
Όταν, όμως, αρχίσει το Έργο, πρέπει κανείς να κατευθύνεται από το φανερό στο βαθύ, από το χοντροειδές στο αδιόρατο. Τα πάντα βασίζονται στην απουσία διακοπής. Η αρχή και το τέλος της εργασίας πρέπει να είναι ένα. Ενδιάμεσα, υπάρχουν στιγμές και δροσερές και πιό θερμές, αυτό εννοείται. Αλλά, το τέρμα πρέπει να είναι να φτάσει κανείς την ευρύτητα του Ουρανού και τα βάθη της θάλασσας, ώστε όλες οι μέθοδοι να φαίνονται πολύ εύκολες και βέβαιες. Μόνο τότε θα πετύχει.
Όλοι οι άγιοι άνθρωποι κληροδότησαν τα παρακάτω ο ένας στον άλλο: Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς στοχασμό (φαν κάο). Όταν ο Κομφούκιος λέει: "Η Γνώση φέρνει τον άνθρωπο στο τέρμα". Ή όταν ο Βούδας το λέει: "Θέα της Καρδιάς" ή ο Λάο Τσε: "Εσωτερική όραση", όλα σημαίνουν το ίδιο.
Ο καθένας μπορεί να μιλάει για στοχασμό, αλλά δεν μπορεί να γίνει κύριος του στοχασμού, αν δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη. Αυτό που πρέπει να αλλάξει με το στοχασμό είναι η αυτενσυνείδητη καρδιά, που πρέπει να κατευθυνθεί προς εκείνο το σημείο όπου το πλαστουργό πνεύμα δεν έχει ακόμα εκδηλωθεί. Μέσα στο σώμα μας των έξη ποδιών, πρέπει να αγωνιστούμε για την μορφή που υπήρχε πριν ακόμα γίνουν ο Ουρανός και η Γη. Αν σήμερα οι άνθρωποι κάθονται και στοχάζονται μόνο για μιά δυό ώρες, ατενίζοντας μονάχα τα δικά τους εγώ, και αυτό το λένε στοχασμό, πως μπορεί να βγεί τίποτα απ' αυτό;
~Το Μυστήριο του Χρυσού Λουλουδιού κεφ. 3