Περί του λόγου ο λόγος

Περί του λόγου ο λόγος. Και περί του λόγου των πνευματικών ανθρώπων. Ή να βάλω το «πνευματικών» σε εισαγωγικά; Εν πάση περιπτώσει αυτών όσων ενασχολούνται με πνευματικά θέματα, για να είμαστε σαφείς!

Ο λόγος εφόσον ενασχολείσαι με το πνεύμα αγαπητέ μου φίλε, ο λόγος σου, πρέπει να είναι απλός, όσο απλό είναι και το πνεύμα, όχι σύνθετος και δαιδαλώδης, όχι σκιερός και ακατάληπτος.

Το πνεύμα είναι φως, και το φως φωτίζει τα πάντα και δείχνει τα πάντα στην μορφή τους όπως αυτή είναι. Δεν υπάρχει κάτι για να κρυφτεί υπό το φως. Και έτσι είναι και ο λόγος αυτού που βλέπει με το φως της ψυχής του. Δεν μιλάω για λογικές πράξεις του νου, και λογαριασμούς, μα μήτε για ακαδημαϊκή μόρφωση και σπουδές. Μιλάω για την απλή την γλώσσα που βλέπει τα πράγματα, που μιλάει για την αγάπη των παιδιών, που μιλάει για τα λουλούδια της άνοιξης, που μιλάει για τον Θεό με ζέση απ’ την καρδιά, γιατί μιλάει απ’ την καρδιά.

Ο νους… ο Λαβύρινθος του Νου, κρύβει πολλούς Μινώταυρους… και οι λαβύρινθοι των Θεωριών, είναι παιχνιδίσματα του νου, και όχι ενός Ανώτερου Νου που βιώνει την Αλήθεια αυτή, καθεαυτή αυτούσια, και απολυτρωτική όπως η στεριά για τον ναυαγό. Μιλάω για ένα νου στα σκοτάδια της μη-γνώσης, της άγνοιας, και της σύγχυσης που μπερδεύει το φως που περνάει από μια χαραμάδα με την Αλήθεια, και την ερμηνεία που κάνει πάνω σε αυτή τη δέσμη φωτός την βλέπει αντικειμενική και την ορίζει πανάκεια.

Και προσπαθώντας να συνδυάσει τις διάφορες ερμηνείες πάνω στις διάφορες αχτίδες φωτός που περνάν από τις χαραμάδες, μπαίνει σε έναν ορθολογιστικό κυκεώνα εξηγήσεων, και μια μάχη με τις λέξεις, που δεν δείχνουν τίποτα παραπάνω από σύγχυση.

Είναι πολύ πιθανόν κάπου μέσα σε αυτόν τον σκοτεινό νου, να θρέφεται ο Μινώταυρος, από τους παραπλανημένους ταξιδιώτες που δεν έχουν αποκτήσει την εμπειρία, μήτε έχουν την δύναμη να τον αντιμετωπίσουν. Θα φανεί ο Θησέας στην ιστορία του δικού μας νου; Ή θα μας καταβροχθίσει ο τρομακτικός Μινώταυρος, μετατρέποντάς μας σε Μινώταυρο;

Κάθε μύθος πέρα από την ομορφιά του έχει την σημασία του, και κρύβει μέσα από την απλότητα του λόγου του, τα ίδια τα Μυστήρια της Φύσης μας, τα οποία είναι εκεί για να τα κατανοήσουμε, να τα βιώσουμε, να τα ενσαρκώσουμε.

Ο απλός λόγος, και ο λόγος που βγαίνει μέσα από την εμπειρία του Φωτισμένου Νου, ή του Μποδισίτα (bodhicittsa), μια κατάσταση που βιώνουμε όταν απελευθερωθούμε στιγμιαία ή μόνιμα από τον δυϊστικό νου, από τον εγωϊκό νου, από τον αισθητικό νου, ενεργοποιώντας την Ουσία μας, την Πρωταρχική μας Φύση ή Μπουδάτα (Buddhata).

Είναι σαν να ανοίγουμε την πόρτα από ένα σκοτεινό δωμάτιο και να βγαίνουμε στην ηλιόλουστη ημέρα. Το πώς θα βλέπουμε τα πράγματα, το πως θα βλέπουμε τον εαυτό μας, θα είναι πολύ διαφορετικό, και πολύ διαφορετική θα είναι και η περιγραφή μας για αυτά, πολύ διαφορετική θα είναι η θέασή μας γι’ αυτά και πολύ διαφορετικός θα είναι και ο λόγος μας για όλα αυτά.