Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΦΩΣ {ο διαλογισμός}

Το Φως δεν βρίσκεται μόνο στο σώμα, ούτε μόνο έξω από το σώμα. Βουνά και ποτάμια και η μεγάλη Γη φωτίζονται από τον ήλιο και από το φεγγάρι. Όλα αυτά είναι αυτό το Φως. Γι' αυτό, δεν βρίσκεται μόνο μέσα στο σώμα. Η κατανόηση και η διαύγεια, η γνώση και η φώτιση και κάθε κίνηση (του πνεύματος) είναι επίσης και αυτό Φως. Γι' αυτό, δεν είναι απλώς κάτι έξω από το σώμα. Το Φωτεινό Λουλούδι του Ουρανού και της Γης γεμίζει όλους τους χιλιάδες χώρους. Αλλά, επίσης, το Φωτεινό Λουλούδι ενός σώματος περνάει από τον Ουρανό και σκεπάζει την Γη. Γι' αυτό, ακριβώς όπως κυκλοφορεί το Φως, έτσι και Ουρανός και η Γη, τα βουνά και τα ποτάμια στρέφονται όλα ταυτόχρονα μαζί του. Το μεγάλο κλειδί του ανθρώπινου σώματος είναι η συγκέντρωση του σπερματικού λουλουδιού του ανθρώπινου σώματος επάνω στα μάτια. Τέκνα προσέξετε. Αν έστω, και μιαν ημέρα, δεν εφαρμόσετε τον διαλογισμό, αυτό το Φως διαρρέει, ποιός ξέρει που. Αν διαλογιζόσαστε για ένα τέταρτο της ώρας μόνο, για να ακινητοποιήσετε δέκα χιλιάδες αιώνες και χίλιες γεννήσεις. Όλες οι μέθοδοι έχουν την πηγή τους στην ηρεμία. Αυτή η θαυμάσια μαγική δεν μπορεί να βυθομετρηθεί. 

Όταν, όμως, αρχίσει το Έργο, πρέπει κανείς να κατευθύνεται από το φανερό στο βαθύ, από το χοντροειδές στο αδιόρατο. Τα πάντα βασίζονται στην απουσία διακοπής. Η αρχή και το τέλος της εργασίας πρέπει να είναι ένα. Ενδιάμεσα, υπάρχουν στιγμές και δροσερές και πιό θερμές, αυτό εννοείται. Αλλά, το τέρμα πρέπει να είναι να φτάσει κανείς την ευρύτητα του Ουρανού και τα βάθη της θάλασσας, ώστε όλες οι μέθοδοι να φαίνονται πολύ εύκολες και βέβαιες. Μόνο τότε θα πετύχει. 

Όλοι οι άγιοι άνθρωποι κληροδότησαν τα παρακάτω ο ένας στον άλλο: Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς στοχασμό (φαν κάο). Όταν ο Κομφούκιος λέει: "Η Γνώση φέρνει τον άνθρωπο στο τέρμα". Ή όταν ο Βούδας το λέει: "Θέα της Καρδιάς" ή ο Λάο Τσε: "Εσωτερική όραση", όλα σημαίνουν το ίδιο. 

Ο καθένας μπορεί να μιλάει για στοχασμό, αλλά δεν μπορεί να γίνει κύριος του στοχασμού, αν δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη. Αυτό που πρέπει να αλλάξει με το στοχασμό είναι η αυτενσυνείδητη καρδιά, που πρέπει να κατευθυνθεί προς εκείνο το σημείο όπου το πλαστουργό πνεύμα δεν έχει ακόμα εκδηλωθεί. Μέσα στο σώμα μας των έξη ποδιών, πρέπει να αγωνιστούμε για την μορφή που υπήρχε πριν ακόμα γίνουν ο Ουρανός και η Γη. Αν σήμερα οι άνθρωποι κάθονται και στοχάζονται μόνο για μιά δυό ώρες, ατενίζοντας μονάχα τα δικά τους εγώ, και αυτό το λένε στοχασμό, πως μπορεί να βγεί τίποτα απ' αυτό; 

~Το Μυστήριο του Χρυσού Λουλουδιού κεφ. 3



Τι είναι ο ύπνος;

Τι είναι ο ύπνος; Τι είναι ο ξύπνιος; Τι είναι το όνειρο; Πρέπει να στοχαζόμαστε βαθιά πάνω σε αυτά τα πράγματα. Που τελειώνει το ένα και που αρχίζει το άλλο; Που είναι η Συνείδηση η οποία αυτοεπιγνούται της κατάστασής της; Ο Κρίσνα είπε στον Αρτζούνα: "Πρέπει να κατακτήσεις τον ύπνο". Αυτό σε όλα τα επίπεδα. Είναι ο φυσικός ύπνος, αλλά είναι και ο ψυχολογικός ύπνος. Εκείνος ο ύπνος ο οποίος είναι συνειδησιακός. Όταν ονειρευόμαστε ξύπνιοι, τι διαφορά υπάρχει από όταν ονειρευόμαστε στο κρεβάτι μας; Μα φυσικά ότι το σώμα μας είναι σε εγρήγορση. Αλλά που είναι ο νους μας εκείνη την στιγμή; Λέμε ότι είμαστε ξύπνιοι, αλλά δεν είμαστε ξύπνιοι ξύπνιοι! Είμαστε ξύπνιοι μισοκοιμισμένοι. Σε μια συζήτηση για παράδειγμα που χάνουμε κάποια κομμάτια ή δεν θυμόμαστε πως φτάσαμε στο τάδε θέμα, σημαίνει ότι κατά διαστήματα απουσιάζουμε από τον χώρο, δηλαδή δεν είμαστε παρών, δεν έχουμε μια παρουσία. Αυτό το προκαλεί το Εγώ, το προκαλεί ο ύπνος της Συνείδησης. Για να ξυπνάμε πρέπει να είμαστε στο ΕΔΩ και στο ΤΩΡΑ χωρίς προσπάθεια. Γι' αυτό πρέπει να ξεκουραζόμαστε καλά (να κάνουμε σοφή χρήση των ενεργειών μας), αλλά και να κάνουμε μια διαρκή προσπάθεια να είμαστε ΠΑΡΩΝ. Αυτή η συνεχής σκέψη ή αίσθηση μας οδηγεί προς μια ανώτερη κατάσταση Συνείδησης, την Υπερσυνείδηση ή Διαλογιστική κατάσταση ή Τουρίγια.

Για την μετάφραση της Ντάρματσάκρα-παβάτανα σούτρα (2 λόγια)

Σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση, πάνω στην Ντάρματσάκρα-παβάτανα σούτρα, έκανα μια διόρθωση της μετάφρασης του Πύρινου Κόσμου, για να είμαι ακριβής έκανα μια επαναμετάφραση πατώντας πάνω σε αυτή την μετάφραση η οποία βρίσκεται στο βιβλίο

Τι να κάνω για να γίνω σοφός;

Ένας νέος πήγε κάποτε σε ένα σοφό και τον ρώτησε «Κύριε, τι να κάνω για να γίνω σοφός;» Ο σοφός δεν απάντησε. Ο νέος επανέλαβε την ερώτηση και αφού μάταια περίμενε απάντηση, έφυγε τελικά για να επιστρέψει την επόμενη ημέρα. Ξανάκανε τότε την ίδια ερώτηση πολλές φορές, μα πάλι απάντηση δεν πήρε. Το έκανε αυτό για τρίτη μέρα και τότε ο σοφός τον οδήγησε σε ένα ποτάμι. Όταν έφτασαν σε κάποιο σημείο που είχε αρκετό βάθος, ο σοφός, έπιασε το νέο από τους ώμους και του βούτηξε το κεφάλι μέσα στο νερό. Κάποια στιγμή μετά από λίγη ώρα τον ελευθέρωσε κι αφού τον άφησε να πάρει μερικές ανάσες τον ρώτησε: «Γιε μου, κάτω από το νερό τι ζητούσες περισσότερο»; Ο νέος απάντησε «αέρα, αέρα ήθελα». «Δεν θα προτιμούσες πλούτη, απολαύσεις, δύναμη ή αγάπη γιε μου;» «Όχι ήθελα αέρα, και σκεφτόμουν μόνο αυτό», απάντησε ο νέος ξανά. Τότε ο σοφός είπε: «Για να γίνεις σοφός, πρέπει να επιθυμείς τη σοφία με τόση ένταση, όση επιθυμούσες τον αέρα. Πρέπει να αγωνιστείς γι’ αυτήν, αποκλείοντας κάθε άλλο σκοπό».

ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΡΟΧΟΥ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΑ


ΝΤΑΡΜΑ-ΤΣΑΚΡΑ-ΠΑΒΑΤΑΝΑ ΣΟΥΤΡΑ
(ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΡΟΧΟΥ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΑ (ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ)

Έτσι άκουσα. Κάποτε ο Μπαγκαβάτ (ο Ευλογημένος), έμενε στο Πάρκο των Ελαφιών στο Ισιπατάνα (το καταφύγιο των προφητών) κοντά στο Βαράνασι (Μπενάρες). Εκεί απευθύνθηκε στους πέντε σοφούς μοναχούς[1] (μπίκου) και είπε:
«Υπάρχουν δύο άκρα, Μοναχοί, που πρέπει να αποφεύγει ο άνθρωπος που έχει αποσυρθεί από τον κόσμο (sanyasi). Από την μία είναι ο εθισμός στις απολαύσεις των αισθησιακών ικανοποιήσεων, ο οποίος είναι χαμηλός, άξεστος, ο δρόμος των συνηθισμένων ανθρώπων, ανάξιος, και ανώφελος – και απ’ την άλλη ο εθισμός στον αυτοβασανισμό, ο οποίος είναι επώδυνος, ανάξιος και ανώφελος.
Υπάρχει όμως ένα μέσο μονοπάτι που αποφεύγει τα δύο άκρα και

Δεν είναι κακό να έχεις επιθυμίες...

Δεν είναι κακό να έχεις επιθυμίες, αλλά είναι καλύτερο να μην έχεις!

Έτσι ο νους θα μείνει ελεύθερος από τα αίτια που τον δένουν στην επιθυμία. Είναι καλύτερο ώστε να περπατήσει κάποιος στο μονοπάτι αυτό που οδηγεί στην εξάλειψη της δυστυχίας (της οδύνης), και άρα στην οριστική απελευθέρωση. 

Είναι καλύτερο όχι για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, αλλά για την μία και αληθινή ψυχή που ο καθένας φέρει μέσα, και προσκολλάται στα φαινόμενα και τις επιθυμίας, που προσδοκεί και περιμένει την ευτυχία να έρθει απ' έξω αντί από την αληθινή και νόμιμη ευτυχία που είναι η έμφυτή της ιδιότητα. 

Όταν η ψυχή αυτοθεαθεί και αυτογνωριστεί, αυτοκαθαρθεί, θα οδηγηθεί σταδιακά στον δρόμο της τελείωσής της, της αυτοπραγμάτωσής της. Και αυτό δεν γίνεται με πόλεμο, αλλά μέσα από κατανόηση. Ο πόλεμος είναι χρήσιμος μόνο για να καταλάβει την αλήθεια της, να κατανοήσει τον δρόμο της και να τον πάρει. Μετά από αυτό δεν υπάρχει γυρισμός. 

Πάνω στην εργασία για την εξάλειψη των εγώ {Η ΧΡΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ}


Στην εργασία για την εξάλειψη των «εγώ», μερικές φορές μπορεί να νομίζουμε ότι τα πάμε καλά ενώ, στην πραγματικότητα, είναι πιθανό να κάνουμε πολύ λάθος.
Α.Δ. Σαμαέλ {Μεγάλη Ανταρσία}

>>> Είναι σχεδόν αδύνατο για αυτόν που κοιμάται να μπορεί να είναι αντικειμενικός. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να καταλάβουμε ότι ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ. Η ταύτιση μας ρίχνει στην γοητεία, και η γοητεία στον ύπνο. Ο ύπνος της Συνείδησης, είναι να ξεχνάμε ν’ αναρωτηθούμε ποιοι είμαστε, να ξεχνάμε τι κάνουμε και να κάνουμε τα πράγματα μηχανικά, και να μην συνειδητοποιούμε που βρισκόμαστε την εκάστοτε στιγμή. Η Αφύπνιση, για παράδειγμα το κλειδί ΥΑΤ, είναι ένα ξυπνητήρι, που χτυπάει για να μας θυμίσει να μην ξεχνιόμαστε. Ή να μας υπενθυμίσει να μην ξεχαστούμε. Αλλά πρέπει να προσέξουμε γιατί εμείς νομίζουμε

μουσική για διαλογισμό

ΣΤΟΠ


σταμάτα ότι κάνεις και παρατήρησε βαθιά μέσα σου