Δευτέρα 21 Αυγούστου 2006

Φτηνά Παιχνίδια




Κάποτε όλοι παίζαμε με τα παιχνίδια μας, μεγαλώνοντας μερικοί από εμάς ακόμη παίζουν। Γυρνώντας σε τόπους αναμνήσεων, σκαλίζοντας το παρελθόν βρήκα και τα παιχνίδια που χα ως παιδί. Πιστόλια, νταλίκες, ήρωες επώνυμοι και ανώνυμοι, σπασμένες μαριονέτες, της φαντασίας μου τροφοδότες βαλμένα μέσα μου, αυτοκινητάκια που τρέχουν στους όμορφους δρόμους της αγνότητας που έχουμε κάπως και για κάποιο λόγω ξεχάσει. Βλέποντας τα όλα αυτά, τα περιεργάστηκα, και είδα πως δεν φτιάχνουνε πια τέτοια παιχνίδια. Σήμερα τα παιχνίδια είναι φτηνά σε υλικά, φτηνά στην κατασκευή, αλλά με υψηλή ποιότητα. Βέβαια και τα δικά μου παιχνίδια το ίδιο είναι σε σύγκριση με αυτά μιας παλιότερης γενιάς. Πάντως τιμώ τα παιχνίδια μου. Με ανέπτυξαν, με ζύμωσαν, με οδήγησαν στο βασίλειο του σκέπτεσθε και του φανταστικού. Κάποτε δεν ήταν έτσι. Τώρα στρατιές από βιομηχανοποιημένα παιχνίδια κατακλύζουν την αγορά, ανατάσσουν το πνεύμα, φτηνά πληρωμένα χέρια, πόλεμος στο παιχνίδι, πόλεμος για το πετρέλαιο που κινεί τα εργοστάσια, με αποτέλεσμα, μια σύγχυση, μια κατευθυνόμενη λογική της νέας γενιάς από το κεφάλαιο, προς το κεφάλαιο. Ο καταναλωτισμός που κρύβεται πίσω από την ελευθερία που του προσφέρει η δημοκρατία, προελαύνει στις δυτικές χώρες και παιδομαζεύει σαν άλλη Τουρκιά, τους γενίτσαρους της νέας τάξης, δογματίζει δημιουργώντας τα τηλεοπτικά θέσφατα, γαλουχώντας την κοινή γνώμη, δίνοντας έξυπνα κατασκευασμένα παιχνίδια στους ανιαρούς στρατιώτες της Σιδηράς εποχής, τροφή για σκέψη που δηλητηριάζει την ψυχή και το πνεύμα.