Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Όσοι ισχυρίζονται ή και ακόμα διακηρύττουν ότι ο Θεός δεν υπάρχει, όχι επειδή το έχουν αποδείξει ή το πιστεύουν, ακριβώς το ίδιο πρόβλημα έχουν και όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει, το κάνουν απλά από αντίδραση για να προκαλέσουν τους υπόλοιπους έχοντες την αντίθετη γνώμη.

Προσωπικά πιστεύω ότι να ενστερνίζεται κάποιος την ανυπαρξία του Θεού βολεύει τα καθεστώτα, και κυρίως την Νέα Τάξη, γιατί μπορεί να βασιστεί
σ' ένα άκρως υλιστικό μοντέλο χειραγώγησης των μαζών οι οποίες ακολουθούν τυφλά.

Η ύπαρξη του Θεού, ιδωμένη καθαρά αντικειμενικά έξω από δογματικά θεολογικά πλαίσια, και στις πραγματικές θρησκείες βασίζονται στην Συμπόνια, την Αγάπη, τον Αλτρουϊσμό, πράγματα που είναι ακατανόητα από την επιστήμη ως όροι, γιατί πολλές φορές υπερβαίνουν κάθε κανόνα Λογικής, και φυσικά υπερβαίνουν και τις Ζωώδες Παρορμήσεις.

Η Ηθική αυτή που πηγάζει από την θεώρηση ότι ο Άνθρωπος έχει την δύναμη να Θεωθεί ή να Φωτιστεί, δημιουργεί ελεύθερους ανθρώπους, ελεύθερες κοινότητες, αντιδογματικές θεωρίες και φωτεινά θρησκευτικά κινήματα, τα οποία θεωρούν πολύ διαφορετικά τον κόσμο από ένα δυτικοκαπιταλιστικό μοντέλο βασισμένο απόκρυφα πάνω στον διαλεκτικό υλισμό.

Η Σύγχρονη Επιστήμη, που με εσωτερικούς όρους θα την ονομάζαμε σαφώς αντιχριστική, εξυπηρετεί την υλιστική πρόοδο και παρ' όλο που όχι μόνο ενστερνίζεται αλλά και χρησιμοποιεί την Λογική ως βάση της Επιστημονικής της σκέψης και θεώρησης, την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, παραλείποντας να εφαρμόσει κριτική θεώρηση απέναντι στα πολιτικά συστήματα, τις κοινωνικές ανισότητες, τους πολέμους, την φτώχεια, την λιμοκτονία, την εξαθλίωση, την καταπάτηση των ελευθεριών κλπ.

Εμφανίζεται επίσης ως η Προοδευτική Δύναμη, επιβεβαιώνοντας πολλές φορές την ανυπαρξία του Θεού μ’ έναν τελείως ανεύθυνο και υποκειμενικό τρόπο, στηρίζοντας τα επιχειρήματά της στο ότι οι ακριβείς παρατηρήσεις που έχουν οδηγήσει στα συμπεράσματα της ύπαρξης του Σύμπαντος δεν έχουν αποδείξει κάτι που να προσδιορίζεται από αυτούς πάντα ως Θεός, ή ως Πρωταρχική Δύναμη και Αρχή, και ότι η ίδια η Επιστήμη μπορεί να εξηγήσει τα πάντα. Αλλά ποιος είναι αυτός ο οποίος κάνει αυτές τις επιστημονικές παρατηρήσεις; Οι επιστήμονες παρατηρούν αλλά δεν γνωρίζουν ποιος είναι αυτός που πραγματικά παρατηρεί, δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, πως περιμένουν λοιπόν ν’ αναγνωρίσουν τα Μυστήρια του Σύμπαντος;

Από τα αρχαία χρόνια, μεγάλα Όντα, ιδρυτές θρησκειών και μη, μίλησαν για τα μυστήρια του Σύμπαντος χρησιμοποιώντας επιστημονικές μεθόδους πολύ πιο προηγμένες από της σύγχρονης επιστήμης και κατέγραψαν φυσικές και πνευματικές αλήθειες χωρίς την ανάγκη μικροσκοπίων ή επιταχυντών πρωτονίων κλπ.

Δεν είναι ανάγκη να χτίσουμε τεράστια οικοδομήματα για να πάμε μπροστά, δεν είναι ανάγκη να στείλουμε τους πρωτόγονούς μας πυραύλους στο φεγγάρι για να διαπιστώσουν πράγματα που τις περισσότερες των περιπτώσεων δεν πάνε την κοινωνία μπροστά, δεν προσδίδουν στον γενικότερο καλό, δεν γιατρεύουν την πείνα, την δίψα, την αρρώστια, τον καρκίνο κλπ.

Είναι κρίμα που ζούμε σε μια Μεγάλη Φυλακή, έτσι όπως μετατρέψανε τον πλανήτη μας, που δεν μπορείς να περπατάς ελεύθερα γιατί υπάρχουνε σύνορα είτε φυσικά με τα έθνη-κράτη, είτε θρησκευτικά, είτε πολιτικά, είτε ιδεολογικά, είτε χρώματος και φυλής. Από την γνωστή ιστορία μέχρι σήμερα δεν προοδεύσαμε και πολύ, περισσότερο θα λέγαμε πήγαμε πίσω απ’ ότι μπροστά, αλλά υπερηφανευόμαστε τόσο πολύ για τα κατορθώματά μας και ξεχνάμε τον Θεό.

Μας αρέσει να το παίζουμε Θεοί. Ενώ η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε Θεοί, αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Το εγώ, ο εγωϊσμός, η φιλαυτία, ο εγωκεντρισμός, ο υλισμός, η ματαιοδοξία, τα ελαττώματά μας που γίνανε δικαιώματά μας, είναι ψεύτικοι θεοί, θεοί που είναι πρόσκαιροι, εφήμεροι σαν άμμος που την αφήνεις να την πάρει ο άνεμος. Μόνο η αληθινή ψυχή μας έχει κάτι το θεϊκό, κάτι το όμορφο αλλά μέσα από τις πεποιθήσεις μας, τις προκαταλήψεις μας, τις απολυταρχικές μας τοποθετήσεις, τις αρτηριοσκληρωτικές μας στάσεις, τις μηχανιστικές μας αντιδράσεις και έναν επιφανειακό τρόπο ζωής την θάβουμε κάτω από τον βόρβορο της εγωϊστικής μας φύσης, των εγώ, των ελαττωμάτων μας.

Δεν ανακαλύψαμε ακόμα την θεραπεία στον καρκίνο, δυστυχώς, ενώ υπάρχουν τόσες μαρτυρίες θεραπειών για τον καρκίνο, τόσες εναλλακτικές θεραπείες με βότανα, με διατροφή, με ομοιοπαθητική και με ενεργειακές θεραπείες, αλλά και ακόμα της αλλοπαθητικής ιατρικής. Αλλά δεν επιτρέπει η επιστήμη του αντιχρίστου τον κόσμο να ξεφύγει, ούτε από τα πιστεύω του, ούτε από τα φιλοχρήματα δίχτυα της.

Δεν ανακαλύψαμε ακόμα την θεραπεία στην πείνα, τους λιμούς, την εξαθλοίωση, την παιδική εργασία, την καταπίεση. Όμως ανακαλύψαμε λεπτές τηλεοράσεις με τρισδιάστατη εικόνα, νέα μοντέλα υπολογιστών, νέα αυτοκίνητα, κλιματιστικά, φούρνους μικροκυμάτων, νέους δορυφόρους, γρήγορο ιντερνέτ, facebook, νέα ηχοσυστήματα κλπ. κλπ. κλπ. Η παχυσαρκία είναι πρόβλημα στον δυτικό κόσμο, τον «αναπτυγμένο κόσμο» με το υποανάπτυκτο πνεύμα που κοιτάει την καλοπέρασή του, και πραγματικά δεν κάνει τίποτα για τον διπλανό του, κλεισμένος ερμητικά μέσα στον φοβισμένο καταθλιπτικό του κόσμο, δεν θέλει ούτε ν’ ακούσει για τα βάσανα των άλλων ή όταν ακούει απαντάει κυνικά: «Και εγώ τι μπορώ να κάνω; Μπορώ εγώ να σώσω όλον τον κόσμο», ανάβοντας το τσιγάρο και κατεβάζοντας λίγο ουίσκι για να δροσιστεί το λαρυγγάκι μας.

Γιατί να μην μπορούμε έστω να κάνουμε λίγη προσευχή για όλα τα όντα που υποφέρουν ή να σκεφτούμε λιγάκι την αδικία που υπάρχει στον κόσμο ακόμα, γιατί να μην νευριάσουμε, γιατί να μην στεναχωρηθούμε, γιατί να μην γυρίσουμε να πούμε εγώ θα κάνω την διαφορά, εγώ νοιάζομαι.

Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τα προβλήματα της ανώριμής μας κοινωνίας και των Σκοτεινών Αρχόντων της Ανθρωπότητας, σκοτεινών γιατί ο νους τους είναι συσκοτισμένος, και στα μάτια τους έχουν τις παρωπίδες του προοδευτισμού οι οποίες δεν επιτρέπει να μπει το Φως της Αντικειμενικής Λογικής. Από πού πηγάζει η Λογική; Από τον Λόγο! Ο Λόγος είναι αυτή η λειτουργία της Υπερσυνείδησης, που είναι πέρα από τις εκλογικεύσεις του υλιστικού Νου, αλλά είναι ένας Νους Ανώτερος, ένας Νους Εσωτερικός που αντιλαμβάνεται την Ουσία των Πραγμάτων. Αυτός είναι ο Νους που διερευνά και αποκαλύπτει τα Μυστήρια του Σύμπαντος, Αυτός είναι ένα κομμάτι του Θεού, ο Θεός είναι μέσα μας.

Αλλά αυτό δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να το πιστέψουμε ασκεπτεί. Το καλύτερο είναι να το ανακαλύψουμε μόνοι μας και για να γίνει αυτό πρέπει να αναζητήσουμε με σθένος και επιμονή μέχρι να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα. Συνήθως οι άνθρωποι είναι ή ευκολόπιστοι ή δύσπιστοι. Αλλά τίποτα από αυτά δεν μας συμφέρει όταν είμαστε μπροστά στην Αλήθεια. Το καλύτερο είναι να έχουμε μια επιστημονική στάση, και να είμαστε σαν Επιστήμονες, περιμένοντας να δούμε τ’ αποτελέσματα και να στοχαστούμε πάνω σ’ αυτά. Όμως εδώ μιλάμε τώρα για μια εσωτερική επιστήμη, όχι μια Επιστήμη θρησκεία, όχι ένα δόγμα.

Γιατί έτσι έχει καταντήσει η Σημερινή Επιστήμη, που ως άλλη Εκκλησία του Μεσαίωνα έχει πάρει τα χαλινάρια στο παπικό αλάθητο, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και από την ακαδημαϊκή νομενκλατούρα και φυσικά από την υπέρμετρη αυτοαγάπη της. Δεν λέω βέβαια ότι ολόκληρη η Επιστήμη είναι δαιμονική, καθότι έχει βοηθήσει τον άνθρωπο, και μια τέτοια δήλωση θα ήταν απολυταρχική και μώρα. Αλλά η Επιστήμη Θρησκεία που σκοτώνει έμμεσα αντί να θεραπεύει, που αντιμετωπίζει τους ασθενείς ως χρήμα, που αντιμετωπίζει τον Άνθρωπο ως μια στατιστική, που εξυπηρετεί τον παραλογισμό που καταστρέφει τον πλανήτη και δεν εξεγείρεται, είναι μια Επιστήμη Αντιχριστική και πραγματικά Δαιμονική. Είναι μια Επιστήμη που πρέπει να την αντιμετωπίζουμε γι’ αυτό που πραγματικά είναι, ένας εχθρός της Λογικής, και ένας εχθρός της Ζωής.

Αυτό δεν αναιρεί τις ανακαλύψεις που διευκολύνουν την ζωή μας, αλλά συνήθως το τίμημα για τον Πλανήτη και την Μητέρα Φύση είναι μεγάλο. Θα μπορούσαμε να πούμε και για εμάς, αλλά πέρα από τον εαυτούλη μας, ο πλανήτης υποφέρει, τα δάση του Αμαζονίου μολύνονται και εξαφανίζονται για να ικανοποιήσουν την ακόρεστη πείνα ενός αδηφάγου είδους. Η Ανθρωπότητας έγινε σαν ένας ιός στον πλανήτη, σαν μια μάστιγα που καταστρέφει τον πλανήτη, την Μητέρα μας Γαία, χωρίς σεβασμό στο ίδιο του το είδος και τον Θεό.

Πρέπει να αποκτούμε κάθε μέρα και περισσότερη Συνείδηση. Να γινόμαστε κάθε μέρα οικολόγοι και να αγαπάμε την φύση, και να σκεφτόμαστε τι κάνουμε, και πως το κάνουμε ώστε να μην επιβαρύνουμε το περιβάλλον άλλο. Και δεν φτάνει μόνο να το κάνουμε για εμάς, αλλά πρέπει να ενημερώνουμε και άλλους τους συνανθρώπους μας, πώς να το κάνουν, γιατί αυτό είναι κάτι το οποίο μας αφορά όλους. Πρέπει να ερχόμαστε περισσότερο σε επαφή με την Μητέρα Φύση, με τα δάση μας, τα βουνά, τις θάλασσες, τα ποτάμια κλπ. κλπ. για να αποκτούμε αυτή την Συνείδηση της Αγαπημένης Μητέρας Φύσης, αν θέλουμε να χτίσουμε μια υγιή σχέση μεταξύ μας.

Να αποκτήσουμε περισσότερη Συνείδηση για τα ζώα και τα φυτά, και να μην τα πληγώνουμε γιατί είναι φίλοι μας, και δυστυχώς έχουμε ξεχάσει την γλώσσα της φύσης, την γλώσσα των ζώων, την γλώσσα της Ζωής. Να φροντίζουμε τους φίλους μας, να ταΐζουμε τα ζώα, να φυτεύουμε μερικά δέντρα κάθε λίγο, σε όλες αυτές τις απέραντες καμένες ή κομμένες εκτάσεις που κάποτε ήταν καταφύγιο για τόσα ζώα, πουλιά, σκίουρους, φίδια, ελάφια, κουκουβάγιες, ποντίκια, λαγούς, έντομα κλπ. Όσο αφήνουμε την Φύση γυμνή, τόσο και η Φύση μας εγκαταλείπει, τόσο μας καταδικάζει εμάς και τον πολιτισμό μας για την Δυσαρμονία που έχουμε προκαλέσει στο σύστημά της, και σαν ασθένεια που είμαστε θα θελήσει να αυτοθεραπευτεί και τότε αυτό θα σημάνει το τέλος τους παρασιτικού πολιτισμού μας. Εκτός και αν αρχίσουμε να ζούμε με Αρμονία, και σ’ επαφή με την Φύση, και να διδάξουμε με το παράδειγμά μας και άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο, ώστε να υπάρξει μαζική μεταστροφή, να υπάρξει λογική και πάλι.

Να αποκτήσουμε περισσότερη Συνείδηση από το σώμα μας, να το γνωρίσουμε γιατί το σώμα μας είναι ο Ναός του Ζώντος Θεού. Ο σημερινός άνθρωπος δεν ξέρει που είναι το συκώτι του, ή η σπλήνα του, και πραγματικά ούτε ξέρει πως αυτά λειτουργούν και με τον τρόπο ζωής που κάνουμε τα καταστρέφουμε, τα διαλύουμε, και οι ασθένειες έρχονται. Επιβαρύνουμε με κάθε τρόπο το λεμφικό μας σύστημα, και όλες αυτές οι λειτουργίες μας δεν είναι λειτουργίες που ανήκουν στο κεφάλι ενός γιατρού, ανήκουν στο σώμα μας, και πρέπει να τα γνωρίσουμε, να ψάξουμε, να μάθουμε, και να μην περιμένουμε ν’ αρρωστήσουμε για να μας τα πει κάποιος άλλος ή τότε ν’ αποκτήσουμε ενδιαφέρον. Η αυτογνωσία ξεκινά από το σώμα μας, και ο σεβασμός στο σώμα μας είναι σεβασμός στην Μητέρα Φύση που μας έχει δώσει αυτό το σώμα, και σεβασμός στον Δημιουργό των Πάντων, σύνθεση των οποίων αντιπροσωπεύει συμβολικά ο Μεγάλος Πάνας, που λάθος οι προκατειλημμένοι ταυτίζουν με τον Διάβολο… Είπαμε ο διάβολος, είναι αυτός που διαβάλει, είναι το εγώ που λέει αυτό είναι δικό μου και αυτό είναι δικό σου, είναι ο νους που ξεχωρίζει τα πράγματα και δημιουργεί αδικίες σ’ έναν κόσμο που τους χωράει όλους με ΑΓΑΠΗ.

Αγαπώντας το σώμα που ο Θεός μας χάρισε, μαθαίνουμε να αγαπάμε την Ζωή, προσέχουμε τι τρώμε, αποκτάμε ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ από πού αυτό προήλθε, αποφεύγουμε τα μεταλλαγμένα και όσο αυτό είναι δυνατόν και τις εντατικές καλλιέργειες (εάν έχουμε ένα μικρό πρεβάζι ας φυτέψουμε ότι μπορούμε και ας κάνουμε τις δικές μας καλλιέργειες, ακόμα και μια ντοματιά κάνει την διαφορά, όσο και να φαίνεται ασήμαντο). Να αναζητούμε εναλλακτικές θεραπείες και να ενημερωνόμαστε και να μην περιμένουμε ν΄ αρρωστήσουμε για να πάμε στον γιατρό.

Να μην χρησιμοποιούμε τα συμβατικά φάρμακα (των αντιχριστικών φαρμακοβιομηχανιών), εκτός και αν η κατάσταση μας είναι στο απροχώρητο. Βέβαια εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Συνήθως οι άνθρωποι φτάνουν στο τελευταίο στάδιο για να κοιτάξουν τον εαυτό τους και τότε οι φυσικές θεραπείες (για να μην χρησιμοποιήσω τον απαξιωτικό όρο εναλλακτικές) αποτυγχάνουν, όπως μάλλον θα αποτύχουν και οι «συμβατικές μέθοδοι» και αυτό είναι λογικό. Το άλλο μεγάλο πρόβλημά είναι ότι πλέον οι γιατροί και οι επιστήμονες της ιατρικής πλέον φοβίζουν τους ασθενείς τους, φέρνοντάς τους σε δύσκολη ψυχολογική θέση, τρομοκρατώντας τους, και πολλές φορές δίνοντάς τους φάρμακα τα οποία δεν χρειάζονται ή κάνοντας μια εγχείρηση η οποία δεν χρειάζεται χωρίς πολλές φορές να είναι καν απαραίτητη.

Από τα πιο απλά παραδείγματα είναι το πόσες γυναίκες γεννάν με καισαρική κόβοντας τελείως τον δεσμό που τον βρέφος πρέπει να έχει με την μητέρα. Ή πόσες εκτρώσεις γίνονται και με πόση ευκολία πράγμα που φυσικά οδηγεί σε καρκίνο της μήτρας. Ή πόσοι λανθασμένα διαγνωσμένοι καρκίνοι στην μήτρα έχουν συντελέσει στην αφαίρεση όλου του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Επίσης πόσες χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες έχουν υποβληθεί σ’ ανθρώπους με προχωρημένο στάδιο καρκίνου, που ούτως ή άλλως ήταν ξεγραμμένη δίνοντας μιας τρομερά πικρή γεύση στις τελευταίες στιγμές της ζωής τους; Και αυτά είναι ένα ένα-δυο παραδείγματα, που αφορούν μόνο τον καρκίνο.

Για να μην αναφέρω, τις αρρώστιες που προκαλεί η ίδια η Επιστήμη, αποτραβώντας μας μακριά από την Φύση, και βάζοντας μας σ’ έναν τρόπο ζωής αφύσικο, τον οποίο ο «πολιτισμός» μας δέχεται ως έχει, γιατί θεωρείται πολιτισμένο. Έτσι αναμφίβολα οι υπολογιστές μας βλάπτουν, οι τηλεόραση μας βλάπτει, τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα μας βλάπτουν, οι μεταλλαγμένες τροφές μας βλάπτουν, τα σωματίδια που διαχέουν στην ατμόσφαιρα μας βλάπτουν… Και όλα αυτά δεν τα βλέπουμε αμέσως, δεν ασθενούμε αμέσως, αλλά είναι μια μακροχρόνια διαδικασία στην οποία τα κύτταρα μας αλλοιώνονται και καταλήγουν να γίνονται εχθρικά απέναντι στον ίδιο μας τον οργανισμό, γιατί μέσα μας προκαλείται ανισορροπία. Το να βρούμε την ισορροπία είναι αναγκαίο, εάν θέλουμε να θεραπευτούμε και αυτό προϋποθέτει να έρθουμε σε μια υγιή επαφή με το σώμα μας, με την φύση και με το περιβάλλον μας.

Ένα άλλο πράγμα το οποίο μας αρρωσταίνει είναι επίσης τα Αρνητικά συναισθήματα και οι Αρνητικές σκέψεις. Εάν έχουμε αρνητικές συναισθήματα, αρνητικές συγκινήσεις και αρνητικές σκέψεις, αυτό παράγει μέσα μας οργή, παράγει θλίψη, παράγει αβεβαιότητα, παράγει φόβο και ανασφάλεια, παράγει ζήλια, παράγει σκληρότητα, και όλα αυτά οδηγούν σιγά σιγά σε ψυχοπαθολογικές ασθένειες, ασθενείς που πρώτα εμφανίζονται στην ψυχή μας, ανισορροπούν την ψυχολογική μας μηχανή και προκαλούν μέσα μας την ασθένεια. Η ασθένεια συνήθως έρχεται για να σταματήσει αυτόν τον παραλογισμό, είναι μια υγιής αντίδραση του Οργανισμού μας και της ίδιας μας της φύσης για να μας θεραπεύσει και να μας διδάξει. Όπως για παράδειγμα σε μια χώρα στην οποία υπάρχει τυρρανία, αδικία και καταπίεση, οι άνθρωποι φυσικά εξεγείρονται και επαναστατούν για να φέρουν το δίκιο και να ξεφορτωθούν τον δυνάστη ή τον κατακτητή που επιφέρει τόσα δεινά, οδύνη και δυστυχία. Έτσι είναι και στο σώμα μας. Γι’ αυτό από μία άποψη δεν πρέπει να πολεμάμε μια ασθένεια με ισχυρά φάρμακα (εφόσον δεν είναι ιογενής) αλλά να την αφήνουμε να μας θεραπεύσει, να συλλογιζόμαστε τρομερά πάνω σ’ αυτό που μας συμβαίνει, γιατί μας συμβαίνει και που οφείλεται (πάντα ψυχολογικά) και να λαμβάνουμε μόνο τα κατάλληλα βότανα για την επιτάχυνση της διαδικασίας ή την εξομάλυνσή της… Βέβαια αυτό που εδώ λέω προϋποθέτει μια Αυτογνωσία τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο, και μια στοιχειώδη γνώση της φυσικής ιατρικής… δεν λέω αυτά που λέω για να παίζουμε με την Ζωή και το Θάνατο, αλλά για να γνωρίζουμε το θαύμα του Θεού που είμαστε.

Η Σύγχρονη Επιστήμη βγάζει τον Θεό απ’ έξω, και όπως είπαμε στις μέρες μας είναι μόδα ο αθεϊσμός, που ουσιαστικά είναι δυτικοπρεπής κεκαλυμμένος διαλεκτικός υλισμός δηλαδή με απλά λόγια του δρόμου, λατρεία της ύλης. Είναι στο χέρι μας λοιπόν αν θα πάμε με την Επιστήμη του Θεού ή την Επιστήμη του αντίθερου, του Χριστού ή του Αντίχριστου.

Η Επιστήμη του Χριστού, είναι η επιστήμη που βασίζεται στις ανακαλύψεις των εσωτερικών μικροσκοπιών μέσω της παρατήρησης των εσωτερικών ματιών της ψυχής, σε ΑΡΜΟΝΙΑ με την Φύση και με τους ΝΟΜΟΥΣ του ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ και του ΘΕΟΥ.

Η Επιστήμη του Αντίχριστου είναι όσα αναφέραμε, είναι η επιστήμη που βασίζεται μόνο σε ότι είναι αντιληπτό με τον Αισθητικό Νου, και τον υποκειμενικό ορθολογισμό περιορισμένο στην σφαίρα δράσης της ακαδημαϊκά και θεωρητικά καθορισμένης αντιληπτικότητας του ανθρώπινου όντος αποκομμένου από την λεπτή ενεργειακή ψυχική αλληλεπίδραση που έχει με την φύση και με τα πνευματικά πεδία. Δεν ίσως ότι η Επιστήμη δεν γνωρίζει κατά ένα μέρος ή ότι οι Επιστήμονες, που είναι στην τελικοί άνθρωποι σαν όλους μας δεν ψυχανεμίζονται ή ότι δεν μπορεί να γνωρίσει, αλλά ότι αυτό που ελέγχει την Επιστήμη, ο Αντίχριστος δεν αποτολμά μια τέτοια προσέγγιση, γιατί απ’ αυτήν θα καταρρεύσει όλο το σύστημα που στηρίζεται στην Θρησκεία του Μαμμωνά, του Υλισμού, και του Άρχοντα αυτού του κόσμου….

Η Επιστήμη του Χριστού συμβαδίζει, με το άνοιγμα των Εσωτερικών Ματιών, με την Διαίσθηση, την Διόραση, την Ενόραση και τις Θείες Αποκαλύψεις. Είναι η Εσωτερική Επιστήμη της Γνώσης την οποία βρίσκουμε στον Ευθύ Δρόμο, τον κάθετο δρόμο, την στενή Οδό που οδηγεί από τη Γη μέχρι τον Ουρανό, από την ύλη μέχρι το Πνεύμα.

Ο Κάθετος Δρόμος είναι ο δρόμος αυτός της Ηθικής, και όταν βαδίζεται παράλληλα με τον Οριζόντιο Δρόμο σε Αρμονία μετατρέπει τον Άνθρωπο σ’ έναν Επιστήμονα της Ζωής.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να ΑΦΥΠΝΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ, να προσπαθήσουμε δηλαδή να ζούμε Συνειδητά από στιγμή σε στιγμή, εξαλείφοντας από την εσωτερική μας φύση τα ελαττώματά μας προχωρώντας σ’ αυτό το κάθετο Μονοπάτι που οδηγεί στην τελείωσή μας.