Διανοητικές συλλήψεις...

Πολλές φορές έχουμε διανοητικές συλλήψεις, οι οποίες εντυπωσιάζουν... και εμάς τους ίδιους! Αλλά που στ' αλήθεια κρύβεται η Ουσία, αν όχι στην Αφύπνιση της Συνείδησης και στο πραγματικό Βίωμα του Αληθινού, του Νταρμάτα, της Αυτότητας; Υπάρχουν δύο ειδή φωτός, ένα Αυτόφωτο και ένα Ετερόφωτο... Το ένα είναι το Φως του Ισχυρογνώμονα, το Ψεύτικο Φως του Διανοητικού και του Αισθησιασμού και το άλλο είναι Αληθινό Φως του Είναι. Όταν το διανοητικό παύει να αποζητά να έχει δίκαιο, τότε ο νους παραμένει έτοιμος -κενός- για να δεχθεί το καινό- το καινούριο, το Αληθινό Φως. Πρώτα κενότητα, μετά φωτισμένη κενότητα. Αυτό είναι το βάθος του Μο Τσάο και του Ζεν-Τσαν-Ντυάνα πραγματωμένο. Φυσικά όταν ο άνθρωπος κάνει αυτές τις παραδοχές το εγώ εξεγείρεται πανηγυρικά, δημιουργώντας αρνητικά συναισθήματα, φόβο, υπερηφάνεια, και σκέψεις αμφισβήτησης και εσωτερικής σύγκρουσης. Το εγώ φοβάται την κενότητα, γιατί ξέρει πως μέσα από την κενότητα θα αποκαλυφθεί η αληθινή του φύση. Φοβάται την κενότητα γιατί ο Θεός- το Είναι θα γεμίσει αυτή την κενότητα, και αυτό δεν είναι ένα Διανοητικό Τέχνασμα. Έχει γραφτεί, θα έχεις ένα Θεό. Δεν μπορούμε να προσκυνάμε τον Διανοητικό Μαμμωνά και ταυτόχρονα να λατρεύουμε και το Είναι, γιατί κάποιον από τους δύο θα κοροϊδεύουμε. Και αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι άνθρωποι είναι ειδικοί στο να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Γι' αυτό για να ξεκινήσουμε το μονοπάτι πρέπει να γίνουμε τρομακτικά ειλικρινείς. Το άλλο είναι να ποθήσουμε την απελευθέρωση με αγνότητα με όλο μας το Είναι.