Τα εγώ του Μυστικιστή

Μην ξεχνάτε πως στο εσωτερικό δρόμο δεν έχουμε μόνο τα "κοινά" εγώ ν' αντιμετωπίσουμε αλλά έχουμε και τα εσωτερικά, αυτά των μυστικιστών... Δηλαδή τα εγώ του στυλ εγώ είμαι ανώτερος άνθρωπος, πιο ξύπνιος, αυτός κοιμάται κλπ. Μυστικιστική υπερηφάνεια, μυστικιστική ματαιοδοξία, μυστικιστικός θυμός ! Επίσης μυστικιστική απληστία και μυστικιστική ζήλια, που είναι επίσης πολύ άσχημα και πρέπει να τα έχουμε υπ' όψιν μας... 

Τα εγώ ντύνονται τον μανδύα της αγιοσύνης και της καλοσύνης και της σοφίας και της φιλίας και της αδελφοσύνης, και των καλών πράξεων και της ανιδιοτέλειας. Αλλά το εγώ είναι μια στιγμιαία ΚΡΥΦΗ σκέψη, ελατήριο πολλών συνειρμών και ολόκληρων συμπεριφορών που φτάνουν να δικαιολογούν το ελάττωμα το οποίο μένει κεκαλυμμένο και ενώ φαίνεται κάποιος να κάνει ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ δεν μπορεί να δει πίσω από τις ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ του ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ ή τα όρια που ο ίδιος έχει θέσει, λόγω έλλειψης πρακτικής και αυτοσυλλογισμού. 

Έτσι κάποιος μπορεί να νοιώθει ότι τα πάει πολύ καλά αλλά στην πραγματικότητα να έχει κολλήσει μέσα σ΄ ένα μικρόκοσμο που ο ίδιος έχει ορίσει και έχει εγκλωβιστεί (όπως ο Σάκλας των αρχαίων Γνωστικών που είναι ουσιαστικά το εγώ) και να μην έχει εξοντώσει τον ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΦΑΡΙΣΑΙΟ. Αυτή είναι μια ικανότητα την οποία έχει το εγώ (γιατί το εγώ χρησιμοποιεί τον νου) να μας ξεγελά, και να κρύβεται, και αυτό μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με σοβαρή και εντατική ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ και ΑΥΤΟΑΝΑΛΥΣΗ, και τις κατάλληλες εργασίες που χρειάζεται να κάνουμε μετέπειτα για να διαλύσουμε αυτό το εγώ (εφόσον αυτό έχει ανακαλυφθεί).

Αυτές οι ψυχολογικές μαγικές κουρτίνες ή τα όρια ή ο εσωτερικός Φαρισαίος είναι ο ενδιάμεσος νους ή αυτός των πεποιθήσεων και οφείλεται για τις μηχανιστικές μας αντιδράσεις και φυσικά τον μηχανιστικό τρόπο ζωής και σκέψης. Έτσι και ένας μυστικιστής μπορεί να είναι ένας μηχανικός μυστικιστής, ένας μηχανικός εσωτεριστής άσχετα με τον δρόμο ή μονοπάτι στο οποίο ανήκει. Βέβαια αυτό έχει βαθμούς, όπως και η Αφύπνιση της Συνείδησης έχει βαθμούς, για να μην τα βάζουμε όλα σ΄ ένα τσουβάλι. Αλλά πάντα, μα πάντα θα υπάρχει αυτή η κουρτίνα (μέχρι την τελειοποίηση ή την απελευθέρωση) ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο ή υποσυνείδητο ανάμεσα στην Εγρήγορση και την Αυτοσυνείδηση, την Αυξημένη Αντίληψη που θα ανθίσει ουσιαστικά όταν εμείς γίνουμε φύλακες σ' αυτό το μεταίχμιο, και με το σπαθί της Θέλησης θα ορίσουμε το τι θα βγει απ' αυτήν, και θα το εξετάσουμε-καθορίσουμε και εν τέλει θα το διαλύσουμε εφόσον το ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ώστε να εξάγουμε από μέσα του αυτή την ενέργεια την οποία φυσικά θα επωφεληθούμε.

Εμείς πρέπει να σκοτώσουμε τον ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΦΑΡΙΣΑΙΟ, ώστε να μιλήσει μέσα στο ΝΟΥ μας και την ΚΑΡΔΙΑ μας κατευθείαν το ΕΙΝΑΙ, ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ και να μετέχουμε της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ η οποία θα μας αλλάξει ριζικά. Όσο συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι πιστεύουμε, δηλαδή να έχουμε πεποιθήσεις οι οποίες είναι υποκειμενικές, και προέρχονται από εικασίες, άλλες πεποιθήσεις, προαντιλήψεις, μιμήσεις κλπ., δεν μπορούμε να ξυπνάμε πραγματικά, δεν μπορούμε να ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ. Χρειάζεται ν΄ αλλάζουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε και τον τρόπο που αισθανόμαστε. Αυτά σύν την ΓΝΩΣΗ, την Διδασκαλεία, θα μας οδηγήσουν στο βίωμα της ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, της ΤΑΛΙΔΑΔ ή αλλιώς της ΑΥΤΟΤΗΤΑΣ δηλαδή ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ή το ΝΤΑΡΜΑΤΑ των Βουδιστών. Έτσι η Ουσία αυτοσυνειδητοποιημένη και αυτόπραγματωμένη βιώνει και μετέχει της ΑΛΗΘΕΙΑΣ της, και επιστρέφει με ΔΟΞΑ και ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ στον προορισμό της. Όλοι είμαστε εν δυνάμει Μύστες, και Δάσκαλοι, και Αυτοπραγματωμένα υπέροχα, όμορφα και άφατα όντα. Αλλά όσο φέρουμε μέσα μας το εγώ, τον εαυτούλη μου, είμαστε φτωχοί διάβολοι, μηχανικοί και ασυνείδητοι. Πρέπει πραγματικά να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Να μην πέσουμε στην οκνηρία, αλλά και ούτε στην μυστικιστική οκνηρία των θεωριών και της μη-πράξης. 

Οι θρίαμβοι είναι εσωτερικοί, και όσο μεγαλύτερες είναι οι δοκιμασίες και οι πόνοι, οι θρίαμβοι είναι μεγαλύτεροι, και πιο υψηλοί. Αλλά πρέπει να ξέρουμε πως το ΕΓΩ καραδοκεί να εκμεταλλευτεί την ΕΠΙΤΥΧΙΑ μας, που στην ουσία δεν είναι μας, αλλά του ΕΙΝΑΙ μας. 

Γι’ αυτό πρέπει να λέμε: «Είναι μου, σ’ ευχαριστώ για την πρόοδο μου, σ’ ευχαριστώ που μου έχεις επιτρέψει να είμαι στον δρόμο, σ΄ ευχαριστώ που μου έχεις δώσει μια τέτοια ευκαιρία να συμμετέχω στο ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ», και να κατανοούμε ότι τίποτα δεν μας έχει δοθεί πέρα από το ΕΙΝΑΙ, τίποτα πραγματικά δεν έχουμε καταφέρει μόνοι μας παρά να ακούσουμε και να ανταποκριθούμε στην φωνή του ΕΙΝΑΙ μας και της ΘΕΪΚΗΣ μας ΜΗΤΕΡΑΣ, και αυτό είναι ΚΑΘΗΚΟΝ μας, πέρα από κάθε λογική εξήγηση και εκλογίκευση.

~Κυανός Δράκος 2013~