το πως πρέπει να μιλάμε και να συμπεριφερόμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας για να μην δημιουργούμε συγκρούσεις. Οι κοινωνίες επικοινωνούν μέσω των προσωπικοτήτων που χτίζουν και γενικά επικρατεί το κοινωνικά αποδεκτό. Όχι ότι αυτό είναι απαραίτητα καλό, καθότι οι κοινωνίες χτίζουν τα κοινωνικά αποδεκτά σύμφωνα και με τις βαθύτερες επιθυμίες τους, τις προσκολλήσεις τους, τις ματαιότητες του και ειδικά στις σύγχρονες κοινωνίες, τις κοινωνίες του θεάματος, τις κοινωνίες του εγώ. Αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο στην Σιδηρά Εποχή που διανύουμε κατά τον Ησίοδο ή Κάλι Γιούγκα κατά τον Ινδουϊσμό, και των ανάλογων δυνάμεων που επηρεάζουν την λειτουργία αυτών. Εκεί οι ηθικές αξίες εκπίπτουν, αποθεώνεται το εγώ, και λατρεύεται η προσωπικότητα. Βέβαια κάποιες παραδόσεις δεν είναι κενές νοήματος και προέρχονται από το αρχαίο παρελθόν της Χρυσής Εποχής, διατηρώντας μυστήρια κρυμμένα, μέσα τους ανοικτά στην δημιουργική ερμηνεία των νεοφώτιστων ψυχών.

Η Προσωπικότητα λοιπόν, δεν είναι το μόνο που υπάρχει. Αυτό μπορεί να το αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε διαχωρίσει τον εαυτό του και τον παρατηρήσει σοβαρά, προσπαθώντας να κατανοήσει τα κρυφά ελατήρια των πράξεών του και τους μηχανισμούς της σκέψης του και του επιθυμητικού του. Αλλά πλέον στις κοινωνίες μας, κυριαρχεί η ματαιοδοξία και η υπεροψία, και οι άνθρωποι χτίζουν τις ανάλογες προσωπικότητες για να εξυπηρετήσουν αυτά τους τα ελλατώματα. Ας δούμε τι λέει ο Δάσκαλος Σαμαέλ:

«Πραγματικά υπάρχει ένα επιβλαβές στοιχείο σε μας που εί­ναι εμπόδιο για την απόκτηση της αληθινής ευτυχίας· θέλω να ανα­φέρω εμφαντικά την εσφαλμένη προσωπικότητα. Αναμφίβολα αν αυτή θα εξαφανιζόταν θα βασίλευε στις καρδιές μας μόνο η μακα­ριότητα. Δυστυχώς όλη την εσφαλμένη προσωπικότητα την συνι­στούν επιβλαβή στοιχεία, προφανώς θέλω να αναφέρω την ματαιοδο­ξία και την υπεροψία.»

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν αυτά τα δύο στοιχεία εξαφανί­ζονταν από την επιφάνεια της γης, η ζωή του ανθρώπινου όντος θα άλλαζε ολοκληρωτικά. Με την υπεροψία και την ματαιοδοξία δου­λεύουν πολλές αιτίες και λανθασμένες συνέπειες. Ο υπεροπτικός θέλει να ανεβαίνει μέχρι το τέλος της σκάλας, να τον προσέχουν οι άλλοι, θέλει να πατήσει αξίες, τιμές, καρδιές, συναισθήματα, χωρίς να τον ενδιαφέρει ο πόνος του άλλου.»

«Ο ματαιόδοξος, προφανώς αισθάνεται πληγωμένος όταν κά­ποιος του θίγει το ΕΓΩ, και για όφελος της ματαιοδοξίας του θυσιά­ζει τους άλλους, για να αποκτήσει εκείνο που θαυμάζει στον κόσμο, το αστραφτερό αυτοκίνητο, το πολυτελές σπίτι, τα κομψά κουστού­μια κλπ.... δεν τον πειράζει, αν για να μαζέψει τα χρήματα που χρει­άζεται για να αποκτήσει αυτή την κούφια Καύχηση, πρέπει να εκμε­ταλλευθεί πολλούς ανθρώπους.» 

«Έτσι λοιπόν αδελφοί, η υπεροψία και η ματαιοδοξία είναι επικίνδυνες, και επίσης είναι σοβαρά επικίνδυνη η ζήλια και η νοη­τική απασχόληση. Οι νοητικές απασχολήσεις είναι σαν μύγες ας πούμε, χιλιάδες ΕΓΩ των νοητικών απασχολήσεων που φτερουγί­ζουν στον νου, περιμένοντας κάτι για να διαμορφώνουν προβλήματα.»

«Έτσι, όπως οι μύγες σταματάνε με έναν αστόχαστο τρόπο πάνω στις βρωμιές, και πάνω στα φαγητά, πάνω σε οτιδήποτε βρί­σκουν, έτσι είναι επίσης το σμήνος των ΕΓΩ των νοητικών απασχο­λήσεων. Αυτά περιμένουν κάτι στο οποίο να καθίσουν για να δια­μορφώσουν νοητικές απασχολήσεις, μια σκέψη, μια λέξη, μια ιδέα, μια θεωρία, και οποιοδήποτε πράγμα, δεν πειράζει ό,τι και να είναι. Τα εγώ των νοητικών απασχολήσεων περιμένουν μόνο την στιγμή να μπορούν να διαμορφώσουν προβλήματα, και επιπλέουν στον νου.»

Ο ματαιόδοξος νους και ο υπερήφανος νους ψάχνει να βρει κάτι ν' ασχοληθεί, δεν έχει σημασία τι είναι αυτό, αρκεί ας πούμε να είναι κάτι το ενδιαφέρον από μια ομάδα ανθρώπων, ώστε να γίνει κοινωνικά αποδεκτός, για να το δέσουμε με αυτό που είπαμε προηγουμένως όσον αφορά τα κοινωνικά δίκτυα και συγκεκριμένα το facebook. Καθότι βέβαια ο καθένας μας έχει μια προσωπικότητα λίγο ή πολύ εσφαλμένη, καλό θα είναι να συλλογιστούμε, εάν δεν υπήρχε το facebook, θα ασχολούμασταν με τα πράγματα που ασχολούμαστε; Και περαιτέρω αν δεν υπήρχε το ίντερνετ θα ασχολούμασταν με τα πράγματα που ασχολούμαστε και απασχολούμαστε;

Θα είχαμε τις ίδιες ανησυχίες; Έρευνες από πανεπιστήμια έχουν δείξει πως τα κοινωνικά δίκτυα και ο βασιλέας του το facebook αυξάνουν τα επίπεδα του άγχους. Άγχος για το αν κάποιος μας έκανε like, άγχος για το αν μας δέχτηκαν για φίλο, ή άγχος αν απάντησαν αντίθετα στην ανάρτηση της διαφορετικής μας γνώμης. Μοιάζει σαν η επιβεβαίωση του like να είναι μια τροφή, η τροφή της στοργικότητας που λείπει από την καθημερινότητα μας, η αγκαλιά που μας λείπει από το έτερον ήμισυ, από τους γονείς, από τους φίλους κλπ. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το ίντερνετ γενικά καθότι εμπρός στα κοινωνικά δίκτυα μοιάζει απλώς με μια απρόσωπη εφημερίδα, ενώ το facebook, μοιάζει με ένα μικρό προσωπικό θέατρο του εαυτού μας, όπου εμείς είμαστε οι σκηνοθέτες, οι σεναριογράφοι και οι ηθοποιοί. Είναι η εικονική προέκταση της ψυχολογικής μας πραγματικότητας που απλόχερα και επισπευσμένα "προσφέρουμε" επιδεικτικά στους άλλους.

Βέβαια δεν μπορούμε να καλύψουμε τόσο απλά αυτό το τεράστιο θέμα που έχει τόσες ψυχολογικές προεκτάσεις όσο η ίδια η ψυχολογία, αλλά μας ενδιαφέρει να κάνουμε μια σύνδεση με την Εσωτερική ψυχολογία της Αυτογνωσίας όπου ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει τι του συμβαίνει και να συλλογιστεί μέσα από αυτό ώστε να ανακαλύψει πως αλληλεπιδρά με αυτά τα κοινωνικά δίκτυα, περαιτέρω πως επιδρά με το κοινωνικό γίγνεσθαι και περιβάλλον και βαθύτερα ποιά είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητάς του.

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά άρθρα όπου μιλούν για τους ενοχλητικούς τύπους του facebook, που μοιάζει σαν μια πρόχειρη μελέτη που θα αποτελούσε καλή τροφή για συλλογισμό. Θα αντιγράψουμε μερικούς τύπους που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο:

• Η Κυρία Μιζερίδου: «Άλλη μια μέρα δίχως σκοπό», αναφέρει η επιγραφή στη σελίδα της, δίπλα από την κακοφωτισμένη φωτό που τη δείχνει να κοιτάζει κάπου στο κενό με μια συνειδητοποιημένη υπαρξιακή απελπισία – ή κάτι τέτοιο.

• Ο μπαμπάκας: Μόλις ανέβασε μια ακόμα φωτό του μπέμπη του, η οποία χρονικά απέχει δυο περίπου δευτερόλεπτα από την προηγούμενη λήψη που είχε ανεβάσει λίγο (πολύ λίγο) πριν.

• Ο «γκράντε»: Μόλις επέστρεψε από σκι στις Άλπεις κι ετοιμάζεται για σέρφινγκ στο Κέιπ Τάουν, ενώ μόλις ακύρωσε το Μπαλί γιατί δεν έβρισκε σουίτα. Άπειρες φωτό από τις περιπέτειές του που όλες φωνάζουν «δούλευε κορόιδο, εγώ ξέρω να ζω». Κρύβε λόγια, γιατί παραμονεύουν και hitech διαρρήκτες…

• Ο marketeer: «Ουάου, αυτό το μαγαζί έχει φοβερές τιμές!». Δήθεν άσχετος που δήθεν ανακάλυψε το μαγαζί που στην ουσία είναι η δική του επιχείρηση. Πάει πακέτο με όλους τους DJs και τους promoters των clubs που σε ρωτάνε κατά δεκάδες αν θα πας στο τάδε ή στο δείνα event.

• Η σχεσιτζού: «Η Ρομίνα είναι σε σχέση. Η Ρομίνα είναι single. Η Ρομίνα είναι complicated. Η Ρομίνα είναι ξανά σε σχέση».

• Ο λιώμας: Πάντα με φωτό στις οποίες απεικονίζεται να κατεβάζει σφηνάκια ως σαφή απόδειξη ότι περνά καλά («Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο…»)

• Ο TGIF: Αναφωνεί κάθε Παρασκευή “Πααααρασκευή! Παααρασκευή! Επιτέλους Πααααρασκευή!”

• Ο «τα postάρω όλα»: “Ααααχ, παγωτό φράουλα, τέλειοοοοο! Ααααχ, μπούζι το νερό στο ντους! Μπρρρρρρρ! Ααααααχ, με τσίμπησε μια σκνίπα! Κλαααααψ».

• Ο «ημεϊλήθιος» στο inbox σου: «Αγαπητοί μου φίλοι, να έχετε όλοι σας μια καλή μερα κι έναν καλό μήνα και μια καλή εβδομάδα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, σας στέλνω άλλη μια μυστική συνταγή της γιαγιάς μου για κουλουράκια»…

• ο αντιρρησίας : χαρά του και βασική του απασχόληση να κοντράρει τις αναρτήσεις των άλλων! Πουλάει εξυπνάδα εκ του ασφαλούς χωρίς να προσφέρει τίποτε το ουσιαστικό.

• The missionary man. Ολες του οι αναρτησεις ειναι σχετικές με το πώς θα διαφωτίσει/αφυπνίσει/προβληματίσει τους αλλους , με αφορμή το πνευματικό αντικείμενο της αρεσκείας του.

πηγή

Βέβαια οι περισσότερες δημοσιεύσεις τέτοιου τύπου έχουν χιουμοριστικό χαρακτήρα και κυκλοφορούν ποικίλες στο διαδίκτυο, αλλά φανερώνουν κατά μεγάλο μέρος την αλήθεια. Έτσι έχουμε πολλούς Αυτόκλητους Σωτήρες, πολλούς Επαναστάτες χωρίς αιτία, Επαναστάτες του Καναπέ, Επιδειξιομανείς κλπ. κλπ. Δεν είναι όμως κάτι το φανταστικό που λείπει και από την καθημερινότητά μας, αν συλλογιστούμε λίγο όλα αυτά τα βρίσκουμε γύρω μας και δεν χρειαζόμασταν τα κοινωνικά δίκτυα και το facebook για να μας τα υποδείξουν. Αλλά σαν να φαίνεται ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο χαλαροί με το "status" τους, την ηλεκτρονική τους προσωπικότητά δηλαδή, και αφήνονται λίγο περισσότερο ως προς αυτά που τους αρέσουν, φανερώνοντας μας λίγα πράγματα παραπάνω γι' αυτούς, τις προτιμήσεις τους. Κάποιοι το κάνουν εντελώς αθώα, και κάποια άλλοι πιο πονηρά. Κάποιοι το κάνουν πιο συνειδητά και άλλοι πιο υποσυνείδητα. Αλλά το σημαντικό είναι ότι βάζουν μπροστά την Προσωπικότητά τους ως αυτό που πραγματικά είναι. Έτσι έχουμε μία προσωπικότητα που συμφωνεί με μία άλλη, δύο ή τρεις προσωπικότητες που διαφωνούν, που κάνουν like επιβεβαιώνοντας ο ένας τον άλλον, που φτιάχνουν ομάδες κλπ.

Και όλα αυτά παίρνουν πάρα πολύ χρόνο, και ο καθένας χάνεται στον μικρόκοσμο του, της αυτοεπιβεβαίωσης του, ως ένα θλιβερό φάρμακο -που είναι ταυτόχρονα και φυλακή- ενάντια στην ΜΟΝΑΞΙΑ. Χρόνος που ο καθένας θα μπορούσε να αφιερώσει πραγματικά στον εαυτό του, ώστε να αυτογνωριστεί πραγματικά και να κάνει κάποια πράγματα γι' αυτόν και περισσότερο για τους άλλους. Αυτό βέβαια απαιτεί μια εσωτερική εκπαίδευση και κατεύθυνση ώστε ο άνθρωπος να καταλάβει την σημαντικότητα αυτού του πράγματος που ονομάζεται αυτογνωσία.

Θα σας παραθέσω μερικά αποσπάσματα που ξεχώρισα πάλι από τον Δάσκαλο Σαμαέλ πάνω στην εσφαλμένη προσωπικότητα:

«Πραγματικά, η εσφαλμένη εκπαίδευση προκαλεί πολλή ζημιά. Λέω ότι η εκπαίδευση που ένας λαμβάνει στο νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο και στο πανεπιστήμιο, είναι εσφαλμένη διότι δεν είναι συσχετισμένη με κανένα από τα αυτόνομα και αυτοσυνειδητά μέρη του ΕΙΝΑΙ. Όντας εσφαλμένη, πλαστογραφεί τους πέντε κυλίνδρους της μηχανής και τρέφει πολλά «ψυχικά απάνθρωπα ακόλουθα».  

«Ένας άνθρωπος με εσφαλμένη προσωπικότητα, πολύ ενδυναμωμένη, είναι ένας άνθρωπος που δεν είναι διατεθειμένος να ξέρει να ακούει, που δεν ξέρει να ακούει. Πάντα ακούει τις υποκειμενικές φωνές, τις υποσυνείδητες, τις υποανθρώπινες των πέντε κυλίνδρων της οργανικής μηχανής. Οι μόνες φωνές που ξέρει να ακούει είναι αυτές της εσφαλμένης προσωπικότητας. Πάντα είναι γεμάτος από γνώσεις, δεν αφήνει ένα άδειο μέρος που να μπορεί ένας εκπαιδευτής να καταθέτει τον Λόγο.»

 «Θα μπορούσαν να είναι ευτυχισμένα τα ανθρώπινα όντα αν δεν κατείχαν την Εσφαλμένη Προσωπικότητα, δυστυχώς όμως όλος ο κόσμος την κατέχει.»

 «Σε απουσία της Εσφαλμένης Προσωπικότητας θα ζούσαμε σε έκσταση. Πόσο μακάριοι θα αισθανόμαστε! Όμως δυστυχώς οι άνθρωποι όλοι κατέχουν την Εσφαλμένη Προσωπικότητα και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Είναι αναγκαίο για μας το να προσπαθήσουμε να καταστρέψουμε την Εσφαλμένη Προσωπικότητα. Είναι δυνατόν αυτό αν κάνουμε την σωστή ανάλυση του ΕΓΩ της Ζήλιας, της Ματαιοδοξίας, των Νοητικών απασχολήσεων, της Υπερηφάνειας κλπ., κλπ.»

 «Η προσωπικότητα είναι ενεργητική, γεννιέται με τις συνήθειες, τα έθιμα, τις ιδέες, κτλ. κατά τη βρεφική ηλικία και ισχυροποιείται με τις εμπειρίες της ζωής. Τόσο η προσωπικότητα όσο και το εγώ πρέπει να αποσυντεθούν.»

 «Το εγώ χρησιμοποιεί την προσωπικότητα σαν όργανο δράσης. Ο περσοναλισμός είναι αποτέλεσμα αυτού του μείγματος εγώ και προσωπικότητας. Η λατρεία της προσωπικότητας επινοήθηκε από το εγώ. Πράγματι, ο περσοναλισμός γεννά εγωισμούς, μίση, βία κτλ.»

 «Ας σκεπτόμαστε πάνω στο τι είναι η ευτυχία του ΕΙΝΑΙ, και τι είναι αυτό που είναι Εσφαλμένη προσωπικότητα.» 

 «Το ΕΙΝΑΙ είναι στον εαυτό του ευτυχές, άπειρα μακάριο. Όταν εξαλείφουμε την Εσφαλμένη Προσωπικότητα μένουμε στην πλήρη ευτυχία του ΕΙΝΑΙ, τότε ευχαριστιόμαστε την μακαριότητα. Δυστυχώς πολύ λίγοι είναι αυτοί που απασχολούνται με αυτό το είδος μελέτης, σπάνιοι είναι αυτοί που πραγματικά προσπαθούν να αυτοεξετάζονται βαθιά.»

Samael Aun Weor – αποσπάσματα από διάφορα βιβλία

Το Είναι μας, αυτό το κλάσμα του Θεού που μας αντιστοιχεί, και η Ουσία από την οποία αποτελείται η ψυχή μας, το ψυχικό υλικό, είναι ότι πιο αγνό έχουμε μέσα, και εφόσον βγάλουμε από πάνω μας τα αρνητικά στοιχεία, τα εγώ, τότε βλαστάνουν οι αρετές, και βιώνουμε την μακαριότητα, την ευτυχία, την ευδαιμονία που αναφέρει παραπάνω ο Δάσκαλος. Στον Ινδουισμό αυτό το λένε ΣΑΤ-ΤΣΙΤ-ΑΝΑΝΤΑ δηλαδή η αγνή αίσθηση της Ουσίας, η Ευδαιμονικότητα, -η καθαρή Επίγνωση-Συνειδητότητα και η Μακαριότητα.

Εάν κάποιος βιώνει αυτές τις καταστάσεις του Είναι, του αληθινού του Πνεύματος, δεν έχει ανάγκη για επιβεβαίωση ή για αυτή την ψεύτικη αυτοπεποίθηση, ούτε προσκολλάται στις εφήμερες ματαιότητες αυτού του κόσμου. Όποιος βιώνει έστω τα Ανώτερα Συναισθήματα που εκπηγάζουν απο το Είναι γεμίζει νόημα την Ζωή του και φέρνει πιο κοντά του τον Θεό και τον Παράδεισο εδώ και τώρα.

Δεν μιλάμε απλώς για μια θρησκευτική μόδα ή για λόγια στερούμενα νοήματος ή εμπειρίας αλλά για την ίδια την εμπειρία, το βίωμα. Μέσα από το βίωμα μπορεί να γνωρίζει εξάλλου κάποιος τον Εαυτό αναζητώντας -τι το πιο φυσικό- αυτόν που βιώνει. Έτσι σιγά σιγά μέσα από την προσπάθεια και τον αυτοσυλλογισμό, ενσαρκώνει τις ιδιότητες της αλήθειας αυτής που βιώνει και έτσι είναι πως οι λανθάνουσες ιδιότητες που όλοι οι άνθρωποι έχουμε, ξυπνάνε με τα ανάλογα αποτελέσματα.

Εάν θέλουμε να κάνουμε κάτι πιο πνευματικό πρέπει να αναλογιστούμε για την Προσωπικότητάς μας και αυτήν την σύγχρονη του προέκταση φυσικά που είναι το facebook ή οποιαδήποτε άλλα κοινωνικά δίκτυα τέτοιου τύπου. Δεν είναι κακή η πλατφόρμα, ή το διαδίκτυο αλλά ο τρόπος που το χρησιμοποιούμε. Η τριβή με την κοινωνία είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο για όλους εμάς που θέλουμε να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, γιατί είναι ένας καλός ψυχολογικός καθρέπτης του εαυτού μας, αρκεί να ρίξουμε αυτό το σκληρό προσωπείο, αυτόν τον τοίχο που μας περιβάλλει και μας κάνει σκληρούς και άκαμπτους μην αφήνοντας μας να δούμε την αντανάκλαση του ίδιου μας του εαυτού στους άλλους.

Επιπλέον αυτή η ταύτιση που βιώνουμε, ή με άλλα λόγια η απορρόφηση που "μας συμβαίνει" μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και κατ' επέκτασιν στα κοινωνικά δίκτυα, είναι κάτι το επιπρόσθετο το οποίο μας εμποδίζει να ξεκολλήσουμε από αυτά και να προχωρήσουμε σε άλλες δραστηριότητες που πολύ συχνά θέλουμε να κάνουμε. Έτσι καθίσταται πολύ δύσκολο να έχουμε ΕΠΙΓΝΩΣΗ του εαυτού μας όταν κάνουμε κάποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες, ειδικά εάν δεν έχουμε εξασκηθεί στο να έχουμε ένα στοιχειώδη ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ. Κατ' επέκτασιν είναι ακόμα πιο δύσκολο να ρίξουμε τα τείχη της εσφαλμένης προσωπικότητας μέσα απ' αυτήν την δραστηριότητα.

Έτσι λοιπόν συμπερασματικά καταλήγουμε ότι θα είναι καλό να προσπαθήσουμε να αποτραβηχτούμε από αυτό, ειδικά αν μας ενδιαφέρει η Αυτογνωσία και η Ατομική μας Ανέλιξη, που πιστεύω ότι κανένας με αντίθετη φορά κατεύθυνσης δεν θα διάβαζε και το παρόν κείμενο, ώστε να αποταυτιστούμε από αυτό και να παρατηρήσουμε ποια είναι αυτή η μηχανική ταύτιση που έχουμε μέσω αυτού και ποια η γοητεία που μας ασκεί.