«Η πολιτική», είπα, «είναι απλώς ένα παρακλάδι της ζωής και το να εστιάσει κανείς όλη του την προσοχή σ’ αυτήν – όπως και γίνεται – είναι το να λατρεύεις το μέρος και όχι το όλο· και στην εξέλιξη του μέρους υπάρχει σύγκρουση, σύγχυση και ανταγωνισμός. Το μέρος, δεν μπορεί ποτέ να συνεισφέρει στην κατανόηση του όλου. Η πολιτική βοηθάει να εστιάζεις τη σκέψη,
αλλά στην λάθος κατεύθυνση. Όταν η σκέψη κατευθύνεται σωστά, η πολιτική έχει τη δική της σωστή θέση, αλλιώς γίνεται πηγή σοβαρών κινδύνων. Χωρίς σωστή σκέψη, η πολιτική γίνεται από μόνη της ένα παιχνίδι, ένα καταστροφικό παιχνίδι για την ανθρωπότητα. Τότε, οι λίγοι χειρίζονται τους πολλούς· τότε οι χειρισμοί της κατασκευάζονται έτσι ώστε να φαίνονται τόσο αλάνθαστοι όσο και των εκκλησιών όλων των θρησκειών. Έτσι, η διαφθορά είναι ένα έμφυτο μέρος της καθώς δεν επιβιώνει στηριγμένη στο καλό, αλλά στη δύναμη, στην εξουσία, στην καταδυνάστευση. Οι Κρατικές υποθέσεις είναι όπως οι ατομικές υποθέσεις. Το Κράτος και το άτομο δεν διαφέρουν: το Κράτος είναι εκείνο που είναι το άτομο. Το Κράτος δεν είναι πάνω από το άτομο γιατί αυτό είναι που δημιουργεί το Κράτος· το Κράτος είναι βγαλμένο από το μοντέλο του ατόμου. Και καθώς τα περισσότερα άτομα είναι σε σύγχυση, ζηλόφθονα, βίαια, εξουσιομανή, μοιραία το Κράτος είναι οργανωμένη βία, οργανωμένη σύγχυση και λοιπά – πράγμα που ξέρουμε ότι είναι έτσι – με ολέθρια αποτελέσματα. Το να αναμορφώσεις την πολιτική, τις Κρατικές υποθέσεις, σημαίνει χαράμισμα, σπατάλη σκέψης. Το να ασχολείσαι με τα αποτελέσματα, με τις συνέπειες, είναι το να φέρνεις περισσότερη σύγχυση· μόνο με το ξερίζωμα της αιτίας υπάρχει διαύγεια και τάξη.
Έτσι, ο αληθινά θρησκευόμενος άνθρωπος, ο συνετός άνθρωπος, δεν θα ασχοληθεί με τις συνέπειες, με τα αποτελέσματα, αλλά με τον δημιουργό τους, με εκείνον που τα παράγει. Για έναν τέτοιον άνθρωπο, η απασχόληση με το Κράτος, με την κυβέρνηση, με την πολιτική, γίνεται εμπόδιο για την αναγκαία και βαθιά μεταμόρφωσή του και εμπόδιο για την ανακάλυψη της αλήθειας».
«Ναι, αλλά», είπε ανυπόμονα ο επισκέπτης, «κάτι τέτοιο θα έπαιρνε εσωτερικά πολύ χρόνο στο κάθε άτομο για να γίνει άγιο και στο μεταξύ, ο κόσμος θα γίνει κομμάτια».
«Φυσικά το άτομο θα καταστραφεί, αργά ή γρήγορα, με την αυξανόμενη απληστία του, βία και λαγνεία του. Δεν θα βρει γαλήνη ή ευτυχία μέχρι το κάθε άτομο να συνειδητοποιήσει την επιτακτική ανάγκη του παραμερισμού της κακοβουλίας, της λαγνείας και της άγνοιας. Θα σας πάρει πολύ καιρό αν εσείς που κάνετε αυτήν την ερώτηση, αντιληφθείτε βαθιά ότι συνεισφέρετε στη γενική σύγχυση και δυστυχία με την επίδραση των σκέψεων και των συναισθημάτων σας; Αν είστε ολοκληρωτικά πεισμένος ότι είστε εντελώς υπεύθυνος για την θλίψη της ανθρωπότητας, δεν θα νοιάζεστε για το θέμα του χρόνου. Θα νοιάζεστε για το ξερίζωμα εκείνων των αιτιών μέσα σας, που φέρνουν εξωτερική σύγκρουση, σύγχυση και ανταγωνισμό. Δεν θα βάλετε απλώς ένα τέλος στη λαιμαργία, στην κακοβουλία και στη λαιμαργία μέσα σας, αλλά θα σπείρετε την κατανόησή σας. Σκέφτεστε με βάση τον χρόνο, γιατί έχετε συνηθίσει στην βαθμιαία εφαρμογή, που είναι μία μορφή τεμπελιάς και άγνοιας. Γιατί δεν μπορείτε να σκεφτείτε και να νοιώσετε άμεσα και απλά»;
«Ναι, αλλά στο μεσοδιάστημα, εγώ τι πρέπει να κάνω»;
«Δεν υπάρχουν ‘μεσοδιαστήματα’, είναι μία διαρκής διαδικασία. Εάν έχετε πειστεί για όσα συζητάμε σήμερα το απόγευμα, τότε δεν υπάρχει ‘μεσοδιάστημα’· θα στρωθείτε στη δουλειά ακούραστα για να κατανοήσετε τον εαυτό σας. Μέσα από την επίγνωση του εαυτού και την γνώση του εαυτού έρχεται σωστή σκέψη· και η σωστή σκέψη είναι εκείνη που θα φέρει γαλήνη και χαρά. Ούτε πολιτικός ούτε καμιά Κυβέρνηση μπορεί να τα δώσει αυτά· πρέπει να τα ανακαλύψει κανείς μέσα του. Χωρίς αυτά, με το να ασχολείστε με τις Κυβερνητικές υποθέσεις δημιουργείτε σύγχυση και εμποδίζετε την κατανόηση της πραγματικότητας.
Από το βιβλίο «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ» που μεταφράζεται τώρα από τον Ν. Πιλάβιο
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου