Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΕΛΙΟΥ

~Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΕΛΙΟΥ~

Στο Ινδουϊσμό υπάρχουν τα τρία γκούνας, ως οι τρεις ενέργειες του εκδηλωμένου σύμπαντος. Τα πάντα καθορίζονται από Ράτζας, από Τάμας, και από Σάτβα.

Αν το πάρουμε ως προς την τροφή Ράτζας είναι οι πολύ πικάντικες τροφές, ή αυτές που έχουν ως αποτέλεσμα Φωτιά στον οργανισμό μας, άρα και ένταση, θυμό, λαγνεία, πολλές σκέψεις κλπ.

Το τάμας είναι ακριβώς το αντίθετο ως πόλος και έχει να κάνει με τις τροφές που δεν είναι τόσο φρέσκες, ή κατεψυγμένα, πολυεπεξεργασμένα κλπ. Αυτές οι τροφές είναι πιο κοντά στην ακινησία, την αδράνεια, τον θάνατο, και προσκαλούνε στο οργανισμό μας πιο κρύα στοιχεία, πιο υλικά, δημιουργώντας εν συνέχεια αδράνεια, υλικότητα, οκνηρία, απληστία, προσκολλήσεις, φθόνους κλπ. κλπ.

Το Σάτβα είναι οι πιο φρέσκες τροφές, τα φρούτα, τα λαχανικά, και ότι γενικά είναι φρέσκο. Έτσι συντελούν στην ζωντάνια και την ομαλή δημιουργία του οργανισμού, και είναι η εξισορροπητική δύναμη, η οποία εξισορροπεί τις άλλες δύο ενέργειες. Γενικά είναι οι ΤΡΕΙΣ δυνάμεις του Σύμπαντος που φέρνουν σε κίνηση το Σύμπαν και την Δημιουργία, με Αρμονία ανάμεσα στην Ζωή και το Θάνατο. Να σημειώσω εδώ ότι το πολύ ράτζας και το πολύ σάτβας (η υπερκατανάλωση δηλαδή οδηγεί σε ταμασικές ενέργειες και αποτέλεσμα)... Έτσι πρέπει να υπάρχει μέτρο...

Τώρα αυτό προεκτείνεται από το φαγητό σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής. Όπως τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας και τα συναισθήματά μας, πάντα άρρηκτα συνδεδεμένα με το φαγητό και τις επιλογές μας.

Ο λόγος βασικά που το γράφω όλο αυτό είναι γιατί θέλω να συνδέσω αυτές τις Ενέργειες με τους Υπολογιστές αλλά και τις σύγχρονες τεχνολογίες οι οποίοι πλέον έχουν εισβάλλει και καθορίζουν πλέον την ζωή μας σε μεγάλο βαθμό…

Οι υπολογιστές ως μια ΡΑΤΖΑΣΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, καθότι φωτιά ηλεκτρισμός, κίνηση κλπ. δημιουργούν μέσα μας πολύ φωτιά. Τα μάτια συνδέονται με την Φωτιά, με το Συκώτι και με τις Εντυπώσεις (βλ. ανάλογος μεσηβρινός της κινέζικης Ιατρικής). Έτσι οι πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη, προκαλούν πολλά νεύρα, διαταραχές στην διάθεση, θυμό, προβλήματα πέψης, κατάθλιψη κλπ. Επειδή επίσης η οθόνη καταλήγει πολύ υπνωτική, ειδικά με το ιντερνέτ και τα κοινωνικά δίκτυα η πολυχρησία μας κάνει ΟΚΝΗΡΟΥΣ, ΑΠΛΗΣΤΟΥΣ, και μας ρίχνει στην αρειμάνια δίνη της ακινησίας, εμποτίζοντάς μας και δηλητηριάζοντάς μας με ΤΑΜΑΣΙΚΕΣ δυνάμεις.

Όλο και περισσότερο λείπει από την ζωή μας η άθληση, η δραστηριότητα, η κίνηση, δηλαδή τα ΣΑΤΒΙΚΑ και ωφέλιμα για το ΝΟΥ και το ΣΩΜΑ ως δραστηριότητες, και όλο αυξάνονται ΟΙ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΜΑΣ στην ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ με καινούρια "έξυπνα" κινητά και λιγότερο σκεπτόμενους και δραστήριους ανθρώπους. Ξεφεύγουμε δηλαδή από την φυσικότητα που έχει οριστεί από την ΘΕΪΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΑΡΧΗ και ριχνόμαστε σ΄ έναν σκοτεινό λαβύρινθο υλιστικής πληροφόρησης ταμασικής φύσης που φυσικά δεν μας προσφέρει αυτή την βαθιά ΓΝΩΣΗ των πραγμάτων του ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ αλλά την πολυμάθεια του ΦΑΟΥΣΤ, ο οποίος άργησε πολύ να κατανοήσει το μεγάλο λάθος του... Έτσι φαίνεται να είναι πλέον η κοινωνία μας, με το σύνολο των ανθρώπων της, η οποία ρέπει προς μια υλιστική αποθέωση της ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ, μπολιασμένη με μπόλικη ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ πάντα θεωρούμενη από έναν ταμασικό υλιστικό θρόνο προσκόλλησης.

Έτσι η τραγική εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας συλλογικά με τον εκμαυλισμό του πολιτισμού, την καταστροφή της φύσης και την τυποποίηση των πάντων δεν αύξησε την Συνειδητότητα, δεν πήγε μπροστά με τις νέες τεχνολογίες το συλλογικό γίγνεσθαι, αλλά λάτρεψε υποσυνείδητα την ψηφιακή δυνατότητα σε επίπεδο αποθέωσης και δημιούργησε νέες πλάνες προερχόμενες από την παραπληροφόρηση, την χαοτική και άσκοπη πληροφόρηση, το χάσιμο της ουσιαστικότητας, και το κυνήγι για ένα αμερικάνικο όνειρο μετατρεμένο σε παγκόσμιο εφιάλτη...

Έτσι είναι δύσκολο κάποιος πλέον να βρει αληθινούς Επαναστάτες γιατί εάν κάποιος δηλώσει Επαναστάτης αμέσως η ερώτηση είναι: «και ποιο είναι το μπλόγκ σας;». Θεωρώντας ότι μόνο με την ανταλλαγή και την αλληλεπίδραση των πληροφοριών δύναται να γίνει κάτι που θα αλλάξει κάτι, ενώ ουσιαστικά αυτό που γίνεται είναι να ανακυκλώνονται οι ταμασικές ενέργειες και να μετατρέπονται σε αδράνεια. Το ΦΩΣ της Γνώσης υποκαθίσταται από την Φωτιά του Θυμού και ακόμα και αυτή η τελευταία αν και θα μπορούσε να γίνει ορμητήριος δύναμη για μια αλλαγή καταλήγει να μεταστοιχειωθεί σε αρνητικές αδρανείς δυνάμεις, τοξίνες δηλαδή που δηλητηριάζουν τον ίδιο τον άνθρωπο που τις διαχειρίζεται λανθασμένα.  Οι αληθινοί επαναστάτες είναι έξω στην ζωή, είναι αμίλητοι, δεν θέλουν like, και επιβεβαιώσεις, δεν θέλουν να αυτόβαυκαλίζονται διακηρύττοντας τα μανιφέστα των ηλεκτρονικών τους αλληλοσυνδέσεων και εν τέλει μιας εικονικής πραγματικότητας που απέχει παράσάγκας από την ίδια την πράξη όπως απέχει η θεωρία από το βίωμα.

Πώς να περάσουμε όμως από την ΘΕΩΡΙΑ στην ΠΡΑΞΗ όταν είμαστε υπνωτισμένοι σε τέτοιο βαθμό, και σε αυτό δεν συναινεί μόνο η τεχνολογία αλλά και όλοι όσοι υποστηρίζουν τον τρόπο ζωής που υπνωτίζει; Και το κακό δεν σταματάει εκεί, αλλά το χειρότερο απ’ όλα είναι κάποιος να κοιμάται , να είναι υπνωτισμένος, να του το αποδεικνύεις και να μην το παραδέχεται! Αυτός που δεν κατανοεί ότι ονειρεύεται, ότι κοιμάται πως θα κάνει μια προσπάθεια για να ξυπνήσει; Και δεν μιλάω εδώ για μια μεταφυσική υπόσταση όπου η πραγματικότητα είναι ένα όνειρο, η λεγόμενη ΜΑΓΙΑ των Ινδουϊστών και η Σαμσάρα των ΒΟΥΔΙΣΤΩΝ κλπ. κλπ. Μιλάω για ένα πραγματικό ύπνο σε μια πραγματική πραγματικότητα, μια σουρεαλιστική κατάσταση αφηρημένης τέχνης όπου εμείς είμαστε εγκλωβισμένη μέσα στο πίνακα και εθελοτυφλούμε να δούμε πως είμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτή την κατάσταση, πως είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στο ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑΣ του ΠΛΑΤΩΝΑ, το περίφημο ΜΑΤΡΙΞ κλπ.

Πολλοί θέλουν να ξυπνήσουν στο αστρικό πεδίο, θέλουν να ΑΦΥΠΝΙΣΤΟΥΝ και να γίνουν ΒΟΥΔΕΣ, θέλουν να έχουν πνευματικές εμπειρίες, επαφές με ανώτερα όντα κλπ. αλλά άσχετα αν αυτές οι καταστάσεις είναι αληθινές ή όχι, τις περισσότερες φορές αυτά είναι φαντασιώσεις οι οποίες έχουν προκληθεί από τις ταινίες του Ιερού Ξύλου (κοροϊδευτική μετάφραση του Χόλυγουντ), και από σενάρια επιστημονικής φαντασίας αναμεμειγμένα με δόσεις αλήθειας, αλλά που στην τελική δεν αντιμετωπίζουν το πιο ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ δηλαδή τα εγκόσμια προβλήματα, στην καλύτερη των περιπτώσεων και στην χειρότερη μεταθέτουν το πρόβλημα σ’ ένα βαθμό ή σ’ ένα άλλο. Βέβαια η αλήθεια σε όλο αυτό είναι πολυεπίπεδη και υπάρχουν οι αιτίες των αιτιών, αλλά εστιάζομαι στην πλάνη του να ασχολείται κάποιος με το τιμόνι του πλοίου και να μην έχει ανοίξει τα πανιά και να μην έχει λύσει τους κάβους… Το ταξίδι φαντάζει μια όμορφη πιθανότητα… Και ενώ κάποιοι κυνηγάν τις πιθανότητες ξεχνάν ότι είναι δεμένοι με τις ίδιες τους τις αλυσίδες, που στην περίπτωση μας δεν είναι μόνο το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, δεν είναι απλά η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ μας ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΙΜΟΤΗΤΑ αλλά η πολύ ωραία ηλεκτρονική μας φυλακή, ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ μας, που όπως είπαμε προσφέρει πολύ τροφή για σκέψη, αλλά όχι πολύ ευκαιρία για ΔΡΑΣΗ.

Βέβαια μπορεί να υπάρξει η επιχειρηματολογία που λέει ότι κάθε εργαλείο είναι τι πως ο καθένας το χρησιμοποιεί, αλλά εδώ μπορούμε να αρκεστούμε να πούμε ότι εμείς οι Άνθρωποι δεν είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε ΑΓΝΑ και ΑΔΙΑΦΘΟΡΑ την ηλεκτρονική μας ταυτότητα γιατί δεν έχουμε ορίσει καν την φυσική μας ταυτότητα, και ουσιαστικά παραπατούμε σ’ ένα παράλληλο σύμπαν φυσική προέκταση ενός κόσμου ο οποίος δεν έχει απλώς ξεπεράσει τα ουσιαστικά του προβλήματα, αλλά τα προεκτείνει και τα μεταθέτει στο καινούριο δημιουργώντας νέα προβλήματα υγείας, νέα ψυχολογικά προβλήματα και ψυχασθένειες και νέα προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις προσφέροντας θετικά στην συλλογική ύπνωση.

Φαίνεται πως τα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ πλέον είναι ο πάτος του ΒΑΡΕΛΙΟΥ όπου εκεί θα ανακαλύψουμε φοβισμένοι την ανεπάρκειά μας να διαχειριστούμε τις γνώσεις ή την πολυμάθεια, και είτε τρομαγμένοι θα γυρίσουμε προς την πραγματική ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ του ΝΟΗΜΑΤΟΣ που έχουμε χάσει ή θα επανεφεύρουμε τον ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ δημιουργώντας μικρά άδεια ατομικά βαρέλια για τον καθένα ν’ ανακαλύψει.

Ο Άγιος Βούδας είχε δηλώσει πως ο Μηδενισμός είναι επικίνδυνος, και η Εξύψωση της Διανοητικής Υλιστικής Γνώσης είναι Αποθεοποιημένος Μηδενισμός, είναι αποστροφή από το Φυσικό και η οδός προς την Άβυσσο της Απώλειας. Είναι πραγματικά λυπηρό όταν ένας άνθρωπος χάνει το νόημα της ζωής, αλλά ακόμα πιο λυπηρό είναι ποτέ να μην συνειδητοποιήσει ότι το έχασε, και για να μην πως είναι πραγματικά αξιοθρήνητο το να το συνειδητοποιήσει και ποτέ να μην κάνει τίποτα γι’ αυτό.

Αυτό που μας τρώει τα σωθικά μέσα μας, είναι αυτό το κάτι που ποτέ δεν κάναμε, αυτό που παραλείψαμε, είναι η ΖΩΗ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ μέσα μας γιατί νοιώθει αδικημένη από τον τρόπο ζωής μας, ειδικά, ειδικά την σήμερον ημέρα.