Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Η Παλλάς και ο Κένταυρος του Μποτιτσέλι


Μια ομοίως ρομαντική προκατάληψη βρίσκεται στον δρόμο και εμποδίζει να δώσουμε μιαν περισσότερο φυσική ερμηνεία για τον πίνακα «Η Παλλάς και ο Κένταυρος» (Φιγ. 52)

Την στιγμή της ανακάλυψής του ο πίνακας εξελήφθη –ως μια πολιτική αλληγορία– διότι η κεντημένη επένδυση της Αθηνάς είναι διανθισμένη(142) με ένα έμβλημα των Μεδίκων.

Είχε ερμηνευθεί ως ένα τύπου Tenniel «σοβαρό κινούμενο καρτούν», ένα απίθανο τέχνασμα εις ανάμνησιν της επετείου της νίκης του Λαυρεντίου de’ Medici επί των Pazzi ή επί της εχθρικής συμμαχίας που είχε διαμορφωθεί εναντίον του. Ορισμένοι την είδαν ως ένα ιδιαίτερο μνημείο εορτασμού της νίκης της οξυδερκούς του διπλωματίας επί της αδέξιας βαρβαρότητας των δικαστών της Νάπολης. Πολιτικές αλληγορίες αυτού του τύπου, ωστόσο, φαίνονται ότι είναι μια ύστερη εξέλιξη. Δεν υπάρχει και πάλι καμία –εγγράφως αποδεδειγμένη– παράλληλος που να προσφέρει στήριξη σε αυτήν την μετάφραση.

Η τέχνη της πολιτικής προϋποθέτει ένα κοινό προς το οποίο να διευθύνεται η προπαγάνδα της –και ξέρουμε ότι η Minerva βγήκε από τα ιδιωτικά διαμερίσματα των Μεδίκων στην πόλη, πολύ πιθανότατα από το παλάτι του Λαυρεντίου di Pierfrancesco. Αυτές οι εξωτερικές συνθήκες αλλά και η τυπολογική παράδοση δείχνουν προς την ηθικήν αλληγορία(143). Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα πρόγραμμα με το πνεύμα των φαντασμαγοριών του Ficino ώστε να ταιριάζει καλύτερα σε σχέση με την πολιτικήν ερμηνεία.

Ένα από τα πρωταρχικά θέματα των γραπτών του Ficino είναι αυτό της θέσης του ανθρώπου ανάμεσα στο ζώο και στον Θεό(144). Τα κατώτατα τμήματα της ψυχής μας μας συνδέουν

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Το Φως της Συνείδησης (Διάκριση)


Αυτοί που ζούνε την γνώση δεν έχουνε ανάγκη να το αποδείξουν, να το διαφημίσουν, να «δειχθούν». Αυτός που θέλει να δειχτεί, να το αποδείξει είναι το πολλαπλό εγώ, τα ψυχικά επιπρόσθετα ή συναθροίσματα που ο άνθρωπος φέρει μέσα στον ψυχισμό του και τίποτα πραγματικά δεν γνωρίζει γι’ αυτά.

Η ΓΝΩΣΗ είναι η ΕΜΠΕΙΡΙΑ, είναι το ΒΙΩΜΑ, είναι η ΠΕΙΡΑ και ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ. Δεν είναι λόγια και άλλα λόγια, τα οποία προέρχονται από τις θεωρίες και παραμένουν θεωρίες. Με τις θεωρίες έχουν γεμίζει σελίδες βιβλίων, και ολόκληρες βιβλιοθήκες αλλά η ανθρωπότητα δεν φαίνεται να επωφελήθηκε, δεν φαίνεται να ξύπνησε παρά να συνέχισε να λατρεύει τυφλά δόγματα.

Δόγμα μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Το πιο ισχυρό δόγμα -χρησιμοποιώντας την λέξη εδώ με την αρνητική της χροιά, αυτή του δογματισμού- είναι το δόγμα της προσήλωσης στις εγωϊκές ιδέες που έχει κάποιος, στις πεποιθήσεις του, στο φιλοσοφικό μοντέλο που έχει για να στηρίζεται σε αυτόν τον κόσμο. 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Όλα εκπηγάζουν απ' Αυτόν...

Οι σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου,
οι επιθυμίες μου, το σώμα μου, 
οι ενέργειές μου, ο λόγος μου, η λογική μου, 
δεν είναι δικά μου... 

Είναι κομμάτια του Θεού, 
τα οποία μου έχουν παραχωρηθεί. 
Είναι οχήματα δανεικά, είναι θεία δώρα 
για να ενοικήσει μέσα η ψυχή μου... 
Ο Θείος Ένοικος, αυτό το κομμάτι 
που πάλι είναι ένα κομμάτι του Θεού. 

Δεν έχω ατομικότητα καμία. 

Η ατομικότητα είναι μια ψευδαίσθηση. 
Δεν μου ανήκει τίποτα γιατί τίποτα δεν είναι δικό μου. 
Όλα είναι κομμάτι του Θεού, του Απολύτου Ενός, του Κυρίου. 

Το δικό μου εγώ είναι μια ψευδαίσθηση, 
είναι μάγια είναι πλάνη. 
Μόνο αυτός "υπάρχει" και είναι η Αρχή δίχως αρχή και δίχως τέλος. 

Όλα εκπηγάζουν απ' Αυτόν, 
τον Ένα, τον Τέλειο, 
τον Πανταχού Παρόντα και τα πάντα πληρόντα Κύριο 
της Αμετάβλητης Σταθερότητας. 

Οι Θεοί, το Σύμπαν και οι Άνθρωποι 
και όλα τα πράγματα πηγάζουν απ΄Αυτόν, 
τον Ένα, τον Διηνεκή, τον Απεριόριστο, 
την Τελειότητα κάθε Τελειότητας, 
την Πηγή της ίδιας της Ζωής και την Αιτία της. 
Δεν είμαι τίποτα, ανήκω ολοκληρωτικά στον Κύριο. 
Είθε να φωτίζει το νου μου, να γεμίζει την καρδιά μου. 
Είθε να γίνομαι ένα κατάλληλο όχημα για Αυτόν, 
για την Θέλησή του, για το Φως του, 
για την Διδασκαλία του... 

Είθε να μην πληγώνω κανένα Όν, 
αλλά να εκπέμπω Φως κατευθείαν στην Ψυχή του 
και να φωτίζω την Καρδιά του με το Φως του Κυρίου. 
Κάθε λανθασμένη σκέψη μου είναι προϊόν άγνοιας 
της πραγματικής φύσης που διαπερνάει αυτό το Ον 
που νομίζω πως "είμαι", 
γιατί αυτός πραγματικά Είναι και ζω και αναπνέω μέσα του. 
Η αναπνοή μου δεν είναι δική μου. 
Ζω και αναπνέω μέσα σε Αυτόν, 
κινούμαι και υπάρχω μέσα σε Αυτόν και λόγω Αυτού. 
Κάθε λάθος που κάνω είναι λάθος χρήση της ενέργειάς του, 
και είναι λόγω άγνοιας και τυφλότητας. 
Αν ανοίξω τα μάτια μου όμως στο Φως, 
και ανυψώσω το βλέμμα μου δεν υπάρχει περίπτωση 
να μην Τον δω γιατί είναι πάντα Εκεί, 
μέσα μου, και σε Αυτό το Σημείο που περικλείει τα πάντα. 


21-12-2015