Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Τα πάντα είναι παροδικά εκτός απ' το Είναι

"Έτσι όπως οι ταξιδιώτες δεν έχουν προσκόληση,
στον ξενώνα που μένουν για μια μόνο νύχτα.
Έτσι και εγώ δεν θα πρέπει να έχω προσκόληση σε αυτό το σώμα,
το οποίο είναι ο ξενώνας για μια μόνο επαναγέννηση."

Οδηγός στον Τρόπο Ζωής του Μποντισάτβα ~ Σαντιντέβα ~


Τα πάντα είναι παροδικά εκτός απ' το πνεύμα, το Είναι. Τα πάντα υπόκεινται στην παροδικότητα: το φυσικό μας σώμα, οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, οι φίλοι μας, η οικογένειά μας, το σπίτι μας, τα υπάρχοντά μας, όλα αυτά είναι παροδικά. Εμείς είμαστε παροδικοί, φθαρτοί, και επιπλέον κάθε στιγμή υποκείμεθα σε αλλαγή. Δεν είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν εχθές, αύριο δεν θα είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν σήμερα, γιατί τα πάντα αλλάζουν κάθε στιγμή και τίποτα δεν μένει ίδιο. 

Το μόνο που μένει το ίδιο, αναλλοίωτο, αιώνιο, προϋπάρχων πάντα και θα είναι για πάντα είναι το Είναι. Το Είναι δεν γνωρίζει περιορισμούς χώρου και χρόνου, δεν περιορίζεται από μία σκέψη, και η ύλη δεν έχει εξουσία πάνω του. Είναι πέρα απ' όλα αυτά, απεριόριστο και συνδεδεμένο με την πρώτη Αρχή, απ' όπου όλα πήγαζαν, το Είναι είναι η πηγή όλων όσων υπάρχουν. Για το Είναι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα πράγματα, καθότι κάθε ουσία προέρχεται από την μία πρωταρχική ουσία. Δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα στα πράγματα, δεν τα χωρίζει κάτι, τα βιώνει όπως είναι αυτοτελώς. Ενώ εμείς με τον υλικό μας νου, βλέπουμε διαχωρισμό παντού, και αυτό είναι το φαινόμενο, αυτό είναι η φαινομενική αλήθεια, αλλά και η σχετική αλήθεια. Γιατί η απόλυτη αλήθεια είναι πέρα απ' αυτό που μπορεί να εξηγήσει ο νους. Είναι το ίδιο το βίωμα του Θεού μέσα μας. Όσο θα είμαστε περιορισμένοι, αυτό το βίωμα θα είναι περιορισμένο. Όσο θα απελευθερωνόμαστε αυτό το βίωμα θα απελευθερώνεται και αυτό. 

Το εγώ, και ο εγωϊκός νους, είναι εγκλωβισμένα μέσα στην ύλη, μέσα στην προσκόλληση και μέσα στην επιθυμία. Από την επιθυμία πηγάζει η προσκόλληση, από την προσκόλληση πηγάζει η στεναχώρια, από την στεναχώρια πηγάζει η οδύνη. Το να έχουμε ένα επιθυμητό πράγμα μας ρίχνει αναπόφευκτα στην κατάσταση της οδύνης που θα αντιμετωπίσουμε όταν το χάσουμε, γιατί αυτός είναι ο νόμος. Το να μην έχουμε ένα επιθυμητό πράγμα μας οδηγεί στην οδύνη του να μην μπορούμε να το αποκτήσουμε. 

Η επιθυμία, το εγώ, η προσκόλληση, η στεναχώρια και ο πόνος είναι ένα και το αυτό. Πέρα από τις επιθυμίες, το εγώ, την προσκόλληση, την στεναχώρια και τον πόνο, είναι η Ευδαιμονία, η Ανεγωϊκότητα, οι Αρετές, η Αποταύτιση και το Είναι. 

Έτσι λοιπόν, για να γευτούμε αυτές τις καταστάσεις πρέπει να γευτούμε το ίδιο το Είναι, να το ακουμπήσουμε με την ψυχή μας, να εισχωρήσουμε μέσα Του με την Συνείδησή μας. Επιπλέον πρέπει να διαλύσουμε το εγώ απ' όπου η επιθυμία πηγάζει. Αν δεν υπάρχει εγώ, δεν υπάρχει επιθυμία, δεν υπάρχει προσκόλληση, δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχει στεναχώρια. Υπάρχει το άχρονο, το δίχως όριο, το Θεϊκό. 

Γι’ αυτό πρέπει ν’ αποκολληθούμε και αποταυτιστούμε απ’ αυτό που είναι πρόσκαιρο, απ’ αυτό που υπόκειται στην αλλαγή και είναι φθαρτό και να κατευθυνθούμε προς το άφθαρτο και άχρονο Είναι. Οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι πράξεις μας, και τα λόγια μας, πρέπει να κατευθυνθούν προς τα εκεί, έως ότου αγγίξουμε ή γευτούμε ή δούμε ή οσφριστούμε ή ακούσουμε ή βιώσουμε απευθείας το Θεϊκό σε οποιαδήποτέ Του έκφραση. 


Οι Δάσκαλοί μας

"Φαντάσου κάθε άτομο στον κόσμο σαν φωτισμένο εκτός από σένα. Είναι όλοι δάσκαλοί σου, ο καθένας κάνοντας τις σωστές πράξεις για να σε βοηθήσει να διδαχθείς τέλεια υπομονή, τέλεια σοφία, τέλεια συμπόνια" ~Βούδδας



Τα πάντα ρεί


Τα πάντα ρεί, τα πάντα αλλάζουν. Τίποτα δεν μένει αμετάβλητο. 

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Η Θεϊκή Μητέρα Άντι Παρασάκτι



Σύμφωνα με την Ινδουϊστική θρησκεία, η Άδι Παρασάκτι (Adi Parashakti) είναι η θηλυκή πλευρά του θεϊκού, και λατρεύεται ως το Ανώτατο Ον στον Σακτισμό (Shaktism). Το κείμενο της Ντέβι Μπαγκαβάτα Μαχαπουράνα (Devi Bhagwata Mahapurana) αναφέρει την Άντι Παρασάκτι ως την πρωταρχική Δημιουργό, Παρατηρητή και Καταστροφέα όλου του Σύμπαντος. Για αυτό η Άντι Παρασάκτι είναι η Πάραμ Πρακρίτι (η Υπέρτατη Φύση). Η Παρβάτι, η θεότητα της Δύναμης, θεωρείται ως η ανθρώπινη μορφή της (Σαγούν Σβαρούπ: Sagun Swaroop). Αυτό σημαίνει ότι η Παρβάτι είναι η πραγματικότερη υλική μορφή της Θεάς, κατέχοντας τις τρεις ιδιότητες (Σάτβας, Ράτζας και Τάμας). Η Θεά Άντι Παρασάκτι θεωρείται επίσης πως είναι το αληθινά υπέρτατο πνεύμα δίχως μορφή (Παραμ Άτμαν ή Παραμαμα: υπέρτατη ή παγκόσμια ψυχή). Είναι η Μεγάλη Θεά, και όλες οι άλλες θεές είναι οι διάφορες μορφές της. 

Ετυμολογία: 
Άντι Παρασάκτι σημαίνει "Η Αιώνια Απεριόριστη Δύναμη". Αυτό σημαίνει, ότι είναι η Δύναμη πέρα απ΄αυτό το Σύμπαν. Είναι η ενεργός δύναμη που δημιουργεί όπως επίσης και καταστρέφει ολόκληρο το Σύμπαν. Κάποια ιερά κείμενα δηλώνουν ότι είναι η Θεά Μπουβανεσβάρι (Bhuvaneshvari: η 4η από τις 10 όψεις της Θεάς). 

πηγή: αγγλική wikipedia

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ




«Όλα τα λάθη που διαπράττει το ανθρώπινο ον στη ζωή του οφείλονται στο ότι ξεχνά τον εαυτό του, ταυτίζεται, γοητεύεται και πέφτει σε ύπνο.»

«Πρέπει να ξυπνήσετε φίλοι και να μάθετε να ζείτε επάγρυπνοι από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή. Είναι μη αναβλητέο να διαιρείτε πάντα την προσοχή σε τρία μέρη:

1ο : ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, 
2ο: ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, 
3ο: ΤΟΠΟΣ.

Υποκείμενο: Να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, να είμαστε αυτό-επάγρυπνοι κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό. Αυτό απαιτεί