Λάθος ιδέες και αντιλήψεις

 Ένα ωραίο κομμάτι που βρήκα από το προφίλ ενός φίλου και αδελφού και είναι πολύ ενδιαφέρον για αυτό πρέπει να το αναπαράγω καθότι μιλάει για το πως θεωρούμε εμείς τις αντιλήψεις μας, τις πεποιθήσεις μας, και κάποια άλλα κομμάτια από τον Αξιοσέβαστο Δάσκαλο της Ιατρικής Γαληνό:

«Το μεν σφάλμα προκύπτει από λάθος ιδέες και αντιλήψεις, το δε πάθος προκαλείται από μία παράλογη δύναμη, που βρίσκεται μέσα μας και δεν υπακούει στη λογική. Το ότι είναι πολύ πιθανό να σφάλουμε έστω και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε οι ίδιοι μπορούμε να το συμπεράνουμε απ΄ το εξής: Ότι ο κάθε άνθρωπος θεωρεί τον εαυτόν του ολότελα αλάνθαστο, ή ότι τα σφάλματα του είναι μικρά και ασήμαντα. Όταν ήμουν μικρός θεωρούσα υπερβολική τη σπουδαιότητα, που έδινε ο κόσμος στην ρήση του Απόλλωνα. Εκ των υστέρων όμως ανακάλυψα, ότι δικαίως την επαινούν. Όποιος λοιπόν θέλει να γίνει σωστός και ενάρετος άνθρωπος ας έχει υπ΄ όψη του αυτό: Ότι είναι αναπόφευκτο να αγνοεί πολλά απ’ τα προσωπικά του σφάλματα» 

Γαληνός-Περί ψυχής παθών και αμαρτημάτων

 

 «Το πρώτο και μέγιστο σφάλμα είναι όσων αβασάνιστα εκφέρουν γνώμη για το τι ωφελεί ή βλάπτει την ανθρώπινη ζωή. Το σφάλμα αυτό το γεννάει η φιλαυτία – αλαζονεία, η δοκησισοφία και η φιλοδοξία»-του ιδίου

 «Τα σοφίσματα είναι επιχειρήματα, τα οποία είναι μεν εσφαλμένα, αλλά στήνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μοιάζουν με ορθά. Το ότι είναι στημένα φαίνεται καθαρά απ΄ το συμπέρασμα τους, το οποίο δεν αληθεύει. Αναγνωρίζονται δε πολύ δύσκολα από εκείνους, που δεν είναι εξασκημένοι στην χρήση λογικών συλλογισμών».-του ιδίου

Συμπέρασμα: Πρέπει ο καθένας να δεχτεί ότι είναι ένα σύνολο πραγμάτων που αγνοεί στον ψυχισμό του και να αναζητήσει μέσα στην ψυχή του να καθαρίσει απ' όλα αυτά τα πράγματα, πρώτα μέσω της Ψυχολογικής Αυτοπαρατήρησης και ύστερα μέσω του Μυστικιστικού Θανάτου ή της Βουδδιστικής εξάλειψης ώστε να αντικαταστήσει τα ελαττώματα με αρετές, να αντικαταστήσει τις λάθος ιδέες και τις λάθος αντιλήψεις ή τις πεποιθήσεις που πηγάζουν απο την εικασία και την πίστη και δίνουν βάση στην εκλογίκευση και την Σοφιστεία του υποκειμενικού ορθολογισμού με την Αντικειμενική Λογική του Ανώτερου Νου που πειραματίζεται το πραγματικό· και να ξεφεύγει (ο άνθρωπος) απο τον εγκλωβισμό του δικού του εγώ για να βιώσει το πραγματικό μέσα και πάνω απ' αυτόν.  

Αυτό βέβαια επαφίεται έναν έλεγχο του νου και μια εκπαίδευση αυτού χρησιμοποιώντας πάντοτε την Συνείδηση και την Θέληση.