Οι άνθρωποι είμαστε αναμφίβολα όντα πνευματικά. Είτε η λέξη πνευματικά δείχνει, την θρησκευτική διάσταση του θέματος είτε αυτή που την απαρνείται, όπως και τα Θεία, που στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα. Ο άνθρωπος φαίνεται να στηρίζει τις ελπίδες του, ψάχνοντας πάντα κάτι έξω απ’ αυτόν, μια δύναμη εξωγενή και παραδόξως και κατ’ εμέ κακοδόξως σε πολλές θρησκείες ή συστήματα, προς αυτόν ξένη.
Αυτό που είναι έξω από εμάς, και άρα αντιληπτό, σαφώς και πάντα με τον τρόπο που έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε. Που έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε. Διότι θεωρούμε το αισθητό, ως κάτι πραγματικό, διότι δεν έχουμε ανακαλύψει αυτό που είναι πέρα από τις αισθήσεις, το υπερ-αισθητό, και ακόμα πιο πέρα από αυτό που είναι αισθητό, αυτό που Είναι.